مسئله افزایش سقف سنی به منظور پذیرش دانش آموز به دانشگاه فرانگیان یکی از موضوعات چالش برانگیز در سالهای اخیر بوده است.
از یک طرف ، بسیاری از افراد از رشته های مختلف فارغ التحصیل شده اند و اکنون می خواهند معلم شوند و از طرف دیگر ، برخی از کارشناسان آموزشی معتقدند که یک معلم یک مهارت و فعالیت حرفه ای است و افراد باید از همان ابتدا مهارت های معلم را بدست آورند.
سن نیز در اینجا مهم است و کارشناسان آموزش و پرورش بر این باورند که یک معلم 5 تا 5 ساله توانایی آموزش مناسب تر به کودکان و نوجوانان را دارد و تفاوت بیشتری با تولید کودکان و نوجوانان وجود خواهد داشت.
حمید رضزا غلمپانا ، معلم و کارشناس آموزشی ، از آخرین تصمیم شورای انقلاب فرهنگی برای بالا بردن سقف سن پذیرش در دانشگاه فرهنگ به پنج سال انتقاد کرد.
قمپانا توجه خود را به تصویب این پروژه جلب کرد: “افزایش سقف سنی دانشگاه فرهنگی توسط یک شورای خاص تصویب نشده است که همه اعضا در این جلسه نیستند و نه فرصتی برای بررسی کارشناسان.
“این فرمان دارای معایب اصلی است.” اولین مورد تضاد آشکار با اهداف مأموریت استراتژیک دانشگاه فرهنگی و اهداف گواهینامه آموزش اساسی تحول است. ثانیا ، ماهیت غیر علمی فشار اجتماعی ناشی از تقاضای گروهی محدود و نه نتیجه یک ارزیابی جامع ملی. سوم ، نتایج بازنشستگی و مالی که با افزایش حجم سازمان های تأمین اجتماعی و صندوق های بازنشستگی کشور روبرو خواهد شد. چهارم ، ایجاد یک بخش کمربند که توانایی برقراری ارتباط و همدردی بین معلم و دانش آموز و تضعیف انگیزه دانش آموزان را کاهش می دهد. به عنوان پنجم ، خطر مقاومت در برابر نوآوری های آموزش و پرورش به دلیل کاهش کارآیی کار و ادغام الگوهای ذهنی در یک سالخورده و ششم ، نیاز به تصمیم گیری بر اساس تحقیق را نادیده می گیرد ، زیرا پیامدهای چنین تصمیماتی در آینده گسترده تر خواهد بود.
“کارشناسان و اعضای هیئت علمی دانشگاه بارها و بارها تجزیه و تحلیل و نظرات خود را در مورد پیامدهای منفی پروژه ارائه داده اند ، اما توافق فعلی تقریباً چنین پشتیبانی ندارد و به احتمال زیاد به چاپ پیامک و فشارهای اجتماعی متکی است. رویکردی که نباید براساس تصمیمات آموزش کلان باشد.
پانا با توجه به اهمیت و حساسیت بالای آن ، اظهار داشت كه كیفیت قانونگذاری ، تصمیم گیری و سیاست مستلزم این تصمیمات است كه براساس تحقیقات و كارهای متخصص انجام شود كه تحت تأثیر استرس اجتماعی یا تقاضای جمعی محدود قرار نمی گیرد. تصمیمات ناکافی یا عجولانه در این زمینه نه تنها در کوتاه مدت تأثیرات منفی خواهد داشت بلکه بر پیامدهای گسترده تر آینده و تأثیر آن بر جامعه نیز خواهد بود.
سرانجام ، وی تأکید کرد: “سوال جدی بر روی چه مبنایی برای برنامه برنامه های مبتنی بر سن بود؟” اگر یک مطالعه انجام شده باشد ، نتایج منتشر نشده است ، و اگر چنین مطالعاتی در دسترس نباشد ، بدون نظر متخصص تأیید شده است و نه تنها اساس تصمیم گیری در این سطح. بنابراین ، از اعضای شورای انقلاب فرهنگی انتظار می رود طی دو هفته آینده این تصمیم را بررسی و مخالفت کنند.