به گزارش خبرگزاری انتخابتو، کمال با بیان اینکه متولد 14 آبان 1338 است، گفت: دوره متوسطه را در مدرسه ای خواندم و بعدها فهمیدم حسن فتحی نیز در آنجا درس خوانده است. به یاد دارم که به دلایل مختلف تصمیم گرفتم به دانشگاه پلی تکنیک بروم و در رشته راه و عمران تحصیل کنم.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، وی در سال 56 به دانشگاه رفت و پس از گذراندن سه دوره انقلاب اسلامی ادامه داد: بعد از انقلاب دو سال دانشگاه تعطیل شد و من به تل فیلم رفتم. در آنجا دوره های مختلف را گذراندم و دو فیلم کوتاه کارگردانی کردم. در آن زمان ابراهیم حاتمی کیا یک فیلم 8 میلی متری به نام «کردلان» را کارگردانی کرد و از من خواست که آن را تدوین کنم.
تبریزی اظهار داشت که علاقه زیادی به ریاضیات دارد اما عکاسی و فعالیت های سینمایی نیز برایش اهمیت زیادی دارد. بعد از فارغ التحصیلی از سینما به صورت حرفه ای شروع به کار کردم.
کارگردان سریال مهر مادری با اشاره به خاطره ای از دوران جنگ گفت: در روز اول جنگ یعنی 31 شهریور به دو دسته تقسیم شدیم؛ در حالی که در سال 1394 به عنوان یکی از دو گروه تقسیم شدیم. هر گروه یک فیلمبردار، یک دستیار فیلمبردار و یک دستیار فیلمبردار داشت. صدابردار گروه ما آقای محمدمهدی حیدریان بود و من مسئول تصویربرداری بودم. با دو ماشین متعلق به وزارت ارشاد به جبهه های جنگ رفتیم و از تمام مناطق درگیر جنگ فیلمبرداری کردیم. وقتی برگشتیم، همه این فیلم‌هایی را که منتشر شد، در یک مستند به نام «طالبان شهادت» جمع‌آوری کردیم.
این فیلمساز یادآور شد: در آن زمان احساس انقلابی در جامعه وجود داشت و مقوله دستمزد چندان برای ما مهم نبود.
تبریزی ادامه داد: معتقدم فیلمسازی یک فعالیت جمعی است و اگر فردی فکر کند که فیلمش را به تنهایی می سازد اشتباه بزرگی کرده است. اگر مجموعه عوامل به خوبی مدیریت و هدایت شود و از ثبات کافی برخوردار باشد، تأثیر نهایی مؤثر خواهد بود.
وی درباره ساخت فیلم سینمایی مارمولک گفت: یک روز آقای منوچهر محمدی من را به دفترشان دعوت کردند. پیش نویس فیلمنامه «مارمولک» را به من ارائه داد و نظرم را خواست. ما هر دو بر این عقیده بودیم که نتیجه خیلی خوب خواهد بود. اولین انتخاب ما برای نقش اول این فیلم پرویز پرستویی بود و بعد از خواندن فیلمنامه علاقه نشان دادند.
کارگردان فیلم «زمین ظریف» درباره همکاری خود با پرویز پرستویی خاطرنشان کرد: پرویز پرستویی در چند فیلمی که با آن ها کار کردم روی لباس هایش بسیار حساس بود و به همین دلیل تمایلی به تغییر آن ها نشان نداد. تا زمانی که در «کرتنکله» صحنه‌های زندان را می‌گرفتیم، همیشه لباس‌های مربوط به آن صحنه‌ها را می‌پوشید.
تبریزی ادامه داد: روندی که پرستو طی می کند نوعی شگرد او برای نزدیک شدن به نقش محسوب می شود. مثلاً برای فیلم مارمولک مدت زیادی به حوزه علمیه تهران در جنوب شهر می رفت و با مردم آنجا دوست می شد و هم حال و هوا و هم اصطلاحات مختلف را یاد می گرفت. پراستوی در نهایت چیزهای مختلفی یاد گرفت و به فیلمنامه اضافه کرد. فیلم «مارمولک» در فضایی روستایی فیلمبرداری شد و اهالی آنجا آشنایی چندانی با بازیگران و تصاویر فیلم نداشتند. به همین دلیل پرویز پرستویی را نمی شناختند و در حالی که او با لباس روحانیت در کوچه های فرعی و پس کوچه ها پرسه می زد، مردم محله کاملاً او را به عنوان روحانی پذیرفتند.
این فیلمساز گفت: پرستویی برای اینکه هر چه بیشتر خود را در فضای نقش قرار دهد، وقت خود را به ذکر و دعا می گذراند تا تحویل او هر چه بیشتر قابل باور باشد. در واقع در «مارمولک» نمایشی وجود ندارد و هر آنچه هست محصول رئالیسم پشت دوربین است.
این فیلمساز سرشناس سینمای ایران در پایان گفت: به فیلمسازان جوان توصیه می کنم از سینما به عنوان یک ابزار بسیار جدی استفاده کنند و به این هنر به عنوان پلی نگاه کنند که همه افراد، دیدگاه ها و نگرش ها را در جامعه به هم نزدیک می کند. دیگر امیدوارم فیلمسازان جوان بتوانند هر چه بیشتر به رشد سینمای ایران کمک کنند.
۲۴۴۵۷
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین