مجید رضایان: انتقاد بدون هیچ فکر دیگری رخ نمی دهد

مجید رضا (استاد علوم ارتباطات) یادداشتی را در روزنامه Etetemad “Pirker” منتشر کرد. این نت می گوید:

کمی ؛ در ضمن ، ما در وسط بازی هستیم. ما “نقش” بازی می کنیم: دو نوع نقش ؛ نقش واقعی و نقش های غیرواقعی ما. نقش های غیر. سینما گاهی بهانه ای است. این سینما چقدر خوب است ؛ از کجا؟ این که در سیاست به نقش های غیرواقعی تبدیل شده است. این هم بد نیست.

ثانیا ، فیلم پیر پیر به ما دکترین داد تا یک قدم جلوتر برویم. بیایید ببینیم نگرش و نگرش ما چند ساله به عقب یا به سمت بالا است. در ضمن! چرا باید مرتباً در مورد “بدیهیات” صحبت کنیم. این سینما چارچوبی است که از واقعیت های جامعه گرفته شده است. “رد واقعیت” یا “پذیرش واقعیت” یک اقدام موجه برای توصیف نگرش های مناسب زمان یا برعکس ، نگرش های قدیمی و کنترل نشده است. در غیر این صورت ، چرا قاب های سینما و برخی از آنها مضطرب و ناراضی هستند؟ این یک چیز واضح دیگر است.

سوم – دوره ارتباطی در این مورد چیست؟ هر وقت اساس انتقاد را یاد می گیریم ، “پذیرش ظاهر دیگری” ؛ صحنه تمام این مسابقات کاملاً متفاوت است. هایدگر گفت ، به غیر از خاووا نصیر شرقی یا معمار گفتگو ، وی گفت که هرگز بدون پذیرش ایده دیگری شکل نمی گیرد. ارتباطات در همان اصل باز می گردد. با اتخاذ اندیشه دیگر ، هر دو “گفتگو” افتتاح می شوند و “انتقاد” ایجاد می شود. بنابراین ، یک روز او می تواند سینمای ما را هدایت کند و این اصل را بازی کند و یک روز ، حقایق در زمینه روابط بین الملل. این که آیا این هنر ، هم به اصول و هم اصول ارتباطات بستگی دارد.

سرانجام ، ما غیر از دیدن واقعیت پذیرفته شده ایم ، به یک دیدگاه جدید و رو به بالا می رسیم و بنابراین نقش مؤثر و حتی دائمی ایفا می کنیم. علاوه بر این ، شرایط امروز و شکننده آتش بس نیاز به شواهد و شواهد ندارد. با ما کافی است ، فقط برای ترک لحظه ای برای درک اینکه چه باید باشد. زمان ما برای از دست دادن فرصت های پی در پی چقدر مناسب است؟ این دیدگاه باید تقویت شود تا همه چیز پیرتر نباشد و تنها نباشد. در همه زمینه ها به همین دلیل

۵۹۲۴۳