سعید خان اسماعیلی; از آن لذت ببرید، آن را لغو کنید برادر!

انتخابتو: فیلم شکست سعید اسماعیلی را احتمالا بارها در شبکه های اجتماعی دیده اید. به تصور اینکه دو ثانیه فرصت دارد، کشتی گیر را رها می کند و به استقبال یک پیروزی احتمالی می رود، اما کشتی گیر کوبایی به طور ناگهانی با انجام یک سورت هواداری، کشتی گیر ایرانی را برای لحظه ای مبهوت می کند.

این اتفاق دردناک واکنش های زیادی را به دنبال داشت، بله نظرات در مورد این شکست متفاوت است و همه با ذکر مثال سعی در مقایسه این شکست داشتند. ما واکنش های برخی از کاربران را در Adake دنبال خواهیم کرد:

نیکیتا نوشت: حالا همه ما سعید اسماعیلی را مقصر می دانیم که کشتی را در لحظه آخر رها کرده است اما بسیاری از این اشتباهات را در زندگی خود مرتکب شده ایم و خواهیم کرد. این ذهنیت ما ایرانیان است.

پیوندهای آسیب دیده، طنز و طعنه: شکست لحظه آخری کشتی گیر جوان ایرانی مقابل ورزشکار کوبایی فراتر از یک مسابقه ورزشی، در واقع تقابل دو الگوی اقتصادی و سیاسی بود. سعید اسماعیلی آیینه تمام نمای جوانان ایرانی بود که خسته از تورم و خسته از ادامه این مبارزه نابرابر دست خود را به نشانه تسلیم بالا برد.

یوسف جعفری: ساده تر از این نمی شود. اشتباه کودکانه و باورنکردنی سعید اسماعیلی! اسماعیلی که فکر می کرد برنده کشتی است به جشن و شادی رفت. در ضمن سانچز با یک ضربه سریع انقلابی برنده و بازنده رو برای 4 امتیاز به اسماعیلی عوض کرد فکر کنم استقلالی بود. استقلال تا هفته بیست و هشتم قهرمان شد.

خاطره جالب یکی از کاربران از سعید اسماعیلی: وقتی سعید اسماعیلی می رود هیچ شادی در چهره اش نمی بینی. نمی دانم چرا؟! او در سالنی که من کشتی گرفتم قهرمان جوانان شد و قهرمانی اش را ادامه داد، امیدوارم در المپیک مدال بگیرد. در آن زمان مادرم بر اثر تصادف در کما بود و من از این وضعیت راضی نبودم. او کشتی می گرفت. لباسام بسته شده

قطع زودهنگام جشن برای موفقیت

روزنامه هراسان در مطلبی به تحلیل این شکست از منظر روانشناسی پرداخته است: به دلیل شکست که همیشه دردناک و ناراحت کننده است، زمان زیادی را صرف فکر کردن درباره اشتباهات خود می کنند، اگرچه هیچ انسانی بدون اشتباه نیست و واکنش ما به این اشتباهات مهمتر از هر چیز دیگری است. باید با امید به آینده در مسیر پیشرفت قدم برداریم.

نکته بعدی پذیرش مسئولیت اشتباهی است که مرتکب شده است. کشتی گیر کشورمان پس از شکست هیچ اعتراضی به داور و مسئولان برگزاری مسابقه نداشت و حتی پس از پایان مسابقه هم سعی نکرد دیگران را مقصر بداند. او این اشتباه را مرتکب شد و ظاهراً خودش مسئولیت این اشتباه را به عهده گرفت. مهم نیست که چه کسی مسئول اشتباه است، اعتراض و دست کشیدن از اشتباه به سادگی سازنده نیست.

اگرچه کشتی یک رشته انفرادی است، اما کار تیمی نقش مهمی در این حادثه و شکست دارد. قاعدتاً اگر مربی کشتی‌گیر در زمین مسابقه ارتباط درستی برقرار می‌کرد، به راحتی می‌توانست اطلاعات لازم را به ورزشکار بدهد. مثلاً به خود هشدار داد که بدون شنیدن سوت پایان داور شروع به جشن و شادی قهرمانی نکند. در دنیای امروز کار تیمی موثر یکی از اصلی ترین راه های رسیدن به موفقیت است و اگر این کشتی گیر توسط مربی خود هدایت می شد قطعا این وضعیت پیش نمی آمد.

نه شکست و نه پیروزی پایان دنیا نیست. بسیاری از مردم منتظر یک دستاورد یا یک رویداد خاص هستند تا از این پس زندگی واقعی را شروع کنند تا پس از رسیدن به هدف خوشحال شوند، اما این تصور اشتباهی است. همه ما شنیده ایم که می گویند: «اگر کنکور قبول شوم راحت می شوم، اگر ازدواج کنم، اگر پولدار شوم، اگر مدرکی بگیرم…» انگار همه منتظر چیزی هستند. خط پایان برای شروع یک زندگی راحت و شاد. اما هیچ خط پایانی در زندگی وجود ندارد.

درس بزرگی که اسماعیلی هرگز فراموش نمی کند!

روزنامه اعتماد این سوال را از مربی باتجربه کشتی پرسید: نظرتان درباره شکست اسماعیلی مقابل حریف کوبایی اش به دلیل کم تجربگی اش چیست؟

جمشید خیرآبادی می گوید: اگر آنجا بودم به حریف کوبایی اش جایزه خیلی خوبی می دادم چون درس بزرگی به اسماعیلی داد! ناکامی او به دلیل کم تجربه بود، اما تماشاگران حاضر شمارش معکوس را آغاز کرده بودند و اسماعیلی با شمارش تماشاگران به اشتباه فکر می کرد کشتی تمام شده است! دو ثانیه قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، او بزرگترین درس خود را در کشتی گرفت و قطعا تا آخر عمر دیگر این کار را نخواهد کرد! چون این موضوع خیلی پیچیده نیست و خوشبختانه در بهترین جا اتفاق افتاده است. اگر مدال المپیک می گرفت همه دیوانه می شدند! اما این مسابقات اهمیتی نداشت. تبریک به اسماعیلی و مربیان سازنده اش آقایان ککهاجی و اسماعیلی. من شانس این جوان را برای کسب بهترین مدال می بینم، اما از آنجایی که او آن تجربیات را از نظر روانی تجربه نکرده است، نه باید بار اضافی بر دوش او بگذاریم و نه بار اضافی بر روحش بگذاریم.