یافته های جدید محققان دانشگاه واشنگتن در آمریکا نشان دهنده ارتباط قوی بین چربی احشایی و شروع بیماری آلزایمر است. چربی احشایی یک دهم کل چربی بدن را تشکیل می دهد. این چربی در ناحیه شکم و بین بافت روده، کبد و اندام های داخلی شکم می نشیند.
به گزارش ایرنا، این یافته ها را می توان هشداری اولیه برای بیماری آلزایمر دانست، چندین دهه قبل از اینکه زوال شناختی قابل توجهی رخ دهد. یافته‌های این مطالعه که در کنفرانس سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی در سال 2024 ارائه شد، درک ما از رابطه بین چاقی و سلامت مغز را به چالش می‌کشد و به طور خاص بر نوع و محل چربی تمرکز می‌کند.
شاخص توده بدنی (BMI) مدت‌هاست با خطر زوال عقل مرتبط است، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که همه چربی‌ها نقش یکسانی در بیماری آلزایمر ندارند.
کاهش جریان خون در مغز نشخوارکنندگان
مقایسه جریان خون مغزی در 65 فرد میانسال از نظر شناختی طبیعی، کاهش جریان خون در نواحی گیجگاهی و جداری مغز را در افراد مبتلا به چاقی و بافت چربی احشایی بالا نشان داد.
محققان تاکید می کنند که چربی احشایی، چربی که اندام های داخلی را در اعماق شکم احاطه کرده است، نسبت به چربی زیر پوست که درست زیر پوست قرار دارد، ارتباط بسیار قوی تری با آلزایمر دارد. این نوع چربی با وجود پلاک های آمیلوئید که رسوبات پروتئینی در مغز و علائم آلزایمر هستند، مرتبط است.
چربی احشایی خطرات بیشتری نسبت به سایر چربی ها دارد
محقق ارشد مهسا دولتشاهی تاکید کرد: نتیجه مهم پژوهش ما این است که درصد بیشتری از چربی های عمیق و احشایی در افراد 40 یا 50 ساله با توده های پروتئین آمیلوئید در مغز مرتبط است.
پلاک های آمیلوئید همیشه باعث زوال شناختی نمی شوند، اما به عنوان علائم اولیه بیماری آلزایمر در نظر گرفته می شوند. این نشان می دهد که توزیع چربی بدن ممکن است نسبت به شاخص توده بدن به تنهایی (که بین انواع چربی ها تمایز قائل نمی شود) پیش بینی کننده قابل اعتمادتری برای خطر آلزایمر باشد.
رابطه بین چربی، متابولیسم و سلامت مغز پیچیده است. شاخص توده بدنی بالا با آتروفی (کاهش اندازه سلول، اندام یا بافت) و زوال عقل در مغز مرتبط است. با این حال، طبق یافته های این مطالعه، چربی احشایی در پیش بینی خطر ابتلا به آلزایمر اهمیت بسیار بیشتری دارد.