دیرینه شناسان موزه هانتریان در گلاسکو فسیل 330 میلیون ساله ای را کشف کردند که تقریباً تمام اعضای بدن یک کوسه باستانی را حفظ کرده و تصویری بی سابقه از اقیانوس های باستانی ارائه می دهد.
دیرینه شناسان در موزه “هانترین” گلاسکو در حال کار بر روی چیزی هستند که آنها آن را “کامل ترین فسیل کوسه در تمام دوران ها” می نامند.
این یافته که با نام علمی Akmonistion zangerli شناخته می شود، دری را به روی جهانی می گشاید که در آن بریتانیای امروزی نزدیک به خط استوا است.
رئیس بخش دیرینه شناسی موزه، دکتر نیل کلارک گفت: “ما معمولاً فسیل های کوسه را تنها با دندان هایشان می شناسیم، زیرا غضروف ها به سرعت تجزیه می شوند. اما کوسه “بارزدن” یک استثنا جهانی است؛ “هر استخوان و هر دندان دقیقاً همان جایی است که این حیوان در 330 میلیون سال پیش زندگی می کرد.” صدها میلیون سال بعد شناسایی شد.
مرگی که به جاودانگی می انجامد
تحقیقات نشان می دهد که این کوسه یک متری در یک تالاب استوایی زندگی می کند. یک رویداد فاجعه آمیز (مانند طوفان یا رسوب ناگهانی) باعث شد که کوسه در کف زمین های گلی فرو برود. در آنجا کمبود اکسیژن مانع از تجزیه بافت های نرم شده شد و فشار گل و لای موجود را برای همیشه در زمان یخ زد. این گونه در پایان دوره تریاس منقرض شد، زمانی که 96٪ از تمام موجودات زنده روی زمین منقرض شدند.
پازل “ساختار در پشت سر”؛ کوسه یا شکارچی فریبنده؟
با وجود کمال بودن فسیل، هنوز اسرار وجود دارد. این کوسه ساختار عجیبی در پشت سر خود دارد که دانشمندان را به دو گروه تقسیم می کند. برخی معتقدند که این اندام برای جفت گیری و جذب ماده ها است، در حالی که برخی دیگر می گویند کوسه برای ترساندن رقبا پشت خود را خم می کند و ظاهری غول پیکر مانند دهان ایجاد می کند.