در حالی که کشور ما از نظر زیرساخت های دامپروری از شرایط مناسبی برخوردار است، افزایش قیمت گوشت قرمز در سال های اخیر به معضلی جدی تبدیل شده است.
این در حالی است که هر ساله سوء مدیریت، صادرات بی رویه، نوسانات نرخ ارز، نوسانات قیمت برخی کالاها و نهاده های دامی، تاخیر در حمل و نقل به دلیل شرایط جوی، مشکل در تغذیه دام به دلیل سردی یا گرمی هوا و خشک شدن مراتع و از همه مهمتر سودجویی برخی دلالان باعث افزایش قیمت گوشت قرمز به ویژه گوشت قرمز می شود.
در این بین می توان علاوه بر کنترل قیمت گوشت قرمز در بازار و غنی سازی سفره های مردم با برنامه ریزی هدفمند و مدیریت منابع، بهره گیری از این فرصت و صادرات این محصول را نیز مد نظر قرار داد.
اگرچه آمار تولید دام سبک استرالیا نزدیک به ایران است، اما بیشترین تولید و ارزش افزوده صادراتی را از اینجا دارد، به طوری که سالانه تقریباً 2 میلیون راس دام سبک به کشورهای هدف صادر می کند، اما ایران برای تامین بازار داخلی خود مجبور به واردات است!
امروزه دامداری به ویژه گوسفندان تقریباً در تمام استان های کشور انجام می شود. اما نبود علم و صنعت دامپروری در اکثر استان های کشور باعث شده تا این تجارت با مشکلات فراوانی مواجه شود. بدون شک داشتن نگاه علمی و بهره مندی از تجربیات سایر کشورها اولین گام در جهت رفع این مشکل است.
پرورش حیوانات موجود با استفاده از برنامه‌های ژنتیکی دقیق و لقاح مصنوعی می‌تواند منجر به حیوانات قوی‌تر با نرخ تبدیل غذایی بهتر، رشد سریع‌تر و مقاومت بیشتر در برابر بیماری شود. از سوی دیگر، بهبود کشت محصولات علوفه ای مقاوم به خشکی، استفاده از مکمل های پروتئینی و معدنی و ارتقای کیفیت خوراک و تغذیه با استفاده از فناوری های نوین در فرآوری خوراک نیز نقش فعالی در افزایش بهره وری دارد.
گذر از دامداری سنتی به دامپروری صنعتی نیز می تواند به عنوان یک راهکار اساسی در رشد این بخش موثر باشد. توسعه دامداری های صنعتی و نیمه صنعتی با رعایت اصول بهداشتی و مدیریت صحیح، جایگزینی سیستم های سنتی و کم بهره وری با روش های نوین و از همه مهمتر آموزش دامداران در زمینه حفاظت از منابع طبیعی، بهداشت، تغذیه و تولیدمثل از زمینه های افزایش تولید و حتی صادرات دام زنده است.
به این ترتیب حمایت های دولتی در قالب تامین تمکن مالی، بیمه دام، ایجاد شبکه های توزیع خوراک و نهاده ها با قیمت مناسب و کنترل واردات و صادرات بی رویه از عوامل اصلی تقویت ظرفیت تولید داخلی تلقی می شود. اما فراموش نکنیم که توسعه دامپروری صنعتی به معنای تعطیلی دامداری سنتی نیست. اهمیت دادن به حفاظت و توسعه مراتع طبیعی، مدیریت چرای دام، جلوگیری از فرسایش خاک و تخریب منابع طبیعی به منظور تضمین پایداری تولید در شرایط مختلف اقلیمی و در بلندمدت به ویژه در محیط زندگی عشایر نیز می تواند زمینه ساز توسعه سنتی این صنعت باشد.
به همین دلیل توصیه می‌شود هر ساله کارگروهی زیر نظر وزارت جهاد کشاورزی تشکیل و محصولات و دسته‌های وابسته به این نهاد نام‌گذاری شود و شرایط توسعه و بهره‌وری بیشتر برای آن دسته در تمام استان‌های کشور و در سطح ملی فراهم شود. به عنوان مثال در «سال گوسفند» می توان با بهره مندی از تحقیقات دانشگاهی، آموزش های پایه و تخصصی، همکاری بخش خصوصی و دولتی، توسعه کشتارگاه ها، کارخانه های تولید خوراک دام و در نهایت توسعه زیرساخت های بازاریابی صادراتی، میزان تولید گوشت قرمز را به میزان قابل توجهی افزایش داد و کشور را به سمت خودکفایی در این بخش سوق داد.