به گزارش خبرگزاري خبرآنلاين از مركز خبر جشنواره بين المللي فيلم فجر، اين بازيگر در ابتداي اين نشست گفت: هر كه بازيگر شود مي گويند بازيگر است. یک نفر دکترای بازیگری پیش آل پاچینو می رود و می گوید: من زحمت کشیدم اما نتوانستم بازیگر شوم. گفت: برو بازی کن. فردی که می خواهد بوکس بیاموزد باید وارد رینگ شود، یک مشت پرتاب کند و دو مشت دریافت کند. پس باید روی صحنه بازیگر باشید، فقط گذراندن کلاس بازیگری کافی نیست.
هاشمی گفت: در کلاس بازیگری می توان یاد گرفت که بدن باید نرم باشد تا وقتی جلوی کارگردان می ایستید با تمام سختی و نرمی بدن کار را انجام دهید. اما می فهمی که باید روی صحنه چه کار کنی، فیلم ساختن همین است، تا چند فیلم کوتاه نسازی نمی فهمی در یک فیلم بلند باید چه کار کنی.
این بازیگر درباره بهترین فیلمی که دیده است، گفت: «رود سرخ» را خیلی دوست داشتم. «پدرخوانده»، «دونده ماراتن» و… هم فیلم های خوب.
وی گفت: آمریکا بازیگر اول دنیاست و اینجا بازیگران اول و بعد تهیه کننده مهم هستند. همه آنها آنقدر خوب هستند که نمی توانم بگویم کدام یک خوب است یا نه. حتی سیاهی لشکرشان هم خوب است.
هاشمی گفت: بازیگری یعنی شور. یک بازیگر باید پر از اشتیاق باشد. برخی از دوره ها حرفه ای هستند. اکثر کلاس ها نه این دانش را دارند و نه وقت را تلف می کنند. اشتیاق بسیاری از دانش آموزان با این دوره ها به هدر می رود.
وی درباره فیلم کودک گفت: دوست دارم دوباره در فیلم کودک بازی کنم. فیلم کودک مهمترین حرکت سینماست. ایران روزگاری در اصفهان جشنواره کودک برگزار می کرد، به همین دلیل این جشنواره بزرگ ترین جشنواره کودک در جهان بود، اما دوام چندانی نداشت.
هاشمی تصریح کرد: بین بازیگری کودک و بزرگسال تفاوتی نمی توان داشت، بستگی به فیلمنامه و نظر کارگردان دارد. مثلاً فیلم «آی تی» فقط برای کودکان نیست، شاید یکی از بهترین فیلم های کودک تاریخ سینما باشد.
این بازیگر درباره بازیگران این نویسنده گفت: نویسنده بیشتر برای کارگردان هایی استفاده می شود که سلیقه و طرز فکر یکسانی را دنبال می کنند، اما از آنجایی که بازیگری به فضای کارگردانان مختلف بستگی دارد، باید در خدمت آنها باشد، اما بازیگرانی مانند آلن دلون را داریم که در یک مسیر کار می کنند، در یک مسیر کار می کنند، در حالی که نقش های متفاوتی را بازی نمی کنند. شخصیت آن بازیگر باعث می شود نقش هایی را بازی کند که دیگران می گویند او یک بازیگر نویسنده است.
برخی از دوره ها حرفه ای هستند. اکثر کلاس ها نه این دانش را دارند و نه وقت را تلف می کنند. اشتیاق بسیاری از دانش آموزان با این دوره ها به هدر می رود
وی درباره سبک های بازیگری خود گفت: ما دو سبک بازیگری داریم که به روحیه کارگردان مربوط می شود. مثلا براندو نمی تواند در کارهای هیچکاک بازی کند چون ترسناک هستند.
هاشمی درباره همکاری با بهرام بیضایی و کیانوش عیاری گفت: این دو خیلی با هم فرق دارند. آقای بیضایی از پس زمینه تئاتر می آید و تاثیر بازیگری تئاتر در فیلم ها دیده می شود، یعنی خشن، دقیق و… نمایان است. آقای کیانوش عیاری بیشتر به مستندسازی نزدیک است که دقیقا برعکس تئاتر است. ابتدا باید ارتباطات دنیای واقعی برقرار کند، سپس دوربین را روشن کند.
وی گفت: هنرمندی می گفت در مورد بازیگری بازیگر باید آنقدر در عواطف خود باشد که غش کند اما باید حواسش باشد که دارد نقش بازی می کند و غش نکند. یعنی بازی با تمام حواس. در تاریخ بازیگری در سینمای ایران، یک بازیگر فرصت تمرین چندانی ندارد. تئاتر همینطور است. در خارج از ایران کارگاه هایی برای آموزش بازیگران تصویر وجود دارد. بین بازیگری تئاتر و سینما تفاوت وجود دارد اما در ایران کلاس ها در سطح بسیار پایین برگزار می شود.
هاشمی در خصوص اینکه با کدام کارگردان خارجی می خواهد کار کند، گفت: کارگردان های خارجی من را قبول ندارند. در دوران آموزش بازیگری، با وجود اینکه داستین هافمن کارگردان مورد علاقه من بود، زحمت کار با داستین هافمن را نداشتم. آنها آموزش بسیار سختگیرانه ای دارند. ما آموزش ندیده بودیم.
گفت: به نظر من بازیگر باید ورزش کند تا بدنش نفس بکشد. خودتان را آماده کنید تا بتوانید بازی کنید. اما به هر حال در بازیگری کمتر این اتفاق می افتد. اکثر بازیکنان آماده نیستند. همچنین کلاس های بازیگری، تماشای فیلم و … به بازیگر بودن هم کمی کمک می کند.
این بازیگر تصریح کرد: کارگردان های سطح پایینی را می شناسم که بازیگر را تحقیر می کنند و روح بازیگر را از دست می دهند. کارگردان های بزرگ حتی یک غیر بازیگر را هم در فیلم زنده می کنند و بازی خوبی ارائه می دهند.
هاشمی گفت: تئاتر قدیم مثل امروز نبود، برای شنیده شدن باید بلند حرف می زدی، اما حالا صدایت شنیده می شود حتی اگر آهسته صحبت کنی.
گفت: سینما با تئاتر به طور کلی فرق دارد. بعد از چند ماه آموزش در تئاتر، در وقفه ای از سینما روی صحنه می روید و بازی می کنید. بازیگر می داند چه کار کند. سینما چالش های خاص خودش را دارد.
هاشمی توضیح داد: چندی پیش شخصی مرا در خیابان دید و گفت سر کلاس رفته ام اما بازیگر نیستم. به او گفتم فقط به من نگاه کن اما نتوانست. او به حرکات دیگری ادامه داد. بازیگری تقلب نیست. اگر چنین است، کلاهبرداران بهترین بازیکنان هستند. شفافیت و صداقت با خودتان بهترین راه برای بازیگر شدن است.
گفت: عده ای هسته ای در درون خود دارند که اقدام کنند. برای بازیگر نقشی نزدیک به شخصیتش مهم است که البته در سینما خیلی اتفاق می افتد. به هر حال در تئاتر نقش ها کارگردانی می شوند. دکتر در حین بازی غریب گاهی فکر می کردم من هستم یا او من! گاهی خودم را در دکتر می بینم فکر می کردم قریب است. در سینما کارگردانان سعی می کنند بازیگرانی مشابه نقش انتخاب کنند.
هاشمی گفت: گاهی اوقات به ناچار مشکلاتی در بازیگری به وجود می آید. بعضی ها می گویند تئاتر یعنی هر شب یک نمایش را تکرار می کند، اما اینطور نیست چون هر شب ممکن است اتفاق جدیدی بیفتد.
این بازیگر گفت: در تئاتر بیان و بدن حرف اول را می زند. البته یک نفر می تواند نقش بی حرکت را ایفا کند که در این صورت بیان او اهمیت بیشتری دارد و بالعکس.
هاشمی گفت: دکتر قریب اسم معروفی نبود، سعی کردیم روحیه، طرز فکر، سلیقه و مهربانی ایشان را به بچه ها نشان دهیم.
این بازیگر درباره به تصویر کشیدن یک کاراکتر بدون شخصیت گفت: بستگی به سلیقه کارگردان دارد که می تواند هر بازیگری را انتخاب کند. من خیلی به حرف کارگردان گوش می دهم. اگر به کارگردان اعتقاد داشته باشم، به حرف او گوش می دهم تا شخصیت من به طور خودکار نگاه او را دنبال کند.
وی تصریح کرد: باید سالم زندگی کرد، جسم و روحتان سالم باشد. شما باید تمام انرژی و زمان خود را صرف این هنر کنید.
هاشمی گفت: در حالی که عده ای استکبار را کلید می بینند، اکثر بازیگران خوب متواضع هستند. غرور برای مهمانی است. شرم نقص ماست. شرم چیزی است که باید بتوانید با آن بازی کنید. تمرین شرم مهم است. بازیگری با واقعیت های درونی سروکار دارد.
او گفت که گوش دادن در بازیگری بسیار مهم است. بازیگران بزرگ خوب گوش می دهند. حضور بازیگر هم بستگی به نظر کارگردان دارد، مثلاً عیاری خودش این کار را می کند و دائماً با بازیگر در تعامل است.
هاشمی گفت: در آمریکا بازیگران بیشتر از کارگردان ها درآمد دارند. اگر فیلم های خوب تاریخ سینما را بررسی کنید، می بینید که کانون پرورش فکری کودک و نوجوان چه کرده است. در این دوره رکود که سینما به قعر رسیده است، فیلم جدی ساخته نمی شود، بیشتر کمدی ساخته می شود.
۲۴۲۲۴۳
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین