روزنامه Humiman ، “مجمع عمومی سازمان ملل از مقامات دولتی سخنان سالانه به طور کلی توانایی حمل اهمیت زیادی را دارد.” زیرا این مجلس به عنوان یک تریبون جهانی قوی عمل می کند.
این اهمیت و محتوای مورد انتظار را می توان خلاصه کرد: داخلی برای شکل گیری دیپلماسی عمومی و روایت های جهانی موضوعات بین المللی و منطقه ای است. رهبران کشور همچنین می توانند بدون میانجیگری با بینندگان بین المللی صحبت کنند ، از جمله سایر دولتمردان ، رسانه های جهانی و افکار عمومی.
کشورها از فرصتی برای ارائه نظرات ، اولویت ها و روایت های واقعیت های موضوعات و زمینه های جهانی خود بهره مند می شوند. این دوره همچنین در دوره و مواضع رسمی کشور بیان شده است. تلاش برای ایجاد ائتلاف و به دست آوردن پشتیبانی بین المللی ، هدف دیگر سخنرانان است. آنها همچنین در تلاشند تا ظاهر خوب یک بازیگر نقش اول زن پیشرو و پیشرو را از کشورهای خود ارائه دهند.
نکته مهم این است که کشورها بر یک جانبه و دفاع از چند جانبه تأکید می کنند. این جوهر چنین جوامعی برای همکاری جمعی و حل مشکلات جهانی است. سخنرانان غالباً بر تعهد کشورهای خود به نهادهای چند جانبه و حقوق بین الملل تأکید می کنند. این اصول کلی بلندگوها است. البته همه اینها با مراجعه به اولویت های ملی هر کشور ، وضعیت منطقه ای و جهانی و شرایط جهان در آن سال متفاوت است. طبیعی است که ایران در اولویت ها و نگرانی های ملی با این موضوعات مقابله کند.
یکی از مهمترین موضوعات امسال ، ادامه و عدم انتظارات در جنگ اوکراین است. درگیری بین چین و ایالات متحده هنوز در حال گسترش است. جنگ تعرفه و یک جانبه ترامپ ، اقتصاد جهانی را به سختی تبدیل کرد. مسئله پناهندگان نسبت به گذشته حاد و بین المللی تر شده است. فاجعه کاملاً تحت پوشش غزه به شدت وجدان و افکار عمومی جهان و جوامع غربی را ملتهب کرد.
علاوه بر این ، تعریف دولت فلسطین که در برنامه های کلیه اسرائیل و نتانیاهو نقش دارد ، مهمترین اقدام کشورهای اروپایی و جهان است. علاوه بر این ، مسئله اصلی ایران ، حمله نظامی به اسرائیل و ایالات متحده است که در حال حاضر امکان فعال سازی مکانیسم ماشه را همراهی می کند.
سوال اصلی این است که چگونه ایران می تواند از حقوق خود در چارچوب این مؤسسه دفاع کند و این که می تواند در همه این موضوعات موقعیت مداوم داشته باشد؟
اگر ایران بخواهد در همه این موارد سیاست هماهنگ اتخاذ کند ، نامشخص خواهد بود. البته می توانیم بگوییم که قطعاً درست هستیم. با این حال ، هنگامی که ما یک سیاست ناسازگار را با قوانین اصلی این سازمان اتخاذ می کنیم ، این استدلال نیز علیه ما استفاده می شود.
سخنرانی در مجمع عمومی نه تنها یک شعار و بیان تبلیغاتی بلکه یک سند استراتژیک دیپلماتیک است. انتخاب کلمات ، تن ها و موضوعات تأکید شده باید محاسبه و طراحی شود تا اهداف ملی کشور در مرحله جهانی را پیش ببرد.
ما مطمئن نیستیم که چنین استراتژی جامعی با ما خواهد بود تا آن را به جهانیان ارائه دهیم. حداقل ما در مورد وجود احتمالی او چیز زیادی نمی دانیم. اما بعد از سخنرانی ما ، امیدواریم که این استراتژی را با مخاطبان دیگر درک کنیم.