مهراب قسمخانی خاطرات سانسور “شبهای چراغ” را توضیح داد: من عکسی با سبیل روی دیوار داشتم و بینی قاسم خان را صدا کردم ، آنها به آن توهین کردند! کلمه ای به نام “حمام کردن” وجود داشت. آنها گفتند که به حمام توهین کردند! رضا شاه عکس روی میز داشت. تصویر دو یا سه قطعه نشان داده شد ، اما آنها گفتند بعداً تکرار نشود. آنها حتی گفتند که قاب را می بندند ، به طوری که فقط در زیر عکس دیده می شود و سر آن مشخص نیست. بعداً ، آنها گفتند که آن را به طور کامل حذف کنید. هر روز یک تعجب جدید بود!
به گفته ایسنا ، وی گفت پایان شب نور در برنامه Mansour Zabatian: “ما شنیدیم که این سریال به پایان رسیده است. همسرم” زانوی من تمام شده است! “ما در خانه بودیم. حتی مدیران ، حتی مدیران پرسیدند و پرسیدند.
قسم خانی گفت: “من فکر می کنم دو نوع سانسور وجود دارد ؛ سانسور با هدف حمایت از جامعه ، مانند جلوگیری از تشویق سانسور ، خشونت ، تروریسم یا کودک آزاری. اما من با این ژانر موافقم. اما برای محافظت از قدرت ، نه برای محافظت از جامعه ، چنین گونه ، اقتدار و قدرت نشانه ای از گفتار آزاد نیست که ساننسور شود.
من به من می گویم هنگام نوشتن با خودم ننویسید ، نه نوشتن
قاسم خانی ادامه داد: ما بیشتر این چیزهای عجیب را داریم. این همچنان فکر می کند وقتی می نویسید ، “ننویس ، ننویس …”. یکی از آسیب های سانسور این است که شما سوء تفاهم را به جامعه می دهید. مثل این بود که او به جای اینکه آنها را در مقابل آنها قرار دهد ، کارت پستال می فرستاد. شما فقط قطعات خوبی را نشان می دهید. آسیب دیگری به هنرمند بازگشت. ذهن خود قدرت است. حتی در جایی که نیازی به سانسور نیست. من بعضی اوقات احساس می کنم که در جلسات نویسندگان یک ناظر کیفی در من هستم! من همیشه به خودم می گویم: نه ، نه ، نه ، و می دانم که حتی قصد این جمله وجود ندارد ، اما من دوباره سانسور می کنم … من به داستانی نمی روم که اکنون می دانم که ممکن است برای من مشکل ساز باشد. من احتمالاً چیزی می نویسم که تابو برای جامعه نیست.
فیلمنامه نویس گفت: صادقانه بگویم ، من اعتقاد نداشتم که یک اثر هنری می تواند در جنسیت کارهایی که انجام می دهیم ، حتی در هر نوع کار ، بسیار مؤثر باشد. به عنوان مثال ، شبها چه تاثیری در شب داشتند؟ سرانجام ، مردم به مدت دو یا سه ماه “بید” گفتند. یا به عنوان مثال ، کلمه “کثافت” برای مدتی باقی ماند ، خوب بود زیرا این یک جایگزین خوب بود. اما سرانجام تمام شد. این تأثیر مطالعه ما بود. با این حال ، آنها هنوز آن را منتشر نمی کنند. فیلم “آدام رافی” سالهاست که اکران نشده است. پس از آزادی چه اتفاقی افتاد؟ هیچی! چیز خاصی نبود آنها فقط حساسیت غیر ضروری ایجاد کردند.
سلیقه کمدی مخاطبان از دست رفته
وی گفت: “کار ما شوخی است که به پایان می رسد ، ددی او گفت ، من ادعا نکردم که مؤثر باشم و حتی فکر نمی کردم که نزدیک باشم. تأثیر من می خواهم کمدی مخاطب را بهتر کنیم ؛ به چیزهای نجیب تر خندید.
ارسال پاسخ