آقای پزشکان! یک سال گذشته است ، اما چه اتفاقی خواهد افتاد؟

در سرمقاله امروز ، روزنامه انسانی نگاهی کوتاه به عملکرد اولین سالگرد انتخابات Massooud Median به عنوان رئیس جمهور چهاردهمین دولت داشت. البته ، یک سال از عنوان این یادداشت گذشت. چه بخشیده شد؟ – می توانید درک کنید که همان موقعیت چیست. اما در اینجا ما فقط آن را دوباره تنظیم خواهیم کرد. به مرور این یادداشت ادامه دهید.

یک سال پیش ، خواسته های همه هاردینرها برای تصفیه قدرت بیشتر ناپدید شد و آنها حتی با مشارکت حداقل مردم نتوانستند این رویا را تفسیر کنند. حتی وقتی برخی از آنها به میدان آمدند ، آنها توانستند این خطر بزرگ را از ایران حذف کنند.

این کافی بود که شرایطی را که مردم مانند 1 به وجود آمده اند فراهم کند. در این حالت ، قدرت آنها در برابر آنها و دشمن و بیگانه دو برابر شده است. اگر این انتخابات با تمایل به مخالفت با ایران سازگار بود ، شاید امروز نتوانستیم درباره یکپارچگی ملی صحبت کنیم. زیرا بیشتر مردم با دولت بیگانه بودند و عواقب سنگینی بر جامعه داشتند.

آقای پزشکی انتخاب شد. اما آیا او می تواند ایران را از جاده آشفته فعلی نجات دهد؟ پاسخ منفی که در عمل می بینیم. مجتمع های مختلف کشور به جز دو مورد در مناطق دیگر افزایش یافته است ، اگرچه کمتر نیست. این دو چیز ، که تا حدی تغییر یافته اند ، در زمینه های سیاست داخلی و اجتماعی قرار دارند. حد تنظیم بسیار پایین تر از انتظارات جامعه است.

شکی نیست که این ارقام دلیل اصلی کشور و هنوز تجاوز نظامی است. آقای مدسین به درستی شعار اجماع را انتخاب کرد. با این حال ، این شعار دو مشکل مهم داشت.

اول ، مخاطب دشوار است -مطمئناً مردم با این شعار موافق نبودند ، زیرا آنها بازنده را درست یا نادرست می دانند. مشکل دوم این بود که فرصت زیادی برای به دست آوردن این شعار وجود نداشت. هر روز مشکلی پیش می آمد که از آینده ناامید می شد. ترکیبی از دو مورد کمبود وقت و عدم وجود افراط گرایی در شعار اجماع منجر به اصلاحات و در نتیجه تحقق نیازها و خواسته های مردم شد.

از همه بدتر ، بحران هایی که از روز افتتاحیه با ترور هانیا آغاز شد ، همچنان به آخرین تجاوز نظامی تبدیل شد. راه حل این بحران بستگی به ایجاد یک برنامه جامع ، که محصول متخصصان و نخبگان است ، با رضایت رهبری در مناطق داخلی و خارجی بستگی دارد.

بدون چنین طرحی ، اقدامات جزئی و دقیق آب در وام مسکن است. هیچ اقدام اساسی در این دو زمینه معنی دار و مؤثر نخواهد بود. راه حل تحقق شعارها و وعده های آقای پزشکی است. وی به وضوح گفت که افراد عصبانی باید به میدان برگردند.

این بدان معنی است که بازگشت به مردم باید به این گروه تعمیم یابد. پروژه اجماع هنوز در وسط هاردینرها قرار دارد. وی بارها گفته است که بخش کار مرجع متخصصان و مدیران است. متأسفانه ، هیچ اقدامی علیه این تصمیم علیه این شعار صورت نگرفته است ، و هنوز هم در همان پاشنه و ناکارآمدی و بدتر شدن چنین محصولی از چنین تولید کنندگان اجاره ای باز می گردد.

آقای مدسین در منطقه خارجی موضع واضحی داشت و بارها و بارها آنها را اعلام کرد. اما برای دریغ از یک عمل مؤثر. در زمینه رسانه ها در کشور ، این کشور به جایی رسیده است که این کشور به امنیت کشور منجر شده و هیچ اقدامی انجام نشده است. حتما جمله ای را که در آن زمان به وزیر کشاورزی می گوید ، به یاد داشته باشید و می گوید: “خودتان و کشور خود را می شناسید.”

این جمله سریعتر از بدترین شعارها است. منظورم این است که روزی خواهد بود که مردم خود کشور را نمی بینند. بنابراین ، بیایید به چنین مرحله ای نرسیم. متأسفانه ، همه ما منفعل هستیم. ما نمی دانیم برنامه و سیاست چیست. چه چیزی می توانیم در مورد آینده نمایش دهیم یا داشته باشیم؟

هیچ راهی برای پیروزی وجود ندارد. بدون شک مردم با سیاست هایی که منجر به وضعیت فعلی می شود ، همراهی نخواهند کرد. با این حال ، مشکل واقعی این است که هیچ سیاست جدیدی وجود ندارد. ما وقت زیادی نداریم به جای سفرهای خارجی ، باید سعی کنیم سیاست های تولیدی و جدیدی را بدست آوریم.