طبق روابط عمومی خانه هنرمندان هنرمندان ، روز دوشنبه 6 اوت ، لینو بروکا (1) به ششصد برنامه و برنامه های بیشتر اختصاص داده شد. پس از نمایش فیلم ، یک جلسه بررسی با مشارکت سعید نوری (فیلمساز و محقق سینما) برگزار شد. این برنامه مسئول برنامه بود.
لینو بروکا ، کارگردان فقید فیلیپین به دلیل روایات اجتماعی جسورانه و انتقادی شناخته شده است و یکی از موفق ترین فیلمسازان فیلیپین در جشنواره های جهان و محیط اطراف آنها است.
Bona داستان یک دختر طبقه متوسط فیلیپین است که تحت تأثیر بازیگری گاردو قرار دارد. او خانه و مدرسه را ترک می کند و به محله های فقیر مانیل می رود تا در کنار بت خود زندگی کند.
در ابتدای جلسه ، سعید نوری گفت: “هر سال من یازده سال است که در تاریخ سینما هستم. علاقه مندان به کلاسیک می دانند که بسیاری از آنها هرگز در یک منطقه بسته نشان داده نشده اند و ما هرگز به فیلم ها نرسیده ایم.
وی اهمیت این بخش را توضیح داد: مکانی برای 2 روز استعداد با کارگردانان. نمایندگان فرانسوی برای کشف مهارت های جدید سینمای خود به کشورهای مختلف سفر می کنند. در دهه 1960 ، آقای ریسیان ، یکی از نزدیکترین دوستان من در این فیلم ، سپس آثار عملی را در سینما گذاشت و به مطبوعات و سپس به جشنواره فیلم کن بازگشت. از هنرهای رزمی گرفته تا آثار هنری در آمریکای جنوبی و آسیا ، او سالها به دنبال فیلمسازان جدید در سراسر جهان است.
کارگردان فیلم ادامه داد: کارگردان پنج سال قبل از ساخت بونا اولین حضور خود را در کن داشت. با این حال ، یک نسخه از این فیلم تا 2 سال بعد در دسترس نبود ، با تعدادی از فیلم های دیگر در سال 2 منفی بود. این باعث شد این فیلم دوباره ظاهر شود و سرانجام در جشنواره کن در کلاس ششم نمایش داده شد. من برای اولین بار فیلم را در آنجا دیدم. این یک تجربه بسیار ارزشمند برای بار سوم است ، زیرا همیشه اگر می خواستم یک روز فیلم بسازم ، پشیمان می شوم.
نووی گفت: “این فیلم نشان می دهد که سینمای آسیا معمولاً با وجود استعدادهای زیادی ، به ویژه جنوب شرقی ، با مخاطب کنار می آید ، به ویژه برای نمایش این فیلم برای نمایش این فیلم از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، زیرا هم از نظر فرهنگی نزدیک ما و هم در ایران است.
به گفته این منتقد ، “Bona” همچنین تاریخ و سنت سینما در فرهنگ داخلی را تشویق می کند: شخصیت اصلی دختر جوانی است که شبیه قهرمانان زن کلاسیک است: نه قد بلند ، رقص و آواز ، نه زیبایی چشمگیر و نه ارگان های خاص. با این حال ، همان انتخابات بسیار معنی دار و متفاوت عمل می کند.
وی تأکید کرد که این فیلم با سینمای ایران تفاوت های جدی دارد. ما چیزهایی را در مضامین و نگرانی ها می بینیم ، اما روایت و پرداخت وی بی نظیر است. این تجربه باعث شد تا بیشتر در مورد فیلیپین و وضعیت آسیای جنوب شرقی فکر کنم. چرا چنین سینما با ظرفیت زیادی به جرم جهانی کمتری می رسد.
در بخش دیگری از جلسه ، نوری به ساختار دوگانه در فیلم “پشت صحنه و پرده” اشاره کرد: بیشتر صحنه ها در حال تماشای جمعیت هستند. از خانواده گرفته تا همسایگان و گذشت. این ظاهر دوگانه همیشه بین مرحله و پس زمینه در دسترس است. در بسیاری از موارد ، یک گروه به تصویر کشیده می شود. جوانان شلوغ یا بیکار. این تصویر مرا به یاد سینمای ایران دهه 1980 می رساند.
وی گفت: “این فیلم به سینمای ما نزدیک است.” به عنوان مثال ، در صحنه ماساژ ، ما با بزرگنمایی و بخش هایی روبرو هستیم که بسیار شبیه به سینمای ایران دهه 1980 و 1980 است. مکانی که مسئله مستقیماً به بازی ترجیح داده می شود.
به گفته نوری ، فراتر از یک روایت عاشقانه ساده ، Bona بازتابی از دیکتاتوری مارکوس در فیلیپین است: “این فیلم شجاعت نشان دادن فقر ، بهره برداری و نابرابری اجتماعی را دارد ؛ حتی اگر لایه های سیاسی آن باز نباشد.”
منتقد فیلم بیشتر شباهت های فیلم را با برخی از آثار ایرانی مورد بررسی قرار داد: روایت دختری که از خانه خارج می شود و از خانه رد می شود ، یک ساختار مهم است.
در سینمای ایران ، چنین راهی اغلب منجر به فاجعه یا نابودی می شود. با این حال ، ما با روشی متفاوت برای یادآوری سینمای مردمی ایران و با شکاف های آشکار روبرو هستیم.
وی همچنین در مورد جنبه های این مطالعه بحث کرد: این فیلم مستقیماً به سینما و صنعت فیلم سازی اشاره دارد. از صحنه های دوبله گرفته تا نمایش سیاه. این لایه ها همچنین یک کار محلی و جهانی ایجاد می کنند.
سرانجام ، نوری در مورد نقش بازیگر زن گفت: به عنوان یک زن نجیب در سینمای فیلیپین شناخته می شد و در سینمای ایران ، پوری شبیه می بود. اما او در این فیلم نقش متفاوتی ایفا می کند: یک زن زیبا و جذاب که همه چیز را می دهد. همین تفاوت در انتخاب نقش بخشی از موفقیت فیلم شد.
۲۴۲۲۴۳
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین