تنها بخشی که در سینمای ایران پویا می ماند سینمای هنر و تجربه است.

به گزارش خبرگزاری انتخابتو، ستاره اسکندری با اشاره به روابط عمومی گروه سینمایی هنر و تجربه، در ابتدای مراسم پس از استقبال، خطاب به حاضران گفت: همه ما روزهای بسیار عجیبی را تجربه کرده ایم، چنین روزهایی، البته سینما تحت تاثیر آن قرار نگرفت. تماشای این فیلم زحمت زیادی کشید مخصوصا اینکه امین فیض آبادی دوست داشت این فیلم را در کنار شما و سایر دوستان عزیز ببیند.

ستاره اسکندری همچنین به کمبود فیلم های شاعرانه در سینمای امروز ایران اشاره کرد و گفت: در این عصری که با چنین بودجه هایی فیلم ساخته می شود و آثاری که ما به عنوان سینما می شناسیم بسیار دور از دسترس هستند، این گروه گرد هم آمدند تا اثری بر اساس شعر، تصویر، ادبیات و موضوعاتی تولید کنند که هر چقدر هم که گفته شود تکرار نشدنی است، که واقعاً سال هاست در سینمای ما مفقود شده است. می تواند به موازات روندهای اجتماعی هشداری باشد و ما هنوز اینجا هستیم و به بقای این نوع سینما کمک می کنیم.” یعنی سعی می کنیم کمک کنیم.

وی افزود: بخش بزرگی از سینما را احساساتی تشکیل می‌دهد که واقعاً تجربه می‌کنیم و می‌توانیم به تصویر بکشیم. از اینکه این فیلم در بخش هنر و تجربه اکران شد بسیار خوشحالم و معتقدم تنها بخشی که در سینمای ما پویا می ماند سینمای هنر و تجربه است.

در حالی که امین فیض آبادی کارگردان این فیلم از ستاره اسکندری به خاطر انگیزه دادن به وی تشکر کرد، همه عوامل فیلم گفتند: این فیلم به نوعی بیانگر شیوه کار من است. من آهنگساز هستم، با تصاویر و صحنه ها کار می کنم و به قصه گویی خیلی علاقه دارم. حتی زمانی که فقط می‌خواهم یک قطعه موسیقی بنویسم، باز هم به یک داستان نیاز دارم و همیشه از فعالان حوزه‌های دیگر دعوت می‌کنم تا در کارم همکاری کنند. به همین دلیل، تولیدات من در اشکال مختلف متفاوت است، از قطعات موسیقایی ساده گرفته تا موسیقی تئاتر، اپرا و غیره. با این حال، هدف من لزوماً کار در رشته‌های مختلف نیست.

امین فیض آبادی با اشاره به اهمیت تاریخی و فرهنگی لاله زار و تاثیر آن بر ایده این فیلم گفت:

در لاله زار دو لایه زندگی می بینیم. لایه پایین پر از مغازه های برق است، در حالی که لایه بالایی از تئاترها و سینماهای فرسوده از جمله لاله زار تشکیل شده است.

وی ادامه داد: در سال 2022 به مناسبت دویست و پنجاهمین سالگرد تولد بتهوون به من و هنرمندان نقاط مختلف جهان پروژه ای بین المللی پیشنهاد شد تا پروژه ای را در این راستا تعریف کنیم و از جایی شروع کنیم که همه با آن ارتباط خاصی دارند و آنجا از خودم پرسیدم چرا بتهوون، چرا همه باید موسیقی کلاسیک و بتهوون گوش کنند! و اساساً این سؤالات در مورد اینکه رابطه بین بتهوون و لالهزار چگونه می تواند باشد و ممکن است مستقیماً با هم مرتبط نباشد، در کانون اولین گفتگوها با الهام کرد قرار گرفت.

فیض آبادی ادامه داد: موسیقی این فیلم با اولین کوارتت نوشته بتهوون که در آن زمان ناشنوا بود آغاز می شود و با تکامل شخصیت دختر این موسیقی کلاسیک به تدریج به موسیقی ایرانی تبدیل می شود. من حتی آن موتیف ها را به موسیقی ایرانی تبدیل کردم.

وی ادامه داد: من این فیلم را یک اثر لوکیشن محور می نامم. لاله زار در واقع به خودی خود یک مکان میان رشته ای بود، بنابراین وقتی در لاله زار قدم می زنید، وارد جایی می شوید که همه چیز در آن اتفاق می افتد، از موسیقی گرفته تا تئاتر، از سینما تا مغازه و من لاله زار را انتخاب کردم زیرا برای من لاله زار نماد تمام اتفاقاتی است که در این سال ها در روح و جان ما می گذرد. انسان دولایه است و هر لایه لایه های زیادی دارد.

59243