زندگی نامه نویس هیچکاک درگذشت – انتخابتو

به گزارش خبرگزاری انتخابتو، جان راسل تیلور، تیلور پینتر را «بزرگترین» نمایشنامه نویس موج نو در انگلستان در اواخر دهه 1950 توصیف کرد. نسلی از نویسندگان که تئاتر بریتانیا را با سبک انقلابی خود متحول کردند.

تیلور در حالی که در دهه 1970 به عنوان خبرنگار لس آنجلس برای تایمز لندن کار می کرد، از طریق عشق مشترک او و آلفرد هیچکاک به شیرینی های بریتانیایی با آلفرد هیچکاک دوست شد و اعتماد او را برای نوشتن تنها بیوگرافی رسمی کارگردان جلب کرد. یکی از ده ها کتاب پرخواننده ای است که او درباره چهره های مرموز دنیای هنر منتشر کرده است.

یکی از خاطرات فراموش نشدنی او نوشتن نقدی پرشور برای تایمز درباره بازیگر بزرگ بت دیویس بود. آنقدر تعجب کردم که دیویس با او تماس گرفت و گفت: می خواهم به دفتر روزنامه بیایم و تو را ببوسم.

نویسنده و منتقد مشهور، آثار تیلور شامل تئاتر، نقاشی، مد و سینما است. او در لندن و ولز زندگی می کرد. مرگ او ابتدا در روزنامه های بریتانیا از جمله تایمز لندن بدون جزئیات بیشتر گزارش شد.

او بیشتر از پنجاه سال فعالیت خود را در تایمز گذراند. او از سال 1978 تا 2005 منتقد هنری این روزنامه بود. همچنین برای نیویورک تایمز و لس آنجلس تایمز مقاله می نوشت و در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و سایر موسسات سینمایی تدریس می کرد.

همکاری با آلفرد هیچکاک

یکی از کتاب‌های اولیه او، «چشم سینما، گوش سینما» (1964)، هیچکاک را در کنار فدریکو فلینی، میکل آنجلو آنتونیونی و اینگمار برگمان به عنوان یکی از بزرگترین مؤلفان معرفی کرد. در زمانی که کارگردانان هالیوود اغلب به عنوان تکنسین های تجاری صرف نگریسته می شدند، این یک دیدگاه جسورانه بود، نه هنرمندانی هم سطح با نویسندگان بزرگ.

مشهورترین کتاب او، «هیچ: زندگی و زمانه آلفرد هیچکاک» (1978)، نتیجه تحسین همیشگی او از کارگردان بریتانیایی الاصل و «استاد تعلیق» بود. هر چند هیچکاک پنج بار نامزد اسکار بهترین کارگردانی شد، اما هرگز این جایزه را دریافت نکرد.

وقتی تیلور برای اولین بار فیلم هیچکاک را که بر اساس رمان «خانه مهمان جامائیکا» (1939) اثر دافنه دوموریه بود، در کودکی دید، هم مجذوب و هم ترسیده بود. او بعداً در طول فیلمبرداری «جنون» (1972) با هیچکاک آشنا شد و اجازه یافت در صحنه های آخرین فیلم او، «توطئه خانوادگی» (1976) ظاهر شود.

به گفته او، عشق مشترک آنها به دسرهای شیرین بریتانیایی اعتماد هیچکاک را جلب کرده است. هیچکاک در او دوستی یافت که «بدون برنامه سیاسی یا انگیزه شخصی».
آن دو تقریبا هر هفته ناهار را با هم می خوردند. یک غذای ساده متشکل از گوشت چرخ کرده و پوره سیب زمینی با یک لیوان آب. در نهایت هیچکاک به او اجازه داد تا بیوگرافی رسمی خود را بنویسد.

سایر آثار و میراث ادبی

تیلور نزدیک به 40 کتاب، از جمله زندگینامه اینگرید برگمن، الک گینس، ویوین لی، الیزابت تیلور، و اورسن ولز، و همچنین غریبه ها در بهشت: مهاجران هالیوود 1933-1950 (1983) درباره فیلمسازان پناهنده اروپایی در دوران نازیرا نوشت.

او همچنین کتاب هایی درباره هنرمندانی مانند کلود مونه و نمایشنامه نویسانی چون پیتر شفر، دیوید استوری و هارولد پینتر نوشت.

در سال 2012، فیلم های هیچکاک (با بازی آنتونی هاپکینز) و دختر، جنبه تاریک کارگردان را نشان دادند. تیلور این تصویر را به چالش کشید و از هیچکاک دفاع کرد. او گفت تیپی هدرن که در فیلم های پرندگان (1963) و مارنی (1964) بازی کرد، بعدها داستان خود را تغییر داد تا رابطه اش با هیچکاک جنجالی تر شود.
او در مصاحبه ای در سال 2024 گفت: “او یک فرشته نبود، اما من از کاری که او برای لکه دار کردن شخصیت تیپی انجام داد خسته شده ام.”

ترجمه: زینب کاظم خواه

منبع: نیویورک تایمز

5959