یک مطالعه جدید نشان می دهد که حدود 18000 سال پیش، مردم عصر یخبندان در اوکراین کنونی به احتمال زیاد با ساختن برخی از پناهگاه های خود از استخوان های ماموت می توانستند در شرایط آب و هوایی بسیار سخت مقاومت کنند.
باستان شناسان در بیانیه ای گفتند: خانه های ماموت نشان می دهد که چگونه جوامع در محیط های بسیار خشن زندگی می کردند و بقایای حیوانات غول پیکر را به معماری محافظ تبدیل کردند. او نوشت.
این استخوان ها برای اولین بار در نزدیکی روستای Mezirych در حدود 110 کیلومتری جنوب شرقی کیف یافت شدند. تیم باستانشناسی در حین کاوش در این مکان بین سالهای 1966 و 1974، بقایای ماموتهایی را یافتند که بهگونهای چیده شده بودند که نشان میداد این استخوانها برای ساخت خانهها در عصر یخبندان استفاده میشدند. اگرچه بسیاری از باستان شناسان از این تفسیر حمایت می کنند، اما سوالاتی در مورد زمان و مدت زمان استفاده از این خانه های استخوانی باقی می ماند. همانطور که این تیم در مقاله خود خاطرنشان می کند، تاریخ های قبل از این سایت بین 19000 تا 12000 سال پیش بوده است.
برای بررسی این سوالات، باستان شناسان سایت را مجددا بررسی کردند تا تخمین دقیق تری از زمان ساخته شدن و مدت زمان استفاده از آن بدست آورند. آنها بقایای حدود 12 حیوان کوچک را که در نزدیکی خانه های ماموت ها یافت شده بودند آزمایش کردند تا جدول زمانی دقیق تری تعیین کنند.
بزرگترین سازه در Mezirich مربوط به دوره بین 18323 تا 17839 سال پیش است. این تاریخ ها بلافاصله پس از آخرین حداکثر یخبندان (26500 تا 19000 سال پیش)، سردترین بخش آخرین عصر یخبندان هستند. محققان همچنین اشاره کردند که این پناهگاه ممکن است برای 429 سال مورد استفاده قرار گرفته باشد. یعنی «پناهگاه ها سکونتگاه های دائمی نبودند، بلکه راه حل های عملی برای بقا بودند».
پروفسور پاولو شیدلوسکی، یکی از نویسندگان این تحقیق، گفت: ممکن است پایه های خانه ها جمجمه ها و استخوان های بزرگ ماموت بوده باشد که به صورت عمودی در زمین قرار گرفته اند و نوعی پی یا پی را تشکیل می دهند.
ممکن است بخشی از پناهگاه با قاب چوبی پوشانده شده باشد و از پوست حیوانات کوچک یا پوست درخت غان استفاده شده باشد. دندانها و استخوانهای بزرگ و صاف در قسمت بالایی سازه (سقف) قرار میگرفت و به عنوان وزن و محافظت در برابر باد عمل میکرد.
شیدلوفسکی تخمین می زند که پنج تا هفت نفر در هر پناهگاه زندگی می کنند. احتمالاً در این پناهگاه ها فعالیت های مختلفی مانند بریدن سنگ های سخت، فرآوری پوست حیوانات و ذبح حیوانات کوچک انجام می شد.
فرانسوا جینجیان، استاد بازنشسته دانشگاه که تحقیقات دیگری در مورد پناهگاههای استخوان ماموت انجام داده است، اما در مطالعه جدید شرکت نداشته است، در مورد تاریخهای پیشنهادی محتاط است و میگوید که قطعات مختلف باید بیشتر تاریخگذاری شوند. گرفتن تاریخ های رادیوکربن بیشتر از اطراف سایت، تصویر دقیق تری از زمان استفاده از آن ارائه می دهد.