مهدی محمدی مشاور قالیباف در این شبکه اجتماعی نوشت
مدت‌هاست که در میان سیاست‌گذاران ایرانی یک نتیجه متفق القول وجود دارد که آمریکا و رژیم اسرائیل در حال بررسی فروپاشی ایران هستند و هیچ‌کس در واشنگتن حاضر به مذاکره و دستیابی به یک توافق واقعی نیست.
تجربه جنگ نیز به ما می گوید که باید برای رویارویی آماده باشیم و هیچ شانسی برای توافق با آمریکا به رهبری اسرائیل وجود ندارد.
داستان عربستان سعودی چندان پیچیده نیست. ایران چندین ماه تلاش کرد تا آزمایش کند که آیا روابط بهتر با عربستان سعودی امکان پذیر است یا خیر. با توجه به اتفاقاتی که در یمن، سوریه و به ویژه لبنان رخ داد، نتیجه ناامیدکننده بود.
آمريكا بر امضاي يك سلسله قراردادها با هدف از بين بردن كامل مقاومت در منطقه، تضمين برتري اسرائيل و از بين بردن هرگونه تهديد عليه آن فشار مي آورد. سعودی ها در این معادله نقش مهمی ایفا می کنند و این چیزی نیست که بتوان آن را کتمان کرد یا به خطر انداخت.
نکته به همان اندازه مهم این است که آمریکا تقریباً همه کشورهای منطقه از جمله عربستان سعودی را از چین بیگانه کرده است و ایران، روسیه و چین به خوبی درک می کنند که آمریکا در حال آماده شدن برای یک درگیری بزرگ بین المللی با همه رقبای خود است. همه می فهمند که این درگیری فراتر از ایران است.
از این منظر عربستان نمی تواند میانجی ایران و آمریکا باشد و اساساً ایران نیازی به چنین میانجیگری ندارد. مشکل اساسا میانجیگری نیست، مشکل این است که بعد از جنگ 12 روزه بین ایران و آمریکا حرفی برای گفتن نمانده است.
از منظر استراتژیک، تا زمانی که ایالات متحده و رژیم برای حمله بعدی آماده شوند، ایران باید انرژی خود را صرف آماده‌سازی کند نه اینکه در مذاکراتی با هدف استخراج منابع از ایران و پر کردن شکاف‌های اطلاعاتی برای جنگ شرکت کند. گاز گرفتن دو بار توسط یک سوارکار در عرض چند ماه غیر قابل قبول است.
کشمکش داخلی بر سر مذاکره یا عدم مذاکره، اکنون برای کسانی که زندگی سیاسی شان در جریان است، چیزی بیش از یک پروژه دوقطبی سازی داخلی نیست و در میان کسانی که باید تصمیم بگیرند، موضوع باز است، تفاوت و پنهان کاری وجود ندارد. جنگ خیلی چیزها را تغییر داد.
با خود می اندیشم: وقتی دشمن در بدخواهی خود شکست نخورده است، واقعاً این همه درگیری داخلی در ایران چه معنایی دارد؟ شاید مقدمه همان پروژه ای باشد که یوسی کوپر صهیونیست در کتاب «نگاه راهبردی به جنگ شناختی» درباره آن نوشته است: «جنگ در بحبوحه اختلافات سیاسی!