گونه های نادر خرس سیاه را در سیستان مشاهده کنید

گونه های نادر خرس سیاه را در سیستان مشاهده کنید


یقه خرس سیاه آسیایی با دو توله در ارتفاعات نیکشهر در جنوب سیستان و استان بلوچستان مشاهده شد.

به گفته رئیس بخش حفاظت از محیط زیست استان ، الهام ابتین ، این رؤیت توسط جوامع محلی گزارش شده است و منعکس کننده پویایی و وجود پایدار این گونه ارزشمند در زیستگاه های طبیعی منطقه است.

رئیس بخش حفاظت از محیط زیست استان گفت: خرس سیاه آسیایی ، معروف به بلوچی در گویش محلی ، معمولاً در اواخر تابستان جفت می شود و حدود هفت ماه بعد دو توله به دنیا می آورد. کابین ها حدود یک هفته پس از تولد و دوره پرستاری آنها حدود سه ماه و نیم به طول می انجامد. توله ها تا 2-3 سال سن در کنار مادر می مانند.

خرس سیاه آسیایی (Ursus thibetanus) ، که به دلیل نوار سفید به شکل هلال آن شناخته شده است ، از جمله گونه های خطر انقراض در ایران است. این کشور بیشتر در مناطق کوهستانی ، جنگلی و صخره ای در استان های سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران زندگی می کند.

خرس سیاه بلوچ گیاهخواری و گوشتخوار است و از میوه ها ، گیاهان ، حشرات ، مهره داران کوچک و گاه دیگر پستانداران کوچک تغذیه می کند. طول عمر این گونه حدود 5 سال تخمین زده می شود.

زیستگاه خرس سیاه آسیایی در سالهای اخیر از توسعه انسانی ، جنگل زدایی ، کمبود منابع غذایی و شکار غیرقانونی با تهدیدهای جدی روبرو شده است. این کار توسط وزارت حفاظت از محیط زیست از سیستان و بلوچستان ، با همکاری جوامع محلی و واحد حفاظت ، برای نظارت ، آموزش جوامع محلی و جلوگیری از تخریب زیستگاه های کوهستانی اجرا می شود.

این امر در بسیاری از کشورها از جمله ایران ، افغانستان ، پاکستان ، هند ، نپال ، چین ، کره ، ژاپن ، تایلند و روسیه مشاهده شده است.

به گفته پایگاه حیوانی حیوانات ، این خرس ها قادر به زندگی در ارتفاعات بسیار زیاد ، بیش از 1.5 متر از سطح دریا هستند ، اما جنگل زدایی زیستگاه خود را به مناطق محدود کوهستانی محدود کرده است.

طبق مطالعه ای که در PubMed (1) منتشر شده است ، خرس سیاه آسیایی نقش مهمی در پویایی جنگل دارد. این خرس از دانه های گیاهان و جمعیت گونه های کوچکتر تغذیه می کند و از میوه ها ، دانه ها و حشرات تغذیه می کند.

کارشناسان انستیتوی زیست شناسی خرس فکر می کنند که “خرس سیاه آسیایی یک گونه چتر است ، به این معنی که محافظت غیرمستقیم از زیستگاه آن همچنین ده ها گونه دیگر از حیوانات جنگلی را نجات خواهد داد.”

یک مطالعه در مجله ScienceDirect (1) نشان می دهد که شکار غیرقانونی بدن خرس برای استفاده در طب سنتی هنوز بزرگترین تهدید برای بقای آن است. علاوه بر این ، توسعه جاده ها و تخریب جنگل ها منجر به تکه تکه شدن زیستگاه ها ، محدود کردن امکان جفت گیری و مهاجرت طبیعی می شود.

گزارش اعتماد به نفس زمین همچنین نشان می دهد که جمعیت خرس سیاه بین 2 تا 6000 سر تخمین زده شده است ، اما در برخی از مناطق آسیای جنوب شرقی جمعیت به شدت کاهش یافته است.