به گزارش خبرگزاری انتخابتو، هادی آفریده به نقل از دانشجو، حضور در جشنواره سینما-غیکریت را حضور در خانه مستند ایران توصیف می کند. برای او نه تنها جایی که می توان نتیجه یک مسیر طولانی تحقیق و تولید را دید، بلکه فرصتی برای ارتباط با مخاطبان حرفه ای و برقراری گفت وگو با نسل جدید مستندسازان است. در دو دهه گذشته، او سینماحکاریت را مرجع اصلی گرایشها و گرایشهای جدید در مستندسازی میداند. جایی که بسیاری از اشکال، رویکردها و دغدغه های جدید برای اولین بار از دل آن جوانه زد.
به گفته این کارگردان، تنوع آثار جشنواره امسال و حضور مستندسازان برجسته نوید روزهای پرباری را برای علاقه مندان به این حوزه می دهد. او معتقد است جشنواره ها در دنیا ویترین هستند، اما به دلیل محدودیت فضای رسانه ای در ایران، علاقه و حساسیت بیشتری پیرامون جشنواره ها وجود دارد. به همین دلیل شفافیت و قضاوت عادلانه بر اساس معیارهای حرفه ای مهمترین انتظار از جشنواره است.
“آریس”؛ ایده ای که از سفرهای جلفا شروع می شود
عریفیده در تشریح ساخت مستند «ارس؛ رودخانه خروشان» می گوید اولین جرقه این فیلم از چند سفر به جلفا زده شد. او رودخانه اراکس را نه تنها یک مرز سیاسی، بلکه رودخانه ای مملو از تاریخ، هویت، آیین و روایت های انسانی می دانست. او روایت ارس را ترکیبی از زیبایی و زخم می داند; رودخانه ای است که هنوز زندگی مردم در هر دو ساحل را شکل می دهد و خاطره مشترک نسل ها را حمل می کند.
مهم ترین تلاشی که در تولید این فیلم انجام شد حفظ تعادل بین تاریخ، مشکلات اجتماعی و زندگی امروز مردم ساکن در سواحل آرس بود. به گفته او، حقیقت آرس تنها در تصاویر طبیعی یا روایت های سیاسی خلاصه نمی شود. به عبارت دقیقتر، این اتفاق در زندگی روزمره افرادی میافتد که داستانهایشان سالهاست شنیده نشده است.
چالش های نفس گیر تولید مرزی
ساخت این مستند با چالش های زیادی همراه بود. آفریده بخش تیراندازی در منطقه مرزی را سخت ترین قسمت کار توصیف می کند. محدودیت های ایمنی، عدم همراهی برخی از مدیران محلی، وزش باد شدید، طبیعت خشن و مکان های خطرناک، روند تولید را با مشکل مواجه کرده است.
او بخش هایی از عکس را “خطرناک و ترسناک” توصیف می کند. ضبط فیلم در نزدیکی میدان های مین، شنیدن صدای انفجار از آن سوی رودخانه، و مواجهه با شرایط غیرقابل پیش بینی مرزی. گفتگو با مردم محلی نیز مسیر روایی فیلم را تغییر داد. جایی که داستان های جنگ های فراموش شده، مهاجرت ها و تغییرات محیطی روایت می شد، ابعاد اجتماعی فیلم را بیش از پیش نمایان کرد.
هدف فیلم: شنیدن داستان های فراموش شده
به گزارش آفریده، هدف اصلی «ارس؛ رودخانه خروشان» همراهی تماشاگر با رود ارس و ورود به دنیای ناگفته های مردمان حاشیه رودخانه است. روایت های مقاومت، مبارزه برای سرزمین و تلاش برای حفظ هویت. او می گوید که اگر زمان بیشتری داشت، بخش گفتگوی انسانی را گسترش می داد، اما ساختار فعلی با توجه به بودجه بسیار محدود، بهترین شکل ممکن است.
محدودیت مدارک در ایران
این مستندساز حمایت های مالی از تولید مستند را «بسیار محدود» می داند و معتقد است بسیاری از نهادهای تأمین مالی به غیر از مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، تنها از جریان های فکری خاصی حمایت می کنند که با روحیه مستقل مستندسازی در تضاد است. وی تاکید می کند که مالکیت فیلم و پخش داخلی و بین المللی آن بر عهده مرکز گسترش است.
برنامه های آتی: غربالگری و غربالگری دانشگاه در شهرهای آذربایجانی زبان
آفریده می گوید پس از پایان جشنواره سعی خواهد کرد اکران دانشگاه ها و اکران فیلم را در شهرهای آذری زبان که رودخانه ارس در آن جریان دارد دنبال کند. این فیلم به صورت آنلاین نیز منتشر خواهد شد.
«ارس» در مسیر فکر من است
کارگردان «ارس؛ رود خروشان» این مستند را ادامه راه فکری و علاقه شخصی خود می داند. او پیش از این نیز همین توجه را به آثاری چون «کاریز»، «قصیب»، «چنارستان»، «افوس» و «هولاین» معطوف کرده بود. او مجذوب روایتهایی است که تاریخ را به زندگی امروزی پیوند میدهد و معتقد است که ایران پر از داستانهایی است که هنوز باید ثبت شوند.
آفریده در نهایت خود را یک «مستندساز ملی» می خواند و می گوید: «آنچه مرا در این مسیر نگه می دارد، شوق کشف تمدن ایرانی است. هنوز در گوشه و کنار این کشور داستان های ناشنیده ای وجود دارد. مستندسازی برای من راهی برای گفت وگو با فرهنگ و تاریخ مردم کشورم و مقاومت در برابر فراموشی است».
۵۹۲۴۳
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین