مطالعات گذشته بر روی گونه‌های مختلف حیوانی، از مگس سرکه تا کرم‌های پنبه‌ای، نشان داده‌اند که کاهش کالری دریافتی باعث افزایش طول عمر می‌شود.
به گزارش همشهری آنلاین، مطالعات مشاهده‌ای روی انسان‌ها نیز نشان داده است که روزه‌داری متناوب که میزان کالری دریافتی روزانه را نیز کمی کاهش می‌دهد، با فواید سلامتی همراه است و احتمال مرگ زودرس را کاهش می‌دهد.
این محققان تحقیقات خود را بر روی 960 موش ماده انتخاب شده با تنوع ژنتیکی انجام دادند، بنابراین جمعیت موش به اندازه جمعیت انسان از نظر ژنتیکی متنوع بود.
این محققان مقادیر متفاوتی از محدودیت کالری (20 و 40 درصد) و اشکال مختلف روزه داری متناوب (روزه داری یک و دو روز در هفته) را در این موش ها آزمایش کردند.
یافته‌ها نشان داد که هر دو روش محدود کردن کالری و روزه‌داری متناوب منجر به افزایش طول عمر موش‌ها متناسب با میزان محدودیت کالری شدند.
البته محدودیت کالری تاثیر بیشتری بر طول عمر موش ها نسبت به روزه داری متناوب داشت. موش‌های گروه با کالری محدودتر (در مقایسه با موش‌هایی با کالری دریافتی معمولی) بیشترین افزایش طول عمر را نشان دادند، تا یک سوم بیشتر.
ژنتیک نقش مهم تری در تعیین طول عمر دارد
یافته‌های این مطالعه همچنین نشان داد که رژیم‌های غذایی با کالری محدود، طول عمر موش‌ها را بدون توجه به درصد چربی بدن یا سطح قند خون (دو نشانگر مرتبط با سلامت متابولیک و پیری) افزایش می‌دهد.
جالب توجه است که در گروه موش‌هایی که به شدت محدود شده بودند، اگرچه امید به زندگی به طور قابل توجهی افزایش یافت، برخی از موش‌ها در سنین مختلف به‌طور پیش از موعد می‌میرند، گویی که نیروهای منفی بر مزایای بالقوه زندگی با رژیم غذایی کم کالری بیشتر است.
در واقع، در گروه‌هایی از موش‌های دارای محدودیت شدید کالری، موش‌هایی که کمترین وزن را از دست دادند دیرتر از بقیه مردند. بنابراین، بهبود متابولیک احتمالا نمی تواند طول عمر طولانی تر این موش ها را توضیح دهد.
این محققان به این نتیجه رسیدند که ژنتیک نقش بسیار بیشتری نسبت به رژیم غذایی در تعیین طول عمر موش دارد.
علاوه بر بهبود متابولیسم، عوامل دیگری نیز طول عمر را افزایش می دهند
علاوه بر این، موش هایی که وزن خود را در یک دوره استرس زا از محدودیت کالری حفظ کردند، نسبت بیشتری از گلبول های سفید خون را داشتند که با عفونت مبارزه می کردند و تغییرات کمتری در اندازه گلبول های قرمز داشتند، احتمال بیشتری داشت که عمر طولانی تری داشته باشند.
به عبارت ساده تر، موش مقاوم و با تغذیه مناسب بیشتر در برابر استرس مقاومت کرده و عمر طولانی تری دارد.
یافته‌های این مطالعه نمی‌تواند دقیقاً بگوید چرا روزه‌داری منظم یا کاهش کالری دریافتی به برخی از موش‌ها کمک می‌کند عمر طولانی‌تری داشته باشند.
با این حال، می توان گفت که طول عمر بیشتر در این آزمایش، نتیجه تعامل پیچیده گروهی از عوامل بود که بر خلاف نظریه های قبلی، محدود به کاهش وزن و بهبود متابولیسم نمی شد.
محققان می گویند احتمال تفاوت بین فیزیولوژی موش و انسان باید در نظر گرفته شود، اما یافته های این مطالعه باید ما را ترغیب کند تا در پیش فرض های خود در مورد رژیم غذایی، سلامت و طول عمر تجدید نظر کنیم.
یافته‌های این مطالعه نشان داد که شاخص‌های متابولیک مانند وزن، درصد چربی بدن و سطح قند خون ممکن است در تعیین تأثیر محدودیت کالری بر طول عمر افراد مفید نباشند.
این نتیجه به این معنا نیست که محدودیت در مصرف غذا یا دریافت کالری کم باعث بهبود متابولیسم و افزایش سلامت نمی شود.
اگرچه ژن‌های ما تعیین‌کننده‌های اصلی طول عمر هستند، اما حفظ سلامت مادام‌العمر به اندازه افزایش آن مهم است. اگر نیاز به کاهش وزن دارید و فکر می کنید روزه داری متناوب برای شما بهتر از محدودیت کل کالری روزانه است، این روش را دنبال کنید تا از شر اضافه وزن خلاص شوید که امید به زندگی سالم شما را کاهش می دهد.