فلاپی استاد دانشگاه جوزف نایه هاروارد و نظری مفهوم قدرت نرم
به گفته روزنامه عرب ، قدرت به معنای توانایی و نفوذ دیگران برای انجام آنچه می خواهیم. این اثر را می توان با اجبار (میله) ، هویج (هویج) یا گرانش و جذابیت (عسل) اعمال کرد. دو مورد اول نمونه های قدرت سخت هستند ، جذابیت نشان دهنده قدرت نرم است.
قدرت نرم مبتنی بر فرهنگ ، ارزشهای سیاسی و سیاست های خارجی یک ملت است. در کوتاه مدت ، قدرت سخت معمولاً بر قدرت نرم غلبه می کند ، اما قدرت نرم در دراز مدت آخرین برد خواهد بود. جوزف استالین روزی طنز پرسید: “چند پاپ وجود دارد؟” اما امروز کلیسای کاتولیک هنوز هم سال ، اتحاد جماهیر شوروی برای سالها در تاریخ است.
قدرت با جذابیت همراه است. راز رهبری آمریکا
هنگامی که جذاب هستید ، می توانید استفاده از هویج و میله را ذخیره کنید. اگر متفقین شما به شما ملایم و قابل اعتماد فکر می کنند ، پذیرش رهبری و پیروی از آن برای آنها آسان تر خواهد بود. اما اگر آنها فکر کنند که شما در حال قلدری و غیرقابل اعتماد هستید ، آنها به تأخیر می اندازند که تعهدات خود را انجام می دهند و از هر فرصتی برای کاهش وابستگی خود استفاده می کنند. در طول جنگ سرد ، اروپا نمونه بارز این واقعیت بود. یک مورخ نروژی این قاره را بین دو اتحاد جماهیر شوروی و امپراتوری آمریکا تقسیم کرد ، اما تفاوت اصلی این بود که موضع آمریکا “امپراتوری دعوت” بود. هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی در سال 2 به بوداپست و پراگ فرستاده شد ، این امر برجسته تر شد. در حالی که ناتو نه تنها باقی مانده بود ، بلکه داوطلبانه عضویت خود را نیز گسترش داد.
درک قدرت واقعی نیاز به توجه همزمان به دو جنبه سخت و نرم دارد. نیکولو ماکیاولی معتقد بود که یک شاهزاده خانم ترسناک بهتر از محبوبیت است ، اما برای هر دو ویژگی ایده آل خواهد بود. از آنجا که قدرت نرم به ندرت کافی است و پیامدهای آن به تدریج است ، رهبران سیاسی اغلب برای متوسل شدن به قدرت سخت جذاب هستند. با این حال ، هنگامی که به تنهایی استفاده می شود ، هزینه ها اغلب از قدرت نرم بالاتر است. دیوار برلین با گلوله و توپ نیست ، بلکه با چکش و بولدوزرهایی است که اعتقادات خود را در کمونیسم از دست می دهند و به سمت ارزش های غربی حرکت می کنند.
قدرت نرم ایالات متحده در محاصره ترامپیسم
ii. پس از پایان جنگ جهانی دوم ، ایالات متحده به قدرتمندترین نیروی جهان تبدیل شد و سعی کرد ارزش های خود را در چارچوبی به نام “نظم بین المللی لیبرال” متحد کند. این چارچوب شامل سازمان ملل متحد ، مؤسسات اقتصادی برتون وودز و سایر ساختارهای چند جانبه بود. البته ایالات متحده هرگز از ارزشهای لیبرال خود کاملاً پیروی نمی کند ، و درگیری دو قطبی جنگ سرد این دستور را به نیمی از جمعیت جهان محدود کرد. با این حال ، اگر نظم جهانی پس از جنگ ساختار ساختاری بسیار متفاوتی داشته باشد ، و اگر قدرتها پیروز می شدند و ارزشهای خود را مجبور می کردند ، دنیای امروز چهره ای کاملاً متفاوت داشت.
اگرچه روسای جمهور سابق ایالات متحده گاهی اوقات در چارچوب نظم لیبرال نقض می شوند ، دونالد ترامپ اولین رهبری است که ارزش قدرت نرم در سیاست خارجی را زیر سوال می برد. پس از بازگشت به قدرت علی رغم تهدیدات فزاینده از تغییرات آب و هوا و همه گیر ، یکی از اولین اقدامات وی ، خروج از توافق نامه تغییرات آب و هوایی پاریس و سازمان بهداشت جهانی بود.
عواقب دولت ایالات متحده برای ارائه قدرت نرم می تواند بسیار پیش بینی شود. فشار بر متفقین دموکراتیک مانند دانمارک و کانادا اعتماد به نفس در اتحاد را تضعیف می کند. تهدید پاناما بار دیگر ترس امپریالیسم در آمریکای لاتین را پیاده سازی می کند. در سال 2008 ، رئیس جمهور جان اف کندی قابلیت اطمینان واشنگتن را در زمینه نیکی تضعیف کرد ، که باعث تضعیف آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده شد. صدای آمریکا از آمریکا هدیه ای عالی برای رقبای اقتدارگرا است. استفاده از تعرفه برای دوستان ، تصویر آمریکا را به عنوان یک کشور غیرقابل اعتماد تقویت می کند. تلاش برای محدود کردن آزادی بیان در کشور نیز از قابلیت اطمینان ایالات متحده سوال می کند. این لیست می تواند ادامه یابد.
قدرت نرم سقوط می کند و ترامپ مشغول از بین بردن است!
دونالد ترامپ چین را بزرگترین چالشی که ایالات متحده با آن روبرو بود توصیف کرد. این یک مشکل بر اساس سرمایه گذاری گسترده در زمینه قدرت نرم چین است. این گرایش در ششمین سال آغاز شد که رئیس جمهور هو جینتائو تأکید کرد که حزب کمونیست چین باید این کشور را جذاب تر کند. با این حال ، مسیر چین در این منطقه همواره با دو مانع اساسی روبرو بوده است: اول ، تنش ها و درگیری های منطقه ای با چندین همسایه و دومین کنترل فشرده حزب کمونیست در جامعه مدنی. هزینه های این سیاست ها را می توان به وضوح در نظرسنجی های جهانی مشاهده کرد که جذابیت کشورها را به جهانیان اندازه گیری می کند. با این حال ، اگر دونالد ترامپ همچنان به تضعیف قدرت نرم به ما ادامه دهد ، باید در سالهای آینده دیده شود ، که این تغییرات نشان داده می شود.
قدرت نرم آمریکا سالها با فراز و نشیب های زیادی روبرو بوده است. در طول جنگ های ویتنام و عراق ، محبوبیت ایالات متحده در بسیاری از نقاط جهان کاهش یافت. با این حال ، باید توجه داشت که قدرت نرم مبتنی بر جامعه و فرهنگ کشور است و در عین حال ناشی از عملکرد دولت است. حتی در طول جنگ ویتنامی ، در حالی که مردم در خیابان های سراسر جهان علیه سیاست های آمریکایی نشان می دهند ، سرود حقوق مدنی آمریکا را با صدای بلند بخوانید. جامعه ای باز که اعتراضات می تواند به یک پایتخت ارزشمند برای قدرت نرم تبدیل شود. با این حال ، سؤال این است که با توجه به کاهش قابلیت اطمینان و تأثیر قدرت نرم دولت ، می تواند موقعیت قدرت فرهنگی ایالات متحده را در چهار سال آینده حفظ کند.
دموکراسی ایالات متحده احتمالاً چهار سال تحت ریاست دونالد ترامپ به طول انجامد. این قانون اساسی فدرال دارد که یک فرهنگ سیاسی با دوام و سیستم کنترل و تعادل نیروها را تضمین می کند. انتظار می رود دموکرات ها در انتخابات میان دوره ای مجلس نمایندگان را پس بگیرند. علاوه بر این ، جامعه مدنی همچنان قوی است و دادگاه ها استقلال لازم را حفظ می کردند. در همین حال ، تعداد قابل توجهی از سازمان ها علیه سیاست های ترامپ طرح دعوی کردند و بازارها به وضوح علیه سیاست های اقتصادی اعتراض کردند.
قدرت نرم ایالات متحده پس از کاهش بتن تحت ریاست جمهوری ترامپ و همچنین کاهش قابل توجهی در طول جنگ ویتنام -Iraq ، شروع به بهبودی کرد. با این حال ، گمشده کار ساده ای برای نجات اعتماد نیست. روسیه پس از اشغال اوکراین بخش بزرگی از قدرت نرم را از دست داد و سعی در پر کردن شکافهای ایجاد شده توسط چین ترامپ داشت. به گفته رئیس جمهور چین شی جینپینگ ، شرق غرب برنده خواهد شد. اگر ترامپ معتقد است که می تواند ضمن تضعیف اعتماد متحدین آمریکایی ، از جاه طلبی های امپریالیستی پیروی کند ، آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده (USAID) را نابود کند ، صدای ایالات متحده را ببندد ، قوانین داخلی را به چالش بکشد و سازمان های بین المللی را ترک کند. ممکن است بازسازی آنچه شما نابود کرده اید غیرممکن نباشد ، اما بسیار گران خواهد بود.