Alireza Jajarmi ؛ سیستم بین المللی امروز به جای تجلی عدالت و حقیقت ، قدرت و فواید را منعکس می کند. در عمل ، کلماتی مانند “حقوق بشر” و “عدالت جهانی” در مقابل ساختارهای غالب ، متکبر و نژادپرستانه پوشانده می شوند. این واقعیت که وجدان و بشریت در بازی های ژئوپلیتیکی قربانی می شوند و در سکوت و اشتیاق و ضعف حاشیه های مظلوم ، و نه در غرفه های رسمی ، تکرار می شوند.
آخرین جنگ ها در خاورمیانه و آخرین تجاوز و حمله به کشور محبوب ما نه تنها چهره این ساختار وحشیانه را پوشانده ، بلکه وجدان هوشیار را به گونه ای خواند که نسبت به این فشار گسترده و تبعید عدالت بی تفاوت نیست. منفعل دیگر موقعیتی نیست. در مقابل ، این یک خیانت به کرامت انسانی است. جامعه ای با یک نگهبان واحد ادامه رمپ بدون تحقق آن است. در دنیایی که ظلم سکوت فضیلت انزوا معمولی و ساختاری و صحیح نیست ، بلکه یک شکست است.
در چنین دوران تاریک ، مأموریت ما نه تنها اخلاقی بلکه تاریخی و جهانی است:
نسخه سنگی است که در جهت روشنایی و عدالت آشکار می شود ، هر رسانه ای که منعکس کننده بیان پنهان مظلوم ، و سنگی در ویرانه های هرگونه فشار فریاد که منعکس کننده حقیقت است ، نشان می دهد. سلاح امروز از وجدان عمومی مداد و میدان نبرد آگاه است. در دنیایی که عدالت به حاشیه رانده می شود ، صدای روشنگری باید زمینه جامعه را بالا ببرد.
اگر رسانه ها به آگاهی و عدالت خدمت می کنند ، فراتر از ابزارهای اطلاعاتی است و تبدیل به اعمال بیداری ، استرس اخلاقی و بازسازی وجدان جهانی می شود. دیپلماسی عمومی ، شبکه های محبوب ، روشنفکران ، بازیگران و نهادهای مستقل می توانند با توضیح حقیقت ، شکستن انحصار قدرت و سازمان جهانی ، معادلات ناعادلانه را به چالش بکشند.
این معلم خردمند ، فردووی هشدار داد که حاکمیت قرن ها پیش پایدار نبوده و فقط “وجدان و مردانگی” باقی مانده است.
و قرآن کریم با ما تماس می گیرد:
“خدا تا زمانی که مردم را با خودشان تغییر دهند ، تغییر نمی دهد.”
این نه تنها یک وعده الهی بلکه یک قانون اجتماعی است: بدون تغییر اراده بشر ، هیچ تغییری در سرنوشت جوامع ایجاد نمی شود.
بنابراین ما انجام خواهیم داد ؛ نه خشونت ، بلکه با واقعیت. نه با نفرت ، بلکه با آگاهی. ما وارث تاریخ هستیم ، ما حامل پیام عدالت هستیم و هنوز هم مسئول آینده هستیم که عدالت را در این شعار می شناسد.
رستاخیز آخرین نیست ؛ آغاز بیداری است.
و اگر عدالت در تبعید باشد ، ما آن را بیان خواهیم کرد.
زیرا ایده آل اعتقاد قلبی دارد
“آرزوی انسان” در تخیل نیست ، بلکه در عمل است.
نه فردا ، در حال حاضر آگاه و مسئول خواهد بود.
“ما امیدواریم یک دنیای عادلانه تر.”