در اوایل دهه 1980، پس از چندین سال تولید مجاز فیات 126P (نسخه لهستانی 126)، سازنده خودروهای جمع و جور لهستانی FSM تصمیم گرفت مدل قدیمی را با خودرویی مدرن تر جایگزین کند.
وظیفه طراحی و تولید نمونه های اولیه این خودروی جدید به مرکز تحقیق و توسعه خودرو BOSMAL واگذار شد. این مرکز که در سال 1972 تأسیس شد و از نزدیک با FSM (که ظاهراً در دهه‌های 1970 و 1980 توسط FSM کنترل می‌شد) کار می‌کرد، وظیفه تطبیق خودروی جدید را با امکانات تولید کارخانه داشت.
در سال 1981 تیم طراحی به سرپرستی مهندس Wieslaw Wiatrak کار بر روی Beskid 106 را آغاز کرد و نقشه های طراحی در سال 1982 به پایان رسید و سپس مراحل توسعه شامل مدل سازی و ساخت نمونه اولیه آغاز شد و در بهار سال 1983 اولین نمونه اولیه این خودرو تکمیل و رونمایی شد. نام “Beskid” از رشته کوهی می آید که از نزدیکی شهر Bielsko-Biała می گذرد، جایی که کارخانه FSM و دفتر مرکزی Bosmal در آن قرار دارد.
طراحی و ویژگی های آیرودینامیکی
اولین ویژگی که قطعا در مورد Beskid 106 به ذهن می رسد طراحی بدنه شیک و آیرودینامیک آن است. این طرح که توسط کریستوف مایسنر از آکادمی هنرهای زیبای ورشو ارائه شد، در تونل باد با دقت آزمایش شد و دارای ضریب درگ بسیار پایین 0.29 و مساحت جلویی 1.71 متر مربع بود. برای دستیابی به این پسای کاهش یافته که در کاهش مصرف سوخت بسیار مهم است (مصرف سوخت در سرعت ثابت 90 کیلومتر در ساعت فقط 3.9 لیتر در 100 کیلومتر اندازه گیری شد)، زیر بدنه این خودروی کوچک نیز صاف طراحی شد.
جالب اینجاست که رنو توینگو که در اوایل دهه 90 معرفی شد، از بسیاری جهات به Beskid شباهت دارد و به همین دلیل از Beskid اغلب به عنوان “Twingo لهستانی” یاد می شود.
مشخصات فنی و ساختار داخلی
تقریباً هفت نمونه اولیه از Beskid در سه مدل مختلف تولید شد. همه آنها دارای فاصله بین دو محور 2150 میلی متر، ارتفاع 1364 میلی متر، عرض 1530 میلی متر، فاصله از زمین 135 میلی متر و وزن کمی بیش از 630 کیلوگرم بودند. نمونه های اولیه سری سوم طولانی تر (3.5 متر) بودند، در حالی که بقیه 3235 میلی متر طول داشتند.
سیستم ترمز در اولین نمونه های اولیه سطل های جلو و عقب بود، بعداً ترمزهای دیسکی به جلو اضافه شدند. سیستم تعلیق مستقل چهار چرخ متشکل از میله های مک فرسون در جلو و بازوهای عقب در عقب بود.
بیشتر نمونه های اولیه از نظر حجم موتور متفاوت بودند (از 594 سی سی تا 1116 سی سی)، که اکثر آنها بر اساس موتور دو زمانه، چهار سیلندر و مایع خنک کننده فیات 126P بودند. موتور 594 سی سی استفاده شده در نمونه اولیه 20.6 کیلووات (27.6 اسب بخار) تولید می کرد در حالی که مدل 703 سی سی 22 کیلووات (29.5 اسب بخار) تولید می کرد. هر یک از این موتورها برای رساندن Beskid به حداکثر سرعت 120 کیلومتر در ساعت کافی بود (در حالی که فیات 126P به سختی به سرعت 100 کیلومتر در ساعت می رسید).
سادگی تولید و داخلی
بسیاری از قطعات فیات 126P (مانند موتورهای فوق الذکر و چرخ های کوچک) در نمونه اولیه استفاده شد تا هزینه تولید انبوه به حداقل برسد. اما Beskid یک خودروی موتور جلو و دیفرانسیل جلو بود که فضای کافی برای چهار یا حتی پنج سرنشین بزرگسال داشت. اگرچه فضای صندوق عقب این خودروی کوچک اقتصادی زیاد نبود، اما ظرفیت آن بالاتر از 126 pes بود. صندلی‌های عقب Beskid را می‌توان تا کرد تا یک صندلی دو نفره با 800 لیتر فضای صندوق عقب (یا حتی بیشتر در مدل‌های سری 3) ایجاد کند. یکی دیگر از ویژگی های کاهش هزینه Beskid این بود که ساختار فولادی آن به نصف پرس فیات نیاز داشت.
پایان پروژه
آخرین سال توسعه Beskid 1987 بود. متأسفانه، این طراحی بسیار امیدوارکننده هرگز به تولید نرسید.
مرکز تحقیق و توسعه خودرو BOSMAL نیز به عنوان یک سازمان مستقل با فناوری پیشرفته به کار خود ادامه داد و با خودروسازان مختلف قرارداد امضا کرد. آنها 126P کانورتیبل را در سال 1991 به تولید محدود وارد کردند و بعداً نمونه های اولیه برای پیکاپ و وانت فیات 500 و همچنین یک نمونه اولیه سه چرخ جالب تولید کردند.
منبع: عصر ایران