به گزارش خبرگزاری انتخابتو، ماجرا چندان به درازا نکشید و اکبر عبدی که در آن سال ها از مصاحبه طفره می رفت، گفت وگویی کوتاه با مجله سینمای شماره 110 شهریور 1370 داشت.
به گزارش همشهری آنلاین، عبدی که یکی از پردرآمدترین بازیگران سینمای ایران در آن سال‌ها بود، در مصاحبه‌ای معروف و خاطره‌انگیز در دفاع از خود گفت: یکی از دوستان تهیه‌کننده‌ام پیش من آمد و گفت: او باید چه کار کند، من فیلمنامه را خواندم و فهمیدم که حضور من در فیلم فقط برای فروش است… به صراحت به تهیه کننده گفتم، می خواهی برده ی خوبی باشم تا فیلمت را بفروشم. ، پس من یک میلیون و پانصد هزار تومان حقوق می خواهم … وقتی خم می شوم تا جایی که باید قنداق کنم و فقط با پستانک در دهانم بنشینم حقم را بگیرم به هر حال دوستان موضوع را به ارشاد و مطبوعات رساندند.
عبدی که یکی از گران ترین بازیگران آن زمان سینمای ایران بود، بیشترین دستمزد خود را 300 هزار تومان عنوان کرد و گفت: دستمزد من در فیلم مدرسه قدیمی 300 هزار تومان بود، فکر می کنم این بالاترین دستمزد من است. تا به حال دریافت کرده اند.” اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 اوج دوران روزنامه های هفتگی بود. هفته نامه های ورزشی اجتماعی که اغلب صفحه هنری دارند و بیشتر به حاشیه می پردازند.
در تابستان 70 یکی از این موضوعات بحث بر سر حقوق اکبر عبدی بود که اعتراض او را به همراه داشت. «چرا این دوستان مطبوعاتی نمی روند بررسی کنند که دستمزد من در فیلم های گذشته من چقدر بوده است؟ 47500 تومان در «اجاره نشین ها» که حدود 60 میلیون تومان فروش 190 هزار تومان برای 2 سال کار در «شرق ایران»، 160 هزار تومان. تومان برای یک سال در دلشادگان چرا کسی از این حرف نمی‌زند؟» و جمله کلیدی اکبر عبدی که عنوان مصاحبه را هم گرفت: «به تهیه کنندگانی که ارشاد می روند به من خبر می دهند فلان حقوق می گیرم، می گویم اگر آنها هم حق دارند، چرا من حق دارم که بشوم. یک میلیونر با یک فیلم؟” نباید بگیرمش؟
۲۴۵۲۴۵
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین