اعتقاد نامحدود آنجی به آینده سینما

آنگ لی ، فیلمساز تایوان اخیراً افتخار قابل ملاحظه ای را به حرفه هنری خود اضافه کرد و جایزه امپریال حق بیمه را دریافت کرد که اغلب جایزه نوبل آسیا نامیده می شود. اعتبار این جایزه فدریکو فلینی ، آکیرا کوروساوا ، ژان -لک گدار ، مارتین اسکورسیزی و کاترین دونو است ، مانند نمادهای واقعی تاریخ سینما ، مانند انتخابات گذشته در بخش فیلم و تئاتر.

به گفته هالیوود ریپورتر ، حرفه منحصر به فرد 6 ساله آنگ لی بدون شک بزرگداشت است. مجموعه آثار باستانی به اندازه کنجکاوی هنری و سلطه چشمگیر ، مجموعه ای از کیفیت و تنوع با کیفیت بالا است. لی ، پس از کسب 2 نامزد اسکار از سه گانه اول. درام خانوادگی تایوان شامل “دستان قدرت” (1) “جشن عروسی” (1) و “مرد سوخت” (1) برای هدایت سازگاری تحسین شده جین آستین (1) از منطقه است.

این موفقیت او را ترغیب کرد تا در یک مسیر جدید حرکت کند ، سپس ووشو پس از “طوفان یخ” (1) ، یک شاهکار در زمینه هنرهای رزمی که هیجان انگیز است ، از یک درام خانوادگی پیروی کرد. فیلم جاسوسی “شهوت ، توجه” (1) و داستان حماسی و دلگرم کننده “پرداخت زندگی” (1) و در سال دوم قبل از اینکه نویسنده دیگری مدت طولانی را ایجاد کند. اولین فیلم مارول هالک.

تنها چند روز پیش ، لی ، که برای یک عمر موفقیت هنری از انجمن کارگردانان آمریکایی به دست آورد ، در کار طولانی مدت خود در ماه نوامبر موفق به کسب یک نقطه عطف غیرقابل انکار شد و پس از جایزه امپراتوری ژاپن مورد تقدیر قرار گرفت. این بازی توسط ویل اسمیت انجام شد و با اشتیاق فنی او بر برخی منتقدین تأثیر گذاشت ، اما او نتوانست در مصاحبه ای از این حرفه ضعف کار را بدست آورد. حالا او احساس سردرگمی می کند.

متن کامل این مصاحبه به شرح زیر است:

در این مرحله از حرفه خود برای شما چه معنی دارد؟

ژاپنی ها فکر می کنند که این نوبل است ، بنابراین یک امتیاز بسیار خوب و عالی برای به دست آوردن آن است. من می دانم که من اولین کسی از تایوان بودم ، بنابراین باید افتخار کنم. اما می خواهم فکر کنم که من هنوز کار خود را ادامه می دهم و می خواهم فیلم دیگری را زودتر بسازم.

مارتین اسکورسیزی تقریباً پنج سال پیش همان جایزه را دریافت کرد و از آن زمان او چهار فیلم فیلمبرداری کرد ، بنابراین فکر نمی کنم او نگران بود.

اما این برای کوروساوا نبود. [آکیرا کوروساوا سال ۱۹۹۲ و یک سال قبل از آخرین فیلمش «مادادایو»، جایزه پریمیوم امپریال را دریافت کرد.]

طبیعی است که اکنون حرفه خود را مرور کنید. من می خواهم با پرسیدن سؤالی که قبلاً بارها پرسیده ام ، شروع کنم. وقتی به محصولات منطقه واقعاً گسترده خود نگاه می کنید ، کدام عامل مشترک را می بینید؟ از نظر موضوع ، به عنوان یک هنری یا چیز دیگری؟ کار خود را از کجا می بینید؟

من این سؤال را بارها در طول سالها پرسیدم. من از آن زمان احتمالاً فیلم چهارم یا پنجم خود را ساخته ام. آنها همیشه می خواهند بدانند جین آستین برای شما چیست. چرا سال دوم نیو انگلستان را ساختم؟ چرا من با زندگی درونی گاوچران برخورد کردم؟ و هرچه بیشتر سؤال کنند ، بیشتر از تجربه من دور خواهد شد.

من فکر می کنم والدین شما به تایوان می آیند و احساس عجیب می کنند و به آمریکا می روند و به گردش خود ادامه می دهند ، فکر می کنم ماجراهای سینمایی شما از طریق فرهنگ ها ، دوره ها و داستان ها به نوعی همان سفر موبایل است؟

بله ، من فکر می کنم این یکی از این پنج پاسخ ممکن است. سرانجام ، من فکر می کنم بسیاری از آنها مانند من هستند. ما تمایل داریم به چیزی تعلق داشته باشیم و هرگز نمی توانیم آن را پیدا کنیم. ریشه های ما توسط والدین ما به ما داده شد. در این حالت ، آنها می توانند انجام شوند ، تمایل دارند و شما قبل از آگاهی از شما به شما مراجعه می کنند و راهی برای فرار وجود ندارد زیرا آنها ریشه های شما هستند. و همه آنها رشد نمی کنند و قوی و سالم رشد نمی کنند. بسیاری از ما خرد شده ایم. مانند همه هنرهای دیگر ، فیلم ها به ما قدرت می دهند. ما می خواهیم شنیده شویم ، اما در عین حال ما باید خودمان را تغییر دهیم تا شناخته نشود ، زیرا می توانیم شرمنده باشیم. بنابراین ، ما باید هنر و در عین حال را پنهان کنیم تا همزمان خود را بیان کنیم. به دلایلی ، به عنوان یک حیوان انسان شناسی ، از آن لذت می بریم. هم ایجاد و هم خریداری کنید.

من در مورد روزهای اول کار شما چیزهای زیادی خوانده ام و بعد از فارغ التحصیلی از مدرسه فیلم و حتی فکر کردن برای ترک فیلم سازی برای دنبال کردن علوم رایانه ، حرفی برای گفتن داشتم.

این اصلاً درست نیست [می‌خندد.] چون من واقعاً احمق هستم من موفق تر از انجام هر کاری با رایانه برای بازگشت همبرگر بودم!

خوب ، اما اگر فیلم به هر دلیلی موفق نبود ، می توانید تصور کنید که زندگی کاملاً متفاوتی دارید؟

من در هر چیز دیگری که داشتم وحشتناک بودم. تنها کاری که می توانم انجام دهم یک کار مستقیم است. من واقعاً نتوانستم روی ذهنم تمرکز کنم. من واقعاً بی کفایت هستم ، اما وقتی به مدرسه فیلم رفتم ، حتی اگر به زبان انگلیسی زیاد صحبت کردم ، همه چیز آسان بود و دیگران به من گوش می دادند. اما من پنج سال موفق شدم. در سال ششم ، من فکر کردم که می توانم به تایوان برگردم و می توانم سعی کنم به عنوان دستیار مدیر یا چیزی در این مضامین شغلی پیدا کنم. اما در همان زمان من فیلمنامه را برنده شدم و کار خود را شروع کردم. بنابراین خدای فیلم باید به من کمک می کرد. شما می دانید که بسیاری از آنها بسیار روشن از یک جوان بودند ، اما من نبودم. سال ششم نیز برای پیشرفت من لازم بود ، زیرا اگر من درست بعد از مدرسه شروع به ساخت فیلم می کردم ، فقیر می شدم.

اما امروز من پنج سال است که فیلمی ساخته ام. شرم و به طور طبیعی من شجاع نیستم ، اما حرفه من مرا در شرایطی قرار می دهد که سرکوب بیش از حد وجود دارد. اگر یک فیلم بزرگ درست می کنید و تصمیم می گیرید چیزی غیر منتظره ارائه دهید یا تصمیم به ایجاد یک ماجراجویی و انجام یک کار کاملاً متفاوت دارید ، همه آنها فشار دارند. من هرگز واقعاً پروژه را ایجاد نمی کنم ، آنها به من می آیند. یک فیلم همیشه به فیلم بعدی منجر شده است و اکنون 5 سال است و من نمی دانم چه کاری باید انجام دهم. من خیلی گیج شده ام ، اما اشکالی ندارد ، زیرا من همان زندگی می کنم و مشکلی با آن ندارم.

ظاهراً شما در عدم اطمینان که ممکن است در سنین جوانی شکنجه شده باشد ، به صلح رسیده اید. اما چه چیزی شما را گیج می کند و چه پروژه ای را ترجیح می دهید؟ برخی گزارش ها از پروژه طولانی مدت شما برای بروس لی گزارش می دهند.

گفتن آن دشوار است ، من می جنگم و مدتهاست که می جنگم. وقتی از مدرسه خارج می شوم هیچ تفاوتی وجود ندارد زیرا شما می خواهید کاری بزرگتر از شما انجام دهید. کل سیستم تجاری سینما ، از جمله مخاطب ، می خواهد این کار را انجام دهد. من یکی از افرادی نیستم که بتوانیم خودمان را از طریق اراده خالص به جهانیان تحمیل کنیم ، باید به آن احتیاج داشته باشم و با آن سازگار باشم. و اکنون من این محیط سینما را نمی فهمم ، نمی دانم ، و اینگونه است که من کاملاً آسیب پذیر هستم. من فکر می کنم سینما به یک تغییر بزرگ نیاز دارد. کسل کننده من مثل این احساس می کنم و هنوز نمی دانم کار جدید بعدی چیست. اما من سعی می کنم و به همان اندازه که لازم است دوام خواهد داشت.

اگر فقط در همان مسیر صنعت پیش برویم ، می دانم که احتمالاً به بن بست خواهیم رسید. شما نمی توانید از جوانان بخواهید تلفن همراه خود را قرار دهند ، اما باید آنچه را که می خواهند ایجاد کنید. فرمول قدیمی که استودیو به آن احتیاج دارد دیگر جذاب نیست. با این حال ، من فکر نمی کنم مخاطب واقعاً از فیلم های مشترک راضی باشد ، یا اینکه آنها فقط کلیپ های کوتاه را در تلفن های همراه تماشا می کنند. این ممکن است کمی فلسفی باشد ، اما مردم به یک معبد احتیاج دارند و برای مدت طولانی ، سالن های سینما جامعه ما بوده اند. کجا می توانیم برویم و داستان یک داستان را دنبال کنیم. من فکر می کنم این یک نیاز اساسی بشر است.

من همیشه سعی می کنم به بهشت ​​بروم. همان هیجان با فیلم هایی که مرا تغییر داد. هنگامی که من “Tiger Rise” را انجام دادم ، می خواستم از هنرهای رزمی استفاده کنم که اکثر مخاطبان آمریکایی با آنها آشنا نبودند به عنوان راهی برای تجربه مجدد این سرگرمی خالص. وقتی از دهه 1980 یک موزیکال را تماشا می کنید ، همه این احساس را دارند که همه می توانند در هر زمان وارد دنیای موسیقی شوند. من همان روح بیان را می خواستم ، اما این کار را با بازیگران آواز و رقص به زبان انگلیسی انجام نمی دهم. من این کار را با “Tiger Rise” انجام دادم ، فیلمی بر اساس هنرهای رزمی که شخصیت ها می توانند پرواز کنند. ما باید یک روش جدید برای بازگشت به این بی گناهی پیدا کنیم و به عنوان یک فیلمساز ، این است که دوباره مخاطبان را غافلگیر کنیم.

به نظر می رسد شما به یک چالش تقریبا ناعادلانه علاقه مند هستید و سؤالات وجودی را که همه سینما با آن روبرو هستند در نظر بگیرید.

شاید نه من هنوز باید کاری انجام دهم. [می‌خندد.] فکر کردن در مورد این چالش ها باعث می شود که من به یک پروژه دیگر بروم ، ممکن است از دست دادن تولید فیلم تعجب کنم. در داخل من یک نیاز ارگانیک و جسمی است. اگر من فیلمی درست نکنم ، مثل الان حوصله ام سر رفته است ، نمی دانم با خودم چه کار کنم. من برای این مشتاق هستم و به این هیجان وابسته هستم. اما دشوار است بدانید که از اینجا به کجا بروید. صادقانه بگویم ، من گیج و ناپدید شده ام. اما در عین حال فکر می کنم باید مخلوط شویم زیرا مشکلاتی که با آن روبرو هستیم بسیار عمیق است. زمان بسیار سختی برای ما به عنوان یک هنر است. بسیار دردناک ، اما بسیار جالب است و امیدوارم که فیلم ها به نوعی به این کار دشوار پاسخ دهند.

۲۴۴۵۷