در سال ، باستان شناسان بلژیکی و اسپانیایی مجموعه ای ارزشمند از تمساح های مومیایی شده را هنگامی که گورستان نیل را در شهر مصر ، قو کشف کردند ، کشف کردند: پنج تمساح و پنج تمساح.
به گفته Faraid ؛ اگرچه یافتن تمساحها در قبرهای مصر معمول است ، اما کشف این چهار یک واقعه بسیار نادر بود.
در مصر باستان ، حیوانات خدایان قربانی و مومیایی را ارائه دادند. حیواناتی که معمولاً همان خدایی هستند که اختصاص داده شده اند. به عنوان مثال ، تمساح های مومیایی به خدای “شوواک” اختصاص یافته بودند. خدای آب و باروری در مصر باستان ، که افراد با تمساح را به تصویر می کشد. در حقیقت ، مصریان باستان تمساح ها را رابطه ای بین انسان و شوواک می دیدند.
اکنون ، چند سال پس از کشف ، تحقیقات در مورد تمساح های مومیایی اطلاعات جدیدی در مورد چگونگی مومیایی کردن این حیوانات و حتی مورمال مرگ احتمالی آنها پیدا کرد.
کار مامیا نشان داد که تمساح ها توسط رزین مورد استفاده قرار نمی گیرند و از اندام های داخلی حیوانات استفاده نمی شود. در عوض ، تنه تمساح ها در گودالهای شنی قرار داده شده و به گرمای کویر و خشکی اجازه می داد تا به طور طبیعی آنها را مومیایی کند.
این تمساح ها ، که در قرن پنجم قبل از میلاد با تقاضای زیاد شکار شده بودند ، احتمالاً در یک مسیر ساده اما بسیار خشن قرار داشتند. اگرچه هیچ نشانه ای از آسیب جسمی در باقیمانده ها وجود ندارد ، اما اثرات طناب با طناب بسته می شود و در آفتاب گرم آزاد می شود تا از تشنگی و کم آبی درگذشت.