داشتن مغز جوان تر با یادگیری یک زبان جدید

به گزارش ایسنا، مطالعه روی بیش از 80 هزار نفر نشان داد که صحبت کردن به بیش از یک زبان می تواند روند پیری مغز را کند کرده و به جلوگیری از زوال شناختی کمک کند.

به گزارش نیچر، این مطالعه که در 10 نوامبر در ژورنال Nature Aging منتشر شد، نشان می‌دهد افرادی که بیش از یک زبان صحبت می‌کنند، در مقایسه با افراد تک زبانه، نیمی از احتمال بروز علائم پیری بیولوژیکی سریع را دارند.

آگوستین ایبانز، عصب شناس در دانشگاه آدولفو ایبانیز در سانتیاگو، شیلی و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: «ما می خواستیم یکی از پایدارترین شکاف ها در تحقیقات مربوط به سالمندی را برطرف کنیم. چند زبانه بودن یا نبودن ممکن است روند پیری را به تاخیر بیندازد.

تحقیقات قبلی در این زمینه نشان داده است که صحبت کردن به بیش از یک زبان می تواند عملکردهای شناختی مانند حافظه و توجه را بهبود بخشد که به نوبه خود باعث بهبود سلامت مغز در سنین بالا می شود. با این حال، بسیاری از این مطالعات بر روی نمونه‌های کوچک متکی هستند و از روش‌های غیرقابل اعتماد برای اندازه‌گیری پیری استفاده می‌کنند که منجر به نتایج متناقض و غیرقابل تعمیم می‌شود.

کریستوس پولیتسیکاس، عصب‌شناس شناختی در دانشگاه ریدینگ انگلستان می‌گوید: «تأثیر چندزبانگی بر پیری همیشه یک موضوع بحث‌برانگیز بوده است، اما من فکر نمی‌کنم قبلاً مطالعه‌ای در این مقیاس انجام شده باشد تا این تأثیر را به این دقت نشان دهد.» نتایج این مقاله می تواند تحولی اساسی در این زمینه ایجاد کند.

سوزان توبنر رودز، روانشناس شناختی در دانشگاه آبورن آلاباما، می‌گوید: نتایج همچنین می‌تواند افراد را تشویق کند که زبان دوم را یاد بگیرند یا زبان دوم را فعال نگه دارند.

زنده باد زبان شناسان

محققان از یک رویکرد محاسباتی برای بررسی رابطه بین چندزبانگی و پیری سالم در 86000 شرکت کننده سالم 51 تا 90 ساله از 27 کشور اروپایی استفاده کردند.

برای هر شرکت‌کننده، آنها شکاف سنی زیست‌رفتاری را تعیین کردند، که تفاوت بین سن تقویمی و سن پیش‌بینی‌شده‌شان است که بر اساس طیفی از عوامل فیزیولوژیکی، سبک زندگی، و اجتماعی-اقتصادی محاسبه می‌شود. همچنین شامل سلامت قلبی متابولیک تا سطح تحصیلی می شود.

شکاف سنی رفتاری زیستی بالا ممکن است نشانه این باشد که فرد به سرعت یا آهسته پیر می شود. محققان تفاوت سنی زیستی رفتاری شرکت کنندگان را با تعداد زبان هایی که آنها صحبت می کردند مقایسه کردند. این بخش از داده ها بر اساس گزارش های خود شرکت کنندگان بود و بنابراین سطح مهارت در زبان ها در نظر گرفته نشد.

محققان دریافتند افرادی که تنها به یک زبان صحبت می کنند، در مقایسه با افرادی که به دو یا چند زبان صحبت می کنند، دو برابر بیشتر در معرض شکاف سنی بیولوژیکی رفتاری بزرگی قرار داشتند. این اثر با افزایش تعداد زبان های اضافی تقویت شد.

به گفته توبنر رودز، چنین مطالعه گسترده ای واقعاً تفسیر این یافته را تقویت می کند که چندزبانگی، و نه عوامل دیگر، ما را از اثرات پیری محافظت می کند.

این مطالعه از یک نمونه بسیار بزرگ و از نظر جغرافیایی متنوع استفاده کرد که امکان کنترل بسیاری از عوامل مخدوش کننده مانند وضعیت مهاجرت یا ثروت را که در تحقیقات چندزبانه رایج است، فراهم کرد. به نظر او، تحقیقات آینده باید شامل جمعیت های متنوع تری در خارج از اروپا باشد.

محققان امیدوارند یافته های آنها سیاست گذاران را تشویق کند تا آموزش زبان را در سیستم های آموزشی ترویج و گسترش دهند.