به گزارش خبرگزاری انتخابتو به نقل از میزان، ابراهیم حصاری کارگردان مستند کوتاه «فصل انگور» که در نوزدهمین جشنواره فیلم مستند ایران «سینما حقیقت» جایزه بهترین کارگردانی را در بخش مستند کوتاه دریافت کرد، درباره موضوع این فیلم گفت: موضوع فیلم کرونا بود، اما کرونا در واقع یک داستان فرعی است. قلب داستان عشقی است که بین پدر و مادرم وجود دارد. من سال ها شاهد این عشق بودم و خیلی دوست داشتم این حس را که همیشه جلوی چشمانم است ثبت کنم و اولین مستندم درباره چیزی است که می دانم و تجربه می کنم. منظورم خانواده ام است.
این کارگردان ادامه داد: خوشحالم که این فیلم با مخاطبان ارتباط خوبی برقرار کرد و جوایز مختلفی را در جشنواره های داخل و خارج از کشور کسب کرد. از جشنواره حقیقت، یکی از مهم ترین جشنواره های مستند ایران، تا جشنواره های بین المللی برنده جایزه اول مانند فلارتیانا و تی آر تی. این بازخورد برای من بسیار ارزشمند بود.
حصاری با اشاره به اهمیت پژوهش در مستند گفت: پژوهش در مستند بسیار مهم است اما پژوهش این فیلم در واقع پژوهش زیستی بوده است. من 50 سال است که با این افراد زندگی می کنم. یکی از مشکلات ما این است که درباره چیزهایی که نمی دانیم، نمی فهمیم و تجربه نکرده ایم فیلم می سازیم. حتی اگر تکنیک را بدانیم، اگر به اصل داستان تسلط نداشته باشیم، آن حس به مخاطب منتقل نمی شود.
وی با اشاره به مفهوم درام در مستند ادامه داد: به نظر من این تصور که در مستند درام وجود ندارد اشتباه است، مگر می شود داستان زندگی یک انسان را تعریف کرد و گفت درام وجود ندارد، درام خود زندگی است، مستند چیزی جز بیان درام زندگی یک انسان نیست، عده ای فکر می کنند اگر درام در مستند گنجانده شود، فیلم از واقعیت به داستان مهم تبدیل نمی شود. اما مستند باید به گونه ای جذاب باشد که مخاطب را پای فیلم بگذارد.
این کارگردان افزود: حتی یک مستند حیات وحش هم داستان دارد. وقتی پرنده ای را در جاده ای دنبال می کنید، این خود یک داستان است. داشتن روایت مناسب باعث جذابیت بیشتر مستند می شود.
حصاری درباره شکل گیری ایده این فیلم در دوران کرونا گفت: خانه نشینی در ایام کرونا برای من نه تنها جرقه بلکه شوک بود. یک لحظه احساس کردم ممکن است مادرم را از دست بدهم. مادرم بیماری های زمینه ای داشت و کرونا شوخی نداشت. این ترس باعث شد از این فرصت استفاده کنم و به آنها احترام بگذارم و داستان هایشان را در حالی که هنوز زنده بودند ضبط کنم.
وی ادامه داد: این فیلم یکی از پرمخاطب ترین کارهایی است که انجام داده ام. مخاطبان در اکران های خارج از کشور ارتباط شدیدی با فیلم داشتند. بعضی ها گریه می کردند و این برای من بسیار جذاب بود. موضوعی را مطرح کردم که این روزها کمتر با آن مواجه می شویم. محبت و صمیمیت مردم. کرونا مردم را از یکدیگر جدا کرد اما پدرم این فاصله را شکست. مراقبت او از مادرم ما را از آن بحران سخت عبور داد.
حصاری با اشاره به وضعیت روابط خانوادگی در جامعه امروزی گفت: امروز آنقدر جدایی زیاد است که حتی اگر بخواهید از وضعیت همسر دوستتان بپرسید تردید می کنید. با این حال پدر و مادری را هم می بینم که در محیطی سنتی بزرگ شده اند اما محبتشان خالص، قوی و ماندگار بوده است. ممکن است زیاد صحبت نکنند، اما نبود یکی، دیگری را افسرده می کند.
وی با بیان مثال هایی از زندگی روزمره پدر و مادرش افزود: پدرم مادرم را به کاری وادار نمی کند. از آشپزی و شستن لباس گرفته تا کارهای ساده. وقتی عصبانی شدند علت را پرسیدم. گفتند پدر به دیدن مادرش در حال شستن لباسها رفته بود و از اینکه مادرش این کار را کرده بود ناراحت بود. برای دو فرد سنتی این رفتار بسیار خاص و جالب است.
این کارگردان درباره رابطه کاراکترها و دوربین نیز گفت: 30 سال است که با دوربین همراهشان هستم. دوربین برای آنها بیگانه نبود و جزئی از من دیده می شد. به همین دلیل جلوی دوربین راحت بودند. خیلی سخت است که در مقابل دوربین به رابطه خاص یک زوج بپردازم، مخصوصاً برای اولین مستند، اما این اعتماد به نفس خیلی به من کمک کرد.
حصاری در پایان تاکید کرد: موفقیت این فیلم را مدیون این شخصیت ها هستم. این صداقت و عشق واقعی آنها بود که مخاطبان با آن ارتباط برقرار کردند.
۲۴۲۲۴۳
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین