بیش از 4000 سال پیش، نزدیک به 40 نفر در انگلیس به شدت جان باختند. تجزیه و تحلیل اخیر استخوان های او نشانه هایی از بریدگی پوست، پارگی زبان، بریدن سر، تکه تکه شدن، بیرون زدگی و حتی «آدم خواری» را نشان داد.
ریک شولتینگ باستان شناس از دانشگاه آکسفورد در بیانیه ای گفت: “این تجزیه و تحلیل تصویر بسیار تاریک تری از برداشت ما از این دوره را نشان داد. نتایج یادآوری آشکار این واقعیت است که مردم ماقبل تاریخ مورد خشونت قرار می گرفتند.”
شولتینگ و همکارانش مطالعه دقیق خود را در مورد اسکلت ها در روز دوشنبه 16 دسامبر در مجله Antiquity منتشر کردند. آنها خاطرنشان کردند که باستان شناسان در دهه 1970 بیش از 3000 قطعه استخوان را در یک بدنه سنگ آهک طبیعی (20 متر) در سایت Charterhouse Warren در شهرستان سامرست در جنوب غربی انگلستان پیدا کردند. حداقل 37 فرد، از نوزادان تا بزرگسالان، پیدا شدند، و تاریخ‌گذاری رادیوکربن نشان داد که آنها حداقل چهار هزار سال پیش، در دوران برنز اولیه (2200-2000 قبل از میلاد) از بین رفتند.
با بررسی دقیق استخوان های شکسته شده، تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسیدند که حداقل 30 درصد جمجمه ها در زمان مرگ شکسته بودند، به این معنی که بسیاری یا احتمالاً همه به شدت مرده اند. اتفاقی که پس از مرگ آنها افتاد، وحشتناک تر بود.
محققان دریافتند که حدود 20 درصد از استخوان ها دارای آثار برش هستند که بیشتر آنها با ابزار سنگی ساخته شده اند. بریدگی‌ها نشانه‌هایی از نوع اعمال خشونت‌آمیز اجساد متحمل شده بودند: آثار بریدگی در استخوان جلویی یک جمجمه، آثار بریدگی بلند در فک پایین فرد دیگر (پارگی زبان) و بریدگی‌هایی روی دنده‌ها، احتمالاً ناشی از برداشتن. از جمجمه قلب و روده بود.
حداقل شش نفر روی مهره دوم گردن خود آثار بریدگی داشتند، به این معنی که سرشان از بدنشان کنده شده بود و برخی از استخوان‌های بازوها و پاهایشان شکستگی داشتند که در اثر جویدن خرد شده بود.
آثار بریدگی روی دو محور مهره دوم گردنی از سایت باستان شناسی چارترهاوس وارن نشان می دهد که این افراد سر بریده شده اند.
محققان در مطالعه خود خاطرنشان کردند که تعداد مرگ‌های خشونت‌آمیز و دستکاری‌های گسترده اجساد برای عصر برنز بسیار غیرعادی بود و این رفتارها به وضوح با هیچ مراسم تدفین مرتبط نبود.
“حضور حداقل 37 نفر نشان می دهد که بخش قابل توجهی از جمعیت یک جامعه قتل عام شده اند. در این مورد، خشونت احتمالاً پس از مرگ آنها ادامه یافته است و احتمالاً هدف فقط نابودی گروه نبوده است. بلکه در این فرآیند کاملاً از خود بیگانه و متنفر شود.»
با این حال، دلیل این قتل وحشیانه و آدمخواری هنوز مشخص نیست. محققان می گویند که میزان خشونت استفاده شده ممکن است شواهدی باشد که این اقدامات به عنوان تلافی انجام شده است، یعنی در پاسخ به یک حادثه خشونت آمیز قبلی یا نقض یک تابو جدی اجتماعی. بنابراین، این خشونت بی معنی نبود، یک عمل به شدت سیاسی بود.
چهار استخوان با شواهدی از جویدن انسان، از یک مکان باستان‌شناسی در Charterhouse Warren
آنا اوسترهولتز، زیست‌شناس دانشگاه ایالتی می‌سی‌سی‌پی که در این تحقیق شرکت نداشت، می‌گوید: «مجموعه استخوانی که در Charterhouse Warren پیدا شده است، مطمئناً نشانه‌هایی از ترومای پیش از مرگ و همچنین علائم ابزارهای متعددی را برای دستکاری بدن نشان می‌دهد.
اوسترولتز گفت: «خشونت‌هایی مانند این اغلب یک کارکرد اجتماعی دارند، زیرا اعمال خشونت‌آمیز زمانی که علیه یک جمعیت انجام می‌شود برای شکل‌گیری هویت گروهی و روابط اجتماعی مهم است. او افزود. اما تنها از طریق شواهد باستان شناسی می توانیم بفهمیم که خشونت در مورد هویت گروهی به ما چه می گوید.
به گفته محققان، یکی از سرنخ های احتمالی برای قتل عام، شناسایی یرسینیا پستیس، باکتری عامل طاعون، در دندان های دو کودک کشف شده در Charterhouse Warren بود. این واقعیت که حداقل دو نفر بر اثر طاعون جان خود را از دست داده اند، این احتمال را افزایش می دهد که این بیماری احساس ترس را در بین مردم محلی افزایش داده است.
تحقیقات بر روی این بقایای دوران برنز اولیه هنوز کامل نشده است. به گفته محققان، تحقیقات همچنان به روشن کردن این بخش تا حد زیادی مبهم ماقبل تاریخ بریتانیا ادامه می دهد.