بعدی- دیوید ای.سنگر ستون نویس نیویورک تایمز است
به گزارش انتخابتو به نقل از نیویورک تایمز، دولت ترامپ دامنه کمپین فشار خود علیه ونزوئلا را با سرعت قابل توجهی گسترش داده است. در عین حال، بزرگترین ناو هواپیمابر آمریکا “فورد” نیز در آستانه استقرار است و می تواند از آن نقطه به بعد به راحتی اهدافی را در ونزوئلا هدف قرار دهد. این امر در کنار مواضع مختلف مشاوران رئیس جمهور در خصوص اهداف واقعی این اقدام، ابهامات موجود را بیش از پیش افزایش داد.
آرایش تهاجمی در کارائیب؛ جامع ترین بررسی گزینه های نظامی علیه ونزوئلا
ترامپ در دو روز گذشته مجموعه‌ای از جلسات فشرده را در کاخ سفید برگزار کرده است که در آن گزینه‌های نظامی مختلف از استفاده از نیروهای ویژه گرفته تا اجرای عملیات مستقیم در خاک ونزوئلا را بررسی کرده است. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا او تصمیم نهایی خود را در مورد مسیر احتمالی گرفته است یا خیر. ترامپ روز جمعه در ایر فورس وان به خبرنگاران گفت: «تقریبا تصمیمم را گرفته‌ام». من نمی توانم بگویم که چه حکمی صادر شده است، اما ما پیشرفت زیادی در توقف جریان مواد مخدر در ونزوئلا داشته ایم.
ممکن است رئیس جمهور امیدوار باشد که حضور گسترده این نیروی نظامی بتواند دولت نیکلاس مادورو را مرعوب کند. دولتی که فاقد مشروعیت لازم برای آمریکا و بسیاری از متحدانش است. مادورو در پاسخ، ارتش ونزوئلا را در حالت آماده باش کامل قرار داد و تنش بین دو کشور به جایی رسید که هر دو طرف با سلاح های آماده برای شلیک در مقابل یکدیگر صف آرایی کردند.
در همین حال، نشانه هایی وجود دارد که واشنگتن به سمت رویکردی تهاجمی تر حرکت می کند. ساعاتی پس از یکی از جلسات روز پنجشنبه، پیت هگست، وزیر دفاع آمریکا در شبکه های اجتماعی اعلام کرد که ماموریت نظامی آمریکا در منطقه کارائیب رسما “نیزه جنوبی” نامیده شده است. وی هدف کلی این عملیات را پاکسازی تروریست های مواد مخدر از نیمکره خود عنوان کرد.
قدرت آمریکا در دریای کارائیب و بازگشت سایه دیپلماسی کشتی جنگی
تنها عنصری که وجود ندارد، توضیح استراتژیک دولت ترامپ در مورد اینکه چرا ایالات متحده چنین نیروی بزرگی را در منطقه متمرکز کرده است. جدیدترین پیام پیت هگست در شبکه اجتماعی ایکس جدیدترین پیام از مجموعه اظهارنظرهای مقامات دولتی است. جملاتی که در بهترین حالت با یکدیگر همخوانی ندارند و در مواقعی کاملاً متناقض به نظر می رسند.
ترامپ بیش از هر مقام دیگری بر یک روایت تاکید دارد و تاکید می کند که این اقدام صرفا با هدف مبارزه با قاچاق مواد مخدر صورت گرفته است. با این حال، چنین توضیحی پاسخ نمی دهد که چرا ناو هواپیمابر فورد اینقدر عجولانه از مدیترانه شرقی به دریای کارائیب منتقل شد. این بدان معناست که نیرویی که در حال حاضر 15000 سرباز و ملوان دارد، قایق هایی را که توسط گارد ساحلی رهگیری می شود، تا اوایل سپتامبر هدف قرار خواهند داد. این روایت همچنین توضیح نمی دهد که چرا کشورهایی مانند کلمبیا یا مکزیک، مسیرهای اصلی انتقال فنتانیل به ایالات متحده، در این عملیات دریایی هدف قرار نگرفتند.
بر اساس آمار منتشر شده، ایالات متحده تا کنون بیست حمله علیه قایق های تندرو انجام داده است که حداقل هشتاد نفر را کشته اند. اقداماتی که کارشناسان حقوق بین الملل معتقدند ممکن است با اصول حقوق بین الملل در تضاد باشد. ترامپ در گفتگوهای خصوصی با مشاوران خود درباره ذخایر عظیم نفت ونزوئلا صحبت کرد. ذخایر تقریباً 300 میلیارد بشکه ای بزرگترین ذخایر در جهان است.
او قبلاً پیشنهادی از مادورو دریافت کرده بود که ایالات متحده می تواند بخش قابل توجهی از این منابع را بدون توسل به اقدام نظامی به دست آورد. اما خود ترامپ این مذاکرات را متوقف کرد. اما یک مقام ارشد دولتی گفت که مذاکرات “کاملا” شکست نخورده است و استقرار این ناو هواپیمابر به عنوان اهرمی علیه مادورو خواهد بود. اگر این برداشت درست باشد، اقدام واشنگتن ما را به یاد بازگشت به دوران «دیپلماسی کشتی‌های جنگی» می‌اندازد. مفهومی در قرن نوزدهم که در آن قدرت های بزرگ برای ارعاب کشورهای ضعیف به نیروهای دریایی متکی بودند.
اما سوال اصلی باقی می ماند: آیا ترامپ خواهان تغییر رژیم در ونزوئلا است و به دولتی با روابط نزدیک تر با واشنگتن امیدوار است؟ هفته گذشته مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا در دیداری خصوصی با رهبران کنگره و سنا تاکید کرد که سرنگونی مادورو هدف دولت نبوده و گزارش های منتشر شده در این زمینه را ساختگی رسانه ها ارزیابی کرد. هگست در پیام خود نوشت: نیمکره غربی همسایگی آمریکا است و ما از آن محافظت خواهیم کرد. با استقرار ناو هواپیمابر فورد و سه ناوشکن موشکی همراه آن، تعداد نیروهای آمریکایی در منطقه به پانزده هزار نفر رسید. رقمی که در سال های اخیر بی سابقه بوده است.
نبرد اراده ها؛ سردرگمی استراتژیک در کارزار فشار علیه ونزوئلا تشدید می شود
آنچه اکنون باقی مانده است نوعی سردرگمی استراتژیک است. این وضعیتی است که مقامات دولت ترامپ مجموعه ناهمگونی از علل، اهداف و نتایج مطلوب را ارائه می دهند. درست یک روز قبل از اینکه پیت هگست اعلام کرد که هدف عملیات لانس جنوبی محافظت از کل نیمکره غربی است، مارکو روبیو توضیح ساده تری ارائه کرد. روبیو به خبرنگارانی که او را در کانادا همراهی می کردند گفت: «این یک عملیات ضد مواد مخدر است. اگر ارسال قایق های حامل مواد مخدر را متوقف کنند، مشکلی پیش نخواهد آمد.»
در همین حال، برخی از تحلیلگران بر این باورند که در سطوح پایین تر بحران، درگیری کنونی در حال تبدیل شدن به آزمون اراده ها بین ترامپ و مادورو است. مادورووی که به عنوان رئیس کارتل “خورشیدا” محاکمه شده بود که اکنون به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته می شود. الیوت آبرامز، مشاور ویژه ونزوئلا در دولت اول ترامپ و عضو فعلی شورای روابط خارجی، در نشستی در واشنگتن گفت: “این ناوگان نمی تواند برای همیشه در آنجا بماند. یا ترامپ پیروز خواهد شد یا مادورو پیروز خواهد شد.” وی ادامه داد: اگر مادورو استعفا ندهد، رئیس جمهور ترامپ در این جنگ شکست خورده است.
آنا کلی، سخنگوی کاخ سفید روز جمعه گفت که پیام رئیس جمهور به مادورو روشن است: “محموله مواد مخدر و جنایتکاران به ایالات متحده باید متوقف شود.” وی تاکید کرد: رئیس جمهور به صراحت گفته است که حملات به تروریست های مواد مخدر که در قاچاق مواد مخدر دست دارند ادامه خواهد داشت و هر چیزی فراتر از آن حدس و گمان است و باید با آن برخورد شود.
افزایش تنش در دریای کارائیب؛ از تهدید حمله زمینی گرفته تا بحث هدف قرار دادن قایق های تندرو
مشاوران رئیس جمهور همچنان تاکید می کنند که ترامپ هنوز درباره اقدام نظامی تصمیم نگرفته است. اما چند هفته پیش او اعلام کرد که حملات زمینی علیه اهداف ونزوئلا «در راه است». به گفته مقامات، پیش از نشست های امنیت ملی این هفته، گزینه های نظامی مختلفی از هدف قرار دادن مراکز تولید مواد مخدر گرفته تا حمله به ارتش یا یک باند نزدیک به مادورو در حال بررسی است. اما تاکنون حملات تنها قایق های کوچک و سریع در آب های بین المللی را هدف قرار داده اند. قایق هایی که دولت مدعی شد بدون ارائه هیچ مدرکی توسط “تروریست های مواد مخدر” استفاده می شد. هدف قرار دادن عمدی غیرنظامیان بر اساس قوانین نظامی ایالات متحده؛ در صورت مشکوک بودن به فعالیت مجرمانه ختی ممنوع است. برخی از وکلا و خانواده های قربانیان این حملات را “قتل دولتی” توصیف کردند.
مارکو روبیو در پاسخ به این موج انتقادات گفت: برای من جالب است که همین کشورها از ما می خواهند موشک های تاماهاوک با قابلیت اتمی را برای دفاع از اروپا بفرستیم، اما وقتی آمریکا ناوهای هواپیمابر را در نیمکره محل زندگی ما مستقر می کند، ناگهان همه چیز برای آنها مشکل ساز می شود. تام هومن، مقام مرزی دولت ترامپ، موضع بسیار صریح تری اتخاذ کرد. وی در پاسخ به سوالی درباره نگرانی انگلیس از اقدامات آمریکا در دریای کارائیب گفت: فکر نمی کنم انگلیس دوست واقعی این کشور یا رئیس جمهور آن باشد. وی سپس تاکید کرد: البته این حوزه کاری من نیست و فقط مسئول مرزها هستم.
محور استراتژیک واشنگتن از خاورمیانه تا کارائیب
یک مقام ارشد اروپایی گفت که مقامات آمریکایی در جلسات توجیهی تاکید کرده اند که هدف اصلی آنها “افزایش فشار” برای سنجش واکنش نیکلاس مادورو است، به این امید که او یا کشور را ترک کند یا دستگیر و برای محاکمه به ایالات متحده تحویل داده شود. اما به گفته این مقام مسئول، وقتی از آمریکایی ها پرسیده شد که خطر خروج این ناو هواپیمابر از خاورمیانه را چگونه ارزیابی می کنند، پاسخی داده نشد.
استقرار این سطح از قدرت دریایی هزینه دیگری نیز به همراه داشت: انحراف از تمرکز اعلام شده نیروی دریایی ایالات متحده بر منطقه هند و اقیانوس آرام. وندی شرمن، معاون سابق وزیر امور خارجه در دولت جو بایدن، گفت: شی جین پینگ مطمئناً انتقال نیروهای نظامی به دریای کارائیب و اعلام هاگست مبنی بر تمرکز جدید بر نیمکره غربی را زیر نظر دارد و احتمالاً پیامدهای برنامه های خود را برای تایوان بررسی می کند.
ورود “فورد” به موقعیت عملیاتی، تقریباً پنج هزار سرباز جدید به ده هزار سرباز آمریکایی در منطقه اضافه می کند. این نیروها تقریباً به طور مساوی بین هفت کشتی جنگی، یک کشتی پشتیبانی عملیات ویژه و پایگاه های نظامی در پورتوریکو توزیع شده اند. با این حال، عملیات “نیزه جنوبی” به این ماموریت ها محدود نمی شود. در هفته‌های اخیر، پنتاگون بمب‌افکن‌های B-52 و B-1 را از پایگاه‌های لوئیزیانا و تگزاس در پروازهای نزدیک به سواحل ونزوئلا فرستاده است. B-52 ها قادر به حمل ده ها بمب هدایت شونده دقیق هستند و B-1 می توانند تا 75000 پوند مهمات هدایت شونده و غیرهدایت شونده (بزرگترین محموله غیرهسته ای در زرادخانه نیروی هوایی ایالات متحده) را حمل کنند.
مقامات نظامی آمریکا اخیراً اعلام کرده بودند که احتمالاً پروازهای بمباران ادامه خواهد یافت و تمرینات نظامی نمایشی گسترده ای با مشارکت نیروهای آمریکایی در منطقه برگزار خواهد شد. این اقدام بخشی از یک کارزار هماهنگ برای تحت فشار قرار دادن مادورو است. ژنرال لورا جی ریچاردسون، یک فرمانده بازنشسته چهار ستاره و رئیس سابق فرماندهی جنوبی پنتاگون، گفت: «این قطعا یک کارزار فشار است. در حالی که رئیس جمهور در بیانیه های عمومی خود بر تهدید مواد مخدر تاکید کرده است، به گفته مشاورانش در جلسات خصوصی بیشتر درباره مادورو و سرنوشت نفت ونزوئلا صحبت کرده است.
پاتریک دادی، سفیر سابق آمریکا در ونزوئلا و استاد کمکی در دانشگاه دوک، تاکید کرد: تصمیم دولت ترامپ برای انجام عملیات نظامی در دریای کارائیب با موضع آنها مطابقت دارد که قاچاقچیان مواد مخدر را تروریست می دانند و معتقدند که باید با آنها همان گونه رفتار شود که با تروریست ها در سایر نقاط جهان رفتار می کنیم. وی بعداً تأکید کرد: اما من مطمئن نیستم که دولت بین مبارزه با مواد مخدر و تلاش برای تغییر رژیم در ونزوئلا تفاوتی قائل شده باشد. اگر آنها واقعا مادورو را به عنوان رئیس کارتل و فراری از عدالت ایالات متحده می بینند، نشان می دهد که آنها از مبارزه با قاچاق مواد مخدر در دریای کارائیب فراتر رفته اند.