احمد غیاخانی ؛ علیرغم پیشرفت در زمینه علم ، تأخیر رشد هنوز یکی از مشکلات سیستم بهداشت و درمان حتی در کشورهای توسعه یافته است و شایع ترین مشکل در کودکان پس از عفونت و تروما است.
گزارش شده است که شیوع رشد در جهان 5 تا 5 درصد در کودکان بوده است و متأسفانه نیمی از این کودکان تا مدرسه مشخص نشده است. تأخیر در رشد و رشد کودکان و تکامل سیستم های عصبی مرکزی ممکن است عوامل بیولوژیکی ، بارداری ، محیطی و اجتماعی باشد.
در تمام دوره های تکامل ، کودکان به طور معجزه آسایی یک تغییر سریع را تجربه کردند و رشد در ابتدا با پدیده خام و تکامل و بلوغ سازگار است. این پیشرفت و تکامل ، به ویژه سیستم های بیولوژیکی و روانشناختی ، ناشی از پدیده یادگیری است که منجر به تکامل همسالان می شود.
این زمان بسیار حساس است که از دست دادن فرصت های طلا برای تجزیه و تحلیل کودکی ، محدودیت ها و توانایی کودکان در هر زندگی انسانی ایجاد می کند. یکی از مهمترین عوامل در رشد کودکان ، رابطه بین رشد والدین و فرزندان در حال رشد است و کیفیت این روابط در سنین پایین اساس رشد شناختی ، اجتماعی و عاطفی آینده است.
به عنوان یک سیستم پشتیبانی قوی در سنین پایین ، والدین می توانند تا حد زیادی بر رشد آنها تأثیر بگذارند. یکی از مهمترین عوامل مؤثر بر روند رشد کودک ، نوع و نوع فرزندپروری است که می تواند در والدین به تأخیر بیفتد که کودک با محرک های حسی روبرو نمی شود و رشد و رشد کودک می تواند به تأخیر بیفتد. این امر باعث اختلالات شناختی مانند تأخیر در رشد خفیف و یادگیری شدید ، یادگیری ، اختلالات رفتاری و عاطفی می شود.