به گزارش آنلاین روزنامه فرهیختگان، وی نوشت: این دوره ای بود که کارگردان فیلم «چریکه تارا» بارها به ساواک احضار شد و فعالیت سینمایی او در دوران حکومت پهلوی از درد سانسور و نگاه های سخت سیاسی خالی نبود.
او در سال 1347 از مؤسسان «اتحادیه نویسندگان ایران» بود و به همین دلیل مورد هدف و حمله نیروهای اطلاعاتی و امنیتی رژیم قرار گرفت.
روشنفکران عادی علیرغم برخی شباهت های فرهنگی با کاخ، به دلیل اختلاف دیدگاه ها در مورد مسائل مختلف، چندان از شاه و اطرافیانش خشنود نبودند و حتی سفرهای خارجی، بورسیه ها و نشریات اجتماعی نیز نتوانستند آنها را با رژیم پهلوی و عوامل آن آشتی دهند.
بیضایی اگرچه با ساختار فرهنگی و اقتصادی مورد پسند گروههای چپ زاویه نداشت و به «خانهای پرویز ناتال»، «شجاعالدین شفا» و شخصیتهای طرفدار کاخ نزدیکتر بود، اما مخالفت او با موضوع کیش شخصیت و پرهیز از افسانههای مربوط به شاه و حلقهاش و در نتیجه دوری او از طیفهای مختلف فرهنگی باعث دور ماندن او از جریانهای مختلف فرهنگی شد. بیضایی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی شش فیلم کوتاه و بلند را جلوی دوربین برد. در این میان «رگبار» و «عمو سیبیلو» بیش از سایر آثار با استقبال مخاطبان مواجه شدند و با واکنش های مثبتی مواجه شدند.
17302
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین





ارسال پاسخ