در بیانیه سازمان لیگ فوتبال ایران در پاسخ به اظهارات محمدرضا زنوزی مالک باشگاه تراکتورسازی تبریز آمده است: آقای زنوزی مالک باشگاه تراکتورسازی قطعا می داند که هیچ تیمی در دنیا نمی تواند در تمام مسابقات فوتبال پیروز شود و تساوی و باخت بخشی از فوتبال است.
آقای زنوزی پس از سومین تساوی تیمش در لیگ برتر، با انتشار یک بیانیه کاملا دروغ همه را گره زد! او دنیا و زمان را مقصر دانست و مدعی شد که داوران مخالف تراکتورسازی تبریز هستند و با اظهارات بی ربط سعی کردند آذری های غیور را علیه فوتبال و هواداران تحریک کنند.
تراکتورسازی فقط میخواهد برنده شود، شاید چون فکر میکند برای فوتبال پول خرج میکند، بنابراین تیمش فقط باید برنده شود و همه چیز درست میشود.
سرمربی تراکتورسازی در همین دیدار در هفته پانزدهم لیگ برتر در بیانیه پس از بازی خود چنین گفت:
“من نمی گویم داور یا اتلاف وقت مقصر بود؛ تقصیر ما بود زیرا خسته بودیم و انرژی لازم برای استفاده از موقعیت ها را نداشتیم. برای کسب عنوان قهرمانی به برد نیاز داشتیم که امروز این اتفاق نیفتاد.”
کاش مالک تراکتور تبریز قبل از انتشار بیانیه حداقل نظر کارکنان تیمش را می گرفت و همه و همه را مقصر ناکامی تیمش می دانست.
همین دو هفته پیش که تراکتور قهرمان جام تخت جمشید مغیل شد و مالک باشگاه روی ابرها راه می رفت همه چیز خوب بود اما امروز با تساوی فوتبال بی انصافی شد؟!
آقای زنوزی فصل گذشته که قهرمان لیگ یک شدی و فدراسیون فوتبال تحت فشار هواداران تیم های دیگر بود، فوتبال بر پایه انصاف بود و به جام قهرمانی افتخار می کردی.
آقای زنوزی فوتبال برد و باخت دارد و باید بردبار بود و ظرفیت باخت را داشت. شعارهای قومیتی همواره در فوتبال ایران و جهان مذموم بوده و به همین دلیل تماشاگران فصل گذشته تیم های تراکتورسازی و پرسپولیس از حضور در دیدارهای این دو تیم منع شدند.
آقای زنوزی به عنوان قاضی کلاه به سر بگذارید، سازمان لیگ فوتبال ایران مسابقات لیگ اول را مغرضانه برگزار نمی کند و همیشه با همه باشگاه ها تعامل مثبت و سازنده داشته و خواهد داشت. بهتر است کارشناسان و هواداران واقعی فوتبال در مورد شوخی عجیب شما تصمیم بگیرند.
در نهایت باید توجه داشت که انتساب ناکامی های فنی و مدیریتی به مسائل عاطفی و اجتماعی خطرناک و غیر مسئولانه است. این مسیر نه تنها به درد فوتبال نمی خورد، عمداً فضای ورزش را ملتهب می کند و در جامعه تفرقه ایجاد می کند.
فوتبال ایران ملک شخصی هیچ فرد یا باشگاهی نیست و تهدید، جر و بحث و گروگان گیری رسانه ای بر آن حاکم نخواهد شد. هیچ باشگاهی حق ندارد با رضایت خود به مشروعیت لیگ وابسته باشد. فوتبال حرفه ای یعنی پذیرش برد و باخت. نمی توان گفت که این ساختار فقط در زمان پیروزی قابل قبول است.