هفت نقش به یاد ماندنی بهروز وسوگی ؛ مردی که به یک تاریخ تبدیل شده است

به فراز وسووی ، فراتر از یک ستاره خوش تیپ یا بازیگر محبوب ، نمادی از شکست یک قطعه درد و عصبانیت و نسل های معاصر و درد و عصبانیت در زمین است. “Vosughi” افسانه زنده این سرزمین است. پر از درخشش و زیبایی یادبود تاریخی ملت است که خود را در آینه بازی می بیند. زخمی های یک ملت برای همیشه نمایانگر روح معترضین ، تنهایی و عاشق است. راوی درد ما. ما نگاهی به هفت نقش فراموش نشدنی می اندازیم. آثاری که در یادبود تاریخی سینمای ایران جاودانه شده بودند نه تنها به یمن ، بلکه از همه مهمتر در یادبود خاطره تاریخی سینمای ایران جاودانه شدند.

کایزر | کایزر | مسعود که | 1

کایزر تنها فیلم جرم یا ملودرام نیست که انتقام را ستایش می کند. این یک عبارت در مورد تلاش زخمی و حاشیه ای است. اعتراض ساکت ، طبقه فرعی در جامعه ای است که هیچ کس جز “خود” فرد ندارد. در مرکز دنیای فیلم ، کایزر با عصبانیت پر از ناجوانمردانه. یک قهرمان جدید پس از غیبت بزرگی که با او روبرو می شود. در این فیلم ، وسوقی تصویر مردی را که بین یهودیان و دفع قوانین تئاتر در گردش است ، ایجاد می کند. پس از از دست دادن از دست دادن برادران و برادر و برادرش ، کایزر خود را به دنبال مرگ حسادت در جامعه دفن می کند. فراتر از یک شخصیت ؛ این یک بیداری عصبانی و ابتکاری مانند سرنوشت اجتناب ناپذیر است که از ابتدای پایان غم انگیز زندگی آنها روی پیشانی بوده است.

رضا موتوری | رضا | مسعود که | 1

در رضا موتوری ، شخصیت Vosoughi دو نقش (رضا و فارروک) ایفا می کند. رضا فراخ از یک کلاس ، دنیای دیگر. رضا از نجات و زندگی فرخ ناامید شد. در این فیلم ، Vosoughi با همان مهارت طبیعی ، مرز بین جنون و امید و امید و افسردگی را بازی می کند. با کمک Vosoughi ، رضا موتوری مردی طولانی مدت بوده است که به دنبال راهی برای نجات شلوغی و شلوغی شهر مدرن بوده است. مسیری که چیزی جز مرگ ندارد. رضا موتوری دنیای سرکش جهان مخالف است که مدرنیته را می پوشد. کیمیا با ظرافت سفر درونی رضا را به روشی زیبا توصیف کرد ، و وسوگی آن را بازی می کند ، به طوری که سالها بعد می بینیم که رضا موتوری ، دیدگاه هایی که نفوذ کرده و تلاش های رهایی را که می بینیم ، می بینیم و در خندق های غم و اندوه قرار می گیریم.

toghi | sayed morteza ali hatami | 1

Vosoughi de “Toghi” پیشرفته ترین جلوه های روانشناختی انسان ایرانی را به نمایش می گذارد. “Asid Morteza” عاشق سرنوشت در کشوری است که از عشق لذت نمی برد. حرمت سنت بین جذابیت عشق و نفرین سرنوشت به حالت تعلیق در می آید. شخصیتی غم انگیز که در مبارزه بین میل دلهره و نظم و انضباط فرهنگی محیط که خود را به وجود می آورد ، سرنوشت سرنوشت را به خود جلب می کند. Aseid Morteza به جز پرندگان خود چیزی از این جهان نمی خواهد ، و اکنون او مانند “Touti” مانند عاشق غیرقابل دستیابی خود یک علامت اخترشناسی دارد. با این حال ، عشق بیشتر در راه است: عشق توبا. او از توبا برای ازدواج با عموی خود سفر کرد ، اما او بین او و آن زن پنهان شده است. در این بخش ها ، Vosoughi نرمی و وسواس عشق به عشق را نشان می دهد. این سکوت کل عشق به مردی است که عمیق تر و عمیق تر شده است. سکوت “آنهیدریت” ، نشانه حجاب ، به تدریج به یک زمینه فاجعه تبدیل می شود. سکوت او به یک ایده بد تبدیل می شود. به نظر می رسد که مرمان بدون گناه احساس گناه می کند. مرگ “توبا” منعکس کننده شعله سوزان یک مرد فرسوده ناگهانی است. انتقام عباس غم و اندوه و مردانه “آقای سید مورتزا” است ، برخلاف سنت های فیلمسازان قدیمی ، نابینا نیست.

داش آکل | داش آک | مسعود کیمیا |

در اقتباس شیمیایی Sadegh Hedayat ، Vosoughi “Dash Akkel” را به عنوان یک شخصیت افسانه ای بازی کرد. مردی که بین عشق و سرنوشت گرفتار شد. قهرمان عاشق می شود و بدون تحقق آن عاشق می شود. او عاشق یک نگاه شد. اما عشق عشق هرگز نمی تواند در بدن شجاع مانند او بنشیند. بنابراین Vosughi عزاداری و این سکوت های سنگین دارد. هربار که او “داش آکال” را می بیند ، می خواهد برای آن قهرمان اشک ریخت. در “Dash Akkal” ، Vosughi ایستاده است: در برابر زمان ، در برابر میل قلب و در نهایت علیه خود. وسوگی ، که در این فیلم بازی می کند ، حاکم غم و اندوه نجیب است. غم و اندوه قلب ناموفق. وقتی چاقو روی سینه قهرمان قرار می گیرد ، متوفی “dash -al -ch” نیست. افرادی که اکنون قهرمان ندارند می میرند. زمانی وجود دارد که مردانگی هنوز هم ارزشمند است.

گوزن | سید | مسعود که | 1

گوزن به کارگردانی کیمیا اثری است که التهاب سیاسی و اجتماعی دهه 50 را به تصویر می کشد. این فیلم استرس زا ، ایدئولوژیک و غم انگیز است. Vosughi در این فیلم نه “کایزر” شلوغ و نه “تالی” عشق بی قرار است. در مقابل ، مردی که جان خود را از دست داد. در این فیلم ، نه قهرمان و نه ضد هرو در این فیلم نقش ایفا نمی کنند ، اما این یک تصویر کامل از یک مرد است که گویی او از خاکستر خود بلند می شود. در نقش “سید رسول” ، او زیر آوار اعتیاد خرد شد ، اما هنوز در اعماق زندگی خود باقی مانده است. سید خود را از دست داد ، اما ورود “قدرت” از وابسته دوباره به مردی با عزت نفس تبدیل شد. عزت به دست آمده توسط خود قدیمی و نجات و قیمت وزن “مرگ” دارد.

راحتی | علی | مسعود اسدولهی | 1

“ضبط” را می توان به عنوان تمثیل رویارویی با دو جهان دانست: یکی از حاشیه ها ، دیگری زن متن رفاه است. Vosughi در این فیلم تمام خرابی های زمین خاموش را به همراه دارد. مردی که با یک هیبت کاریزماتیک از طبقه بندی رنج می برد. به نظر می رسد علی چیزی ندارد ، اما فقط “کمبود” جذابیت است. او نه وراثت است و نه ارثی ، و این دختر برای دخترش بسیار جذاب است. جادوی مردی نجیب و جادوی مردی که نجیب است. علی عزمی و ناجی بورژوازی. Vosoughi در این فیلم کاملاً “خارج” است و این مهمترین چیز در مورد بازی او است. مخاطبان با او وارد می شوند و از جاده های ناهموار فرار می کنند و سرانجام ، هرچند برای مدت کوتاهی ، صلح خیالی غیرواقعی به دست می آید. علی یک خلسه موقتی برای فراموش کردن زخم های کسی است که او را می بیند.

Suthodlan | مجید آقا داشچی علی هاتامی | 1

“Suttelan” اوج بازیگری Vosughi است. بازی او در نقش یک مرد ساده آنقدر ظریف است که به نظر نمی رسد مانند تاریخ سینمای ایران باشد. او این نقش را با وسواس و شناخت بازی کرد که تصور نمی شد کسی با مجید دوکله بازی کند. حضور او در Sututeran آنقدر پر از جزئیات است که او برای لحظه ای فکر نمی کند “مصنوعی” است و از عشق مجید غرق می شود. مهم نیست که در هر کجا و هر کجا باشد ، یک عشق بی گناه است. شادی های ناگهانی و بی گناه ماجید و غم و اندوه بزرگ در ذهن او پس از آگاهی از حقیقت ، مجید ، آرایش انسان انسان: مجید دوکله سوات دالان احمق نیست. در نتیجه ، رویارویی او با “آقای حبیب داهچی” ، که از زندگی مجید خسته و خسته است ، هنوز هم متوسط ​​و نگران برادر کوچکتر خود است -یک -لاو (اگر زیباترین نیست).