برل در ابتدای مقاله خود به اظهارات آوی دایچتر وزیر کشاورزی اسرائیل در سال 2023 اشاره می کند که با وجود اینکه وی ویرانی در نوار غزه را “غزه نکبت” توصیف کرده است، نخست وزیر بنیامین نتانیاهو و دادگاه کیفری بین المللی او را در پرونده وی مقصر دانسته و این اصطلاح را مضر دانسته اند.
او می‌گوید دیشتر سپس استدلال کرد که «اسرائیلی‌ها می‌توانند از همان اصطلاحاتی استفاده کنند که اعراب ساخته‌اند» و افزود: «نیازی به اختراع کلمات عبری نداریم».
بورل با او موافق است و می‌گوید: وزیر در این مورد درست می‌گوید زیرا عبارت «بحران فلسطین» که اسرائیل همواره سعی کرده آن را از دایره لغات خود حذف کند، نیازی به تعریف واقعی ندارد.
با این حال، برل تأکید می کند که غزه «مشکلی» به معنای تاریخی را تجربه نکرده است، زیرا ساکنان آن از سرزمین های خود اخراج نشده اند.
او توضیح می‌دهد: «فلسطینی‌ها در غزه باقی می‌مانند و علی‌رغم تلفات و آوارگی‌های سنگین، به آرمان ملی خود برای ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی که از حمایت بین‌المللی گسترده‌تر از همیشه برخوردار است، متعهد می‌مانند».
به گفته برل، اسرائیل دچار فروپاشی داخلی عمیق‌تری نسبت به ویرانی در نوار غزه شده است.
او توضیح می‌دهد که از زمان حملات 7 اکتبر 2023، رهبران اسرائیل از جنگ به عنوان پوششی برای تضعیف پایه‌های دموکراتیک کشور استفاده کرده‌اند: آزادی‌های دانشگاهی سرکوب شده است، دادگاه عالی به «دشمن رژیم» تبدیل شده است و نهادهای فرهنگی و هنری تهدید به سانسور و محدودیت‌های مالی در صورت عدم رعایت خط پای رژیم شده‌اند.
ارزش‌های اساسی دموکراتیک مانند برابری، عدالت، آزادی بیان، حقوق اقلیت‌ها، تفکیک قوا و محدودیت قدرت‌های دولتی توسط «گروه نامحدود» تضعیف شده است.
بورل معتقد است که دولت در تلاش است تا روایت ملی را بازنویسی کند تا مسئولیت خود را در قبال فاجعه 7 اکتبر 2023 به ویژه نتانیاهو پنهان کند و به مردم این توهم را القا کند که در مرحله “بازیابی” است نه فروپاشی.
برل می گوید که از این طریق، دولت اسرائیل همان توهمی را به مردم خود می فروشد که قبلاً به فلسطینی ها فروخته بود: “وطن رویاهای شما هرگز وجود نداشت و اگر در “دولت جدید” ادغام نشوید، همیشه آواره خواهید ماند.