دانشمندان ورزش هایی را شناسایی کرده اند که ممکن است به مبارزه با آلزایمر کمک کند.
به گزارش ایسنا؛ نتایج تحقیقات جدید منتشر شده در مجله Science نشان می دهد که ورزش منظم هوازی با کاهش نشانگرهای شروع آلزایمر در مغز موش ها از جمله پلاک های آمیلوئید مرتبط است.
به گفته دانشمندان، آلزایمر، یک اختلال عصبی پیشرونده که هیچ درمان شناخته شده ای برای آن وجود ندارد، میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و به گفته دانشمندان، ورزش هوازی ممکن است به مبارزه با پیشرفت آن کمک کند.
نقش فعالیت بدنی در کاهش زوال شناختی شناخته شده است، اما مکانیسم سلولی اثرات محافظت عصبی آن تا کنون نامشخص است. بنابراین، دانشمندان بر پتانسیل ورزش هوازی به عنوان سنگ بنای استراتژی های پیشگیری از آلزایمر تاکید می کنند.
ورزش هوازی که به عنوان کاردیو نیز شناخته می شود، به فعالیت بدنی اشاره دارد که ضربان قلب و تنفس شما را افزایش می دهد و گروه های عضلانی بزرگ را در مدت زمان طولانی کار می کند. نمونه هایی از ورزش های هوازی شامل پیاده روی، دویدن، دوچرخه سواری، شنا و ورزش های گروهی است.
در تعریف بیماری آلزایمر آمده است که این بیماری در درجه اول حافظه، تفکر و رفتار را تحت تاثیر قرار می دهد و هیچ درمانی ندارد. در حالی که علائم اولیه آلزایمر شامل از دست دادن حافظه، قرار دادن وسایل اشتباه، بی نظمی، و اختلال در قضاوت است، بیماری آلزایمر پیشرفته می تواند شامل کاهش شدید شناختی تا حدی که قادر به تشخیص چهره های آشنا نیست، و همچنین مشکلات حرکتی باشد که می تواند راه رفتن و حتی نشستن را مختل کند.
یکی از نشانه های آلزایمر تجمع غیرطبیعی پروتئین هایی مانند پلاک های آمیلوئید و تاو در مغز است که در عملکرد طبیعی مغز اختلال ایجاد می کنند. در حالی که پلاک‌های آمیلوئید بین نورون‌ها انباشته می‌شوند، ارتباط را مختل می‌کنند و منجر به از دست دادن حافظه و زوال شناختی می‌شوند، در داخل نورون‌ها گره‌های تاو ایجاد می‌کنند که عملکرد طبیعی آنها را مختل کرده و منجر به مرگ نورون می‌شود.
در مقاله ای با عنوان “فروپتوز تاو، آمیلوئید، آهن، الیگودندروسیت و التهاب در تشکیل هیپوکامپ موش های مسن تحت برنامه ورزش هوازی” منتشر شده در مجله Science، بیان شده است که تجمع آهن در سلول های تولید کننده میلین به نام الیگودندروسیت ها همچنین یک نشانگر زیرا آهن اضافی می تواند باعث استرس اکسیداتیو شود و باعث تولید میلین (لایه عایق که بیرون سلول های عصبی ما را می پوشاند) و متعاقباً باعث ایجاد اتصالات عصبی شود. اضافه بار آهن در الیگودندروسیت ها باعث فروپتوز در مغز افراد مسن می شود.
دانشمندان دریافتند که افزایش سطح ورزش هوازی در موش‌های مسن‌تر باعث کاهش ظاهر این نشانگرها می‌شود که نشان‌دهنده شروع کندتر آلزایمر است. نتایج مطالعه آنها نشان داد که موش هایی که به طور منظم ورزش می کردند، 63 درصد کاهش در گردش خون تاو، 76 درصد کاهش در پلاک های آمیلوئید و 58 درصد کاهش تجمع آهن در مغز موش هایی که به طور منظم ورزش می کردند، در مقایسه با موش هایی که ورزش می کردند، داشتند. ورزش نکن
آنها ویژگی های اصلی بیولوژیکی بیماری آلزایمر، فعالیت بدنی را به عنوان ابزاری پیشگیرانه برای از بین بردن پلاک های پروتئین آمیلوئید پاتولوژیک، ندول های تاو، تخریب میلین و رسوبات آهن در مغز بررسی کردند.
اضافه بار آهن در الیگودندروسیت ها فروپتوز را تحریک می کند و ورزش بدنی التهاب (التهاب مزمن و با درجه پایین) را کاهش می دهد و جفت حجمی آکسون-میلین را بهبود می بخشد. سلول های تشکیل دهنده تاو، آمیلوئید، آهن و هیپوکامپ همبستگی های آماری را نشان دادند و دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این یافته ها نشان دهنده اثرات مفید ورزش بر بیماری آلزایمر است.
در مقاله ای با عنوان اثربخشی تمرینات هوازی بر عملکردهای عصبی-روانشناختی بیماران مبتلا به آلزایمر که در پایگاه اطلاع رسانی جهاد دانشگاهی منتشر شده، آمده است که گروه آزمایش به مدت سه ماه در یک برنامه ورزشی با دوچرخه ثابت شرکت کردند. هر هفته 2 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه بود و برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. نتایج تحلیل کوواریانس این مطالعه نشان داد که نمرات پس‌آزمون عملکرد عصب‌روان‌شناختی بیماران آلزایمر در گروه آزمایش به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود، بنابراین برنامه تمرین هوازی بر عملکردهای عصبی-روانشناختی این بیماران تأثیر گذاشت.
همچنین نتایج مقاله «سطح آهن سرم در بیماری آلزایمر» منتشر شده در پایگاه مرکز اطلاع رسانی علمی جهاد دانشگاهی نشان داد که بین سطح آهن سرم و شدت بیماری و نتایج مطالعه حاضر نتایج نشان داد که بین افراد مبتلا به آلزایمر و افراد سالم تفاوت آماری معنی داری در سطح آهن سرم وجود ندارد.