برخی بر این باورند که روسری دو قطبی نیست. بلکه اجرای دستورات الهی و مرزها ؛ اما ظاهر واقعیت ها دو قطبی وحشتناکی است که در آن دود او به همه می رود! نمونه ای از حضور جنبش های مختلف سینمای ایران در جشنواره کن و سکوت و حریم خصوصی مقامات است!
سینمای ایران هنگامی که ورود به ایران در جهان با ایجاد این شکاف ها راکد و غیرقابل انکار بود ، به طوری که به جای بحث در مورد تأثیر آن در جشنواره های جهان ، دشمنی و نفرت شد. و هر دو گروه بدون استفاده از موقعیت های مورد نظر خود با ایجاد این دوقلوها روبرو شدند ، زیرا به همان روشی که دو دشمن هستند ، و جشنواره فیلم کن بیشتر و بهتر از اهداف سیاسی خود استفاده می کند.
جعفر پاندی تهیه کننده فیلم خوب ایرانی بود که مخالف شد. بنابراین ، نوع رفتار و گفتار با هیچ یک از سنت های مخالفت سازگار نیست ، اما مجوزهای لازم را به دست نمی آورد. اما در ایران ، او چندین فیلم فیلمبرداری می کند و آزادانه در فرودگاه ایران ایران می رود و به جشنواره کن می پیوندد. به جای اینکه در مورد کار خود صحبت کند ، به روزنامه نگاران از موانع در ایران. اما پس از آن او می گوید که به زودی به ایران باز خواهد گشت و فیلم خود را می سازد!
سعید روستی ، نسل جدیدی از فیلمسازان ایرانی ، که نمی خواهند مخالف بازی کنند و مجوزهای لازم را برای این فیلم دریافت کنند ، ماهرتر ، خلاق تر و شجاع تر از آن است که مجوزهای لازم را برای فیلم دریافت کند و فیلم و فیلمسازان خود معمولاً به جشنواره جهانی کنت می روند. اما وقتی به کن رفت ، او ممنوع شد. بازیگر زن فیلم که در این فیلم بازی می کرد ، در جشنواره کن بدون روسری در جشنواره فیلم کن ظاهر شد و وقتی به ایران بازگشتند ، مطمئناً فیلم ها و سریال های خود را بازی می کنند و یک فیلم روستایی می سازند.
به نظر می رسد که جشنواره فیلم کن فراموش کرده است که یک جشنواره معتبر سینما وجود دارد که در آن سینما در جهان شگفت زده می شود و معمولاً باید فیلم های بالاتری را نسبت به سایر فیلم ها انتخاب کند. با این حال ، حتی اگر این فیلم دارای ارزش های سینمایی نباشد ، به یک منطقه جنگی حاکمیت ایران تبدیل شده است ، یک صندلی خالی برای فیلمساز ایرانی! نمایندگان سازمان سینما ، که در جشنواره فیلم کن جمهوری اسلامی است و به طور طبیعی اهداف این سیستم ، در مورد کشورهای خارجی ، حتی رئیس سازمان سینما و گروه بین المللی در ایران اظهار نظر نکردند. این احتمال بیشتر است که سایر ایرانی ها مانند بخش خصوصی مانند بخش خصوصی یا هنرمندان مستقل مانند SURA یا مرکز توسعه فکری یا هنرمندان مستقل مانند Mahnaz Afshar ، Golshifteh Farahani ، و زنان تازه نقل شده مانند نسل های ایران امروز به احتمال زیاد به راه خودشان بروند. رسانه های ملی که به این رویدادهای پرشور جهان فکر نمی کنند! وای ، لباسشویی !!!؟
وقتی همه کار خود را انجام می دهند و هیچ کس به کسی نمی رود ، چگونه انتظار می رود فرهنگ و هنر این سرزمین و چگونه انتظار داریم ایران از طریق هنر سینما امروز به جهان معرفی شود ، نقش حاکمیت در این مرحله چیست ، ایران از این وقایع و پدیده ها چه سود می برد؟ چه کسی باعث این تقسیم و جدایی می شود و چه کسی یا سازمان عامل همدلی و وحدت خواهد بود که از موقعیت های خوب سینمای ایران بهره مند شود؟ جدا از موضع شخصی مردم و علاقه مندان به فیلم و یک فیلمساز ، ما خوشحالیم که یک ایرانی را در جهان می درخشیم. اما چه کسی باید روند این دو قطبی یا تعدد و لباسشویی را روشن کند؟
۵۷۵۷
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین