به گزارش ایسنا، به نقل از بیبیسی، بنیاد مارتین پار اعلام کرد که این عکاس روز شنبه 16/16 دسامبر در خانهاش در بریستول درگذشت.
بنیاد مارتین پار در بیانیه ای اعلام کرد که او “بسیار دلتنگ” خواهد شد و خانواده خواستار حفظ حریم خصوصی شدند.
این عکاس مستند در اواسط دهه 1980 با سریال Last Resort خود در مورد مردم طبقه کارگر در حال تعطیلات در نیو برایتون در مرز به شهرت رسید.
آثار پار به خاطر ثبت کوچکترین لحظات زندگی روزمره معروف بودند. عکس های او سرگرم کننده و طنز و در عین حال جنجالی بودند.
او در سال 2020 به The Architectural Review گفت: “من عکسهای جدی میگیرم که به نظر سرگرمکننده میآیند.”
برای بیش از پنجاه سال، پار سبک زندگی آرام و گاه مضحک کشورش را در ظاهری خونسرد اما پر از شوخ طبعی و همدلی ثبت کرد. از شهرهای ساحلی متروک گرفته تا جشنواره های روستایی و مراکز خرید مدرن.
او به دلیل استفاده از رنگ های اشباع شده که یادآور کارت پستال های دهه 1950 و 1960 بود، شهرت داشت.
هدف از عکسهای نیو برایتون ثبت لحظهای در زمان و به چالش کشیدن برداشت مردم از طبقه اجتماعی بود.
این سریال بهترین و بدترین روزهای مردم در ساحل را به نمایش گذاشت. از گردشگرانی که در میان زباله ها پیک نیک می کنند تا امکانات فرسوده ای که در آن زمان در این شهر ساحلی دیده می شد.
اما همان عکس های معروف ساحل بسیار بحث برانگیز شده اند. جنجالی که او پیش از اکران فیلمی درباره زندگی خود در سال جاری درباره آن صحبت می کرد.
پار که در آن زمان 72 سال داشت، گفت: “مردم لندن و جنوب شرق نمی دانستند شهرهای شمالی چگونه هستند. زباله های زیادی وجود داشت اما آنها به چنین صحنه هایی عادت نداشتند و انگار تقصیر من بود که خیلی وحشتناک به نظر می رسید.”
او ماه گذشته در مصاحبه ای با خبرگزاری فرانسه هشدار داد که دنیای امروز بیش از هر زمان دیگری به کنایه ای نیاز دارد که در عکس های او دیده می شود.
وضعیتی که همه ما در آن هستیم اسفناک است. همه ما بسیار ثروتمند هستیم و همه چیز را در جهان مصرف می کنیم، نمی توانیم به همین منوال ادامه دهیم. این وضعیت پایدار نیست.
دایان اسمیت، عکاس و سردبیر مجله عکاسی بریتانیا، پار را در پیامی در اینستاگرام «غول عکاسی پس از جنگ» توصیف کرد.
او نوشت: «او پسر بامزه ای بود، همیشه برای گپ زدن آماده بود، به خصوص اگر صبح خیلی زود تماس می گرفتید. او همیشه باز بود و کار خودش را می کرد. او بسیار سخت کوش بود و در این راه به دیگران کمک می کرد. او زندگی واقعا پرباری داشت.»
جاناتان استیونسون، که در طول سالها در پروژههای هنری و طراحی با پار همکاری میکرد، به بیبیسی گفت که هنگام تماشای فوتبال در آرامش جان خود را از دست داد و افزود که پار یک “دوست محکم و وفادار” بود.
وی ادامه داد: ارتباط با بینش و ذهن مارتین یک امتیاز بزرگ و همیشه الهام بخش بود. اشتیاق مارتین به زندگی روزمره جذاب و تاثیرگذار بود.