گارسون، سیب خاورمیانه، این روزها حال عجیبی دارد.

بهترین – آیدا فلاحیان: شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی در چند سال اخیر ما را با صنعت تولید فیلم و سریال ترکیه آشنا کرده است. اما این بخش شامل افرادی نیز می شود که حتی نامشان را نمی دانیم و ابعاد بزرگ دیگر. هدف از این مقاله معرفی یکی از بهترین فیلم های گمشده در میان ابتذال فیلم ها و سریال های محبوب ترکی است. در مورد عکاس و کارگردان نوری بیلگه جیلان از ترکیه صحبت خواهیم کرد. با ما بمان.

از زندگی به زندگی

شاید شما هم از دور به صنعت تولید فیلم و سریال ترکیه نگاه کنید و تصور اشتباهی داشته باشید که حوزه هنری این کشور آب گرمی ندارد! شاید در نقد سریال های ترکی این باور درست باشد، اما باید بدانید که همیشه استثناهایی وجود دارد. نوری بیلگه جیلان استثناست. اگر هنوز نام او را نشنیده اید، ممکن است از قضاوت زودهنگام درباره تولید فیلم ترکیه ناراحت نباشید. کارگردانی که زندگی و زندگی را اساس فیلمسازی خود قرار می دهد و مفاهیم مختلف اگزیستانسیالیسم را به وضوح در معرض دید مخاطب قرار می دهد تا زندگی بهتری را ترویج کند.

او یک کارگردان معمولی نیست!

شایان ذکر است که جیلان راه آسانی را برای برخورد با دیدگاه و معنای زندگی خود تجربه نمی کند. این هنرمند که اکنون ناجی سینمای کشورش در سرتاسر جهان است، در اولین فیلم هایش اقوام و غیربازیگرانی را همراهی می کرد، چرا که در روزهای ابتدایی فیلمبرداری اش توانایی استفاده از بازیگران مشهور را نداشت. راه عالی. در جلسه اخیر به میزبانی ریچارد پنا، او آزادانه درباره جزئیات زندگی خصوصی خود صحبت کرد و از زمانی که به عنوان گارسون در رستورانی در انگلیس کار می کرد صحبت کرد. سیلان شاید در تمام سختی هایی که در مسیر سینما تجربه کرده معنای زندگی را یافته باشد و ثمره این گنجینه گرانبها آثار او برای سینمای معاصر ترکیه بود که به آن افتخار می کند.

داستان آشنا: عکاسی که کارگردان شد!

عباس کیارستمی با فیلم سینمایی «طعم گیلاس» برنده نخل طلای بهترین کارگردانی جشنواره کن در سال 1997 شد. این جایزه علاوه بر مزایایی که برای سینمای ایران و کیارستمی داشت، الهام بخش عکاس جوانی هم شد که برای کسب این جایزه با کیارستمی رقابت می کرد. نوری بیلگه جیلان، مانند الهام‌بخش خود عباس کیارستمی، در ابتدا عکاسی ساده اما خلاق بود که توانست نام خود را در سینمای ترکیه جاودانه کند. با مقایسه آثار این دو هنرمند می توان حدس زد که آثار کیارستمی کلاس درس بی نظیری برای جیلان است.

بررسی آثار غیر قابل حذف

در میان تمام آثار جیلان، سه فیلم از کارنامه هنری او بسیار درخشان است که در ادامه به بررسی آنها می پردازیم:

سه میمون

فیلم سه میمون در سال 2008 برنده جایزه کن شد. این افتخار ممکن است شما را به دیدن این فیلم و شنیدن داستان جیلان بر اساس رمانی به همین نام ترغیب کند. جیلان در فیلم معروف خود زندگی چهار نفر را روایت می کند که در موقعیتی خاص قرار می گیرند و با توجه به کنش ها و واکنش هایشان داستان فیلم را شکل می دهد. بسیاری از منتقدان بر این باورند که سه میمون به کارگردانی جیلان ساخته شده است که هم برای مردم شهری و هم برای مردم روستایی قابل درک است.

خواب زمستانی

خواب زمستانی یکی دیگر از آثار جیلان است که برنده نخل طلای جشنواره کن شد. منتقدان شباهت های زیادی بین موضوع خواب زمستانی و داستان کوتاه همسر چخوف یافته اند. جیلان در این فیلم شخصیت های متاثر از درد و تنهایی مدرن را در گوشه ای از طبیعت کوهستانی و در کنار روستاییان قرار می دهد. او در این فیلم با نوعی فانتزی الهام گرفته از ادبیات روسی در مقابل تماشاگران ظاهر می شود. جیلان با نشان دادن این مالیخولیا در فیلم، داستانی عرفانی را برای مخاطب تعریف می کند که بدون شک می تواند هرکسی را متحیر کند.

درباره گیاه خشک

درباره علف خشک یک مدیتیشن زمستانی فوق العاده در مورد شکنندگی مردان است. در ظاهر، این فیلم تقریباً درام تکراری معلمی است که به دلیل اتهام آزار جنسی به دانش آموزی شغل خود را از دست می دهد، اما وقتی عمیق تر به مفاهیم این فیلم می پردازیم، متوجه می شویم که هدف جیلان از این فیلم این است. یکسان. توقف ناپذیر جریان زندگی که برای مخاطبان در سراسر جهان بسیار جالب و دوست داشتنی است.