آقای حاج رضایی! اشک های تو قلب ما را آتش زد

انتخابتو: روز گذشته عکس های دردناک امیر حکرزایی در شبکه های اجتماعی دست به دست شد. او برای مرگ دخترش سوگوار است و سخنانش دل را به آتش می کشد. با این حال حاج رضایی از خانواده اصیل این جامعه و فوتبال است. یکی از اون احمق ها اما به نظر می رسد او نیز در امور این دنیا گیر کرده است.

عزاداری او یک کلاس واقعی است. گلایه دارد که دنیا به جای خودش دخترش را از او گرفته و انگار این دنیا با دردناک ترین صحنه هایش روبرویمان می کند. او در برنامه ای که مقابل دوربین عادل فردوسی پور قرار گرفت افسرده به نظر می رسید. او گفت که پنج سال بعد برگشت و به بی گناه ترین شکل ممکن عذرخواهی کرد.

گویا فوتبال را هم دوست ندارد. امروز فوتبال ایران عملا دیگر یکی از هوشیارترین بازیکنان خود را ندارد. آقای حجرضایی حق با شما بود. شما همیشه با ما صادق بودید و این بار نوبت ماست که به سوگ شما بنشینیم.

پیش از این در زمان درگذشت رضا داودنژاد فرزند علیرضا داودنژاد جامعه هنری با عزاداری جنگی مواجه بود. پاسخ داودنژاد البته سکوت و کناره گیری بود و بارها از صحبت درباره این فقدان خودداری کرد و غم فرزندش به سکوت و حتی گوشه گیری برای او تبدیل شد و عملاً هر آنچه که پدر فکر می کند به زبان آورد. سوگواری مرگ دخترش و حتی تبدیل کینه شخصی به سوگواری قابل درک برای جمع، غنای کلام هاکرزی، زبان بدن او، ترکیب نادر مهربانی و شجاعت و سخنرانی حکرزی در مراسم عزاداری بهار، تجربه ای ملموس و البته بسیار دردناک و برای جامعه ای که شاخک هایش به لمس تخریب حساس شده است، چنین تجربه ای فراتر از یک سوگواری شخصی عمل می کند. به انواع کامنت ها در مورد Hacı Rızai دقت کنید، خیلی چیزها را می گیرید.

فرهاد اشوندی روزنامه نگار درباره او نوشت: امیر حاج رضایی عزیز، شب بعد از رفتن عادل به فوتبال، روحیه خود را از دست داد و زندگی خود را از تهران دور کرد و کمتر جلوی دوربین حاضر شد.

شهاب درباره او نوشت: من این مرد را خوب می شناسم. یک نفر هست که به من ثابت می کند هیچ چیز بالاتر از مهربانی و کرامت نیست.

رایگان: خیلی خوب گفت: نمی داند زندگی واقعاً چگونه است، آیا واقعاً امکان تکرار آن وجود دارد؟ (این جمله را باید به عنوان یک خالکوبی در مغزمان حک کنیم؛ وقتی هر روز آن را می بینیم ممکن است ذهن ما را شوکه کند.)

حسین درباره شخصیت حک ریزایی: امیرحاج رضایی از شریفه انتقاد می کند، با شریفه قهر می کند، حتی در عزاداری با شریفه می ماند. او یکی از اصولگراترین و صالح ترین افراد عصر ماست که با وجود اینکه در این چند سال زحمات زیادی کشیده است، همچنان مقاومت می کند.