ما حدود یک سوم از زندگی خود به خواب می رویم. و یک چهارم از این زمان رویایی برای رویای سپری می شود. به همین دلیل ، متوسط امید به زندگی که در سال 2 زندگی می کرد ، حدود 5 سال سن داشت ، برای بیش از شش سال تخیل خیالی.
Sciencealert مطابق انتخابات و نقل شده ؛ با این حال ، با وجود نقش اصلی رویاها در زندگی ما ، دلیل تخیل این است که چگونه رویاها در مغز ایجاد کنیم و از همه مهمتر اهمیت رویاها برای سلامتی ما – ما اطلاعات بسیار کمی در مورد سلامت مغز داریم.
کار من در سال 2 ، که در Lancet Eclinucalmedicine منتشر شده است ، نشان داده است که رویاهای ما می توانند اطلاعات باورنکردنی در مورد سلامت مغز ما ارائه دهند.
به طور خاص ، این مطالعه نشان داده است که رویاهای بد و کابوسهای مکرر در سنین میانسالی یا پیری ممکن است مربوط به افزایش خطر زوال عقل باشد.
نحوه کار
در این مطالعه ، داده های به دست آمده از سه مطالعه اصلی ایالات متحده در مورد سلامت و پیری مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعات شامل بیش از 2 نفر بین سنین 1 تا 2 و 5 سال و بالاتر بود.
در ابتدای مطالعه هیچ زوال عقل وجود نداشت و به مدت نه سال ، افراد مسن برای یک گروه میانی و پنج ساله دنبال شدند.
در ابتدای مطالعه (1-5) ، شرکت کنندگان مجموعه ای از پرسشنامه ها را تکمیل کردند ، از جمله نظرسنجی که شما از رویاهای بد و کابوس خواسته اید.
اغلب کابوس ها و ذهن ذهن
تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که توانایی های شناختی شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه (کاهش سریع حافظه و مهارت های تفکر در طول زمان) و در نهایت کاهش زوال عقل.
هر هفته ، احتمال کاهش شناختی در دهه آینده در دهه آینده چهار برابر بیشتر است ، احتمال ابتلا به افراد مسن دو برابر احتمال تشخیص زوال عقل است.
نکته جالب این است که رابطه بین کابوس ها و زوال عقل آینده در مردان بسیار قوی تر از زنان است.
به عنوان مثال ، مردان سالخورده که هر هفته کابوس داشتند ، پنج برابر بیشتر از پیرمردهایی بودند که رویاهای بد را گزارش نمی کردند.
در زنان ، افزایش خطر تنها 5 ٪ و الگوی مشابهی در گروه میانی مشاهده شد.
راه حل
به طور کلی ، این نتایج نشان می دهد که کابوس های مکرر ممکن است یکی از اولین علائم زوال عقل باشد ، که می تواند سالها قبل از مشکلات حافظه و تفکر ، حتی ده ها سال پیش – به ویژه در مردان ظاهر شود.
همچنین می توان رویاهای بد را نشان داد و کابوسهای مکرر می توانند عاملی در کاهش باشند.
با توجه به ماهیت این مطالعه ، دقیقاً نمی توان گفت کدام تئوری صحیح است (فکر می کنم تئوری اول محتمل تر است).
با این حال ، صرف نظر از اینکه کدام تئوری صحیح است ، پیام اصلی مطالعه یکسان است: کابوس های مکرر و رویاها در سنین میانسالی و پیری ممکن است با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل در آینده همراه باشد.
خبر خوب
کابوس های مکرر را می توان درمان کرد. درمان های پزشکی برای کابوس ها نشان داده است که پروتئین های غیر طبیعی مرتبط با بیماری آلزایمر را کاهش می دهد.
گزارش های موردی همچنین نشان می دهد که درمان کابوس ها می تواند مهارت های حافظه و تفکر را بهبود بخشد.
این یافته ها حاکی از آن است که درمان کابوس ها می تواند به کاهش شناختی در برخی از افراد و جلوگیری از زوال عقل کمک کند. این یک روش مهم برای تحقیقات آینده خواهد بود.
مراحل بعدی تحقیق
از جمله مراحل بعدی تحقیقات من این است که آیا کابوس های جوانان مربوط به افزایش خطر زوال عقل است. این می تواند به تعیین اینکه آیا علل کابوس وجود دارد یا اینکه فقط یک علامت اصلی وجود دارد ، کمک کند.
علاوه بر این ، من قصد دارم بررسی کنم که آیا سایر ویژگی های سایر رویاها ، مانند چندین بار به یاد آوردن آنها و به یاد داشته باشید که چقدر واضح و واضح هستند.
این مطالعه نه تنها رابطه بین زوال عقل و رویا را روشن می کند ، بلکه نه تنها فرصت های جدیدی را برای تشخیص زودهنگام – شاید مداخلات اولیه – ارائه می دهد ، بلکه نور جدیدی را نیز به طبیعت و پدیده مرموز که ما آن را می نامیم ، می آورد.