به گزارش ایسنا، رسانه های انگلیسی در مقاله ای به اولین نشانه های رقابت سخت برای جایگزینی دونالد ترامپ در حزب جمهوری خواه پرداختند و نوشتند که در حال حاضر سیاست آمریکا معطوف به انتخابات 2028 است. انتخاباتی که بسیاری آن را پایان نمادین دوران ترامپ می دانند.
به گزارش گاردین، نام هایی مانند گوین نیوسام و کامالا هریس در حال آماده شدن برای بازگشت هستند، اما با وجود هیجان واقعی در حزب جمهوری خواه، این رنگ به رنگ قرمز معروف است زیرا ترامپ 79 ساله همچنان از تمایل خود برای حضور در یک دوره دیگر صحبت می کند.
به نوشته گاردین، بازی ترامپ با ایده ماندن در قدرت، هم نشانه خودشیفتگی اوست و هم تلاشی برای حفظ نفوذ سیاسی او. اما تمرکز اصلی او روی دو نفر است که او آنها را جانشینان احتمالی می‌نامد: معاونش جی.دی ونس و وزیر امور خارجه مارکو روبیو. ترامپ پیش‌بینی کرد که رقابت جمهوری‌خواهان در سال 2028 بین این دو خواهد بود، اما تاریخ نشان می‌دهد که بسیاری از نزدیکان سابق او، از مایک پنس گرفته تا جان بولتون، دیر یا زود محو می‌شوند و بعید است که هر یک از آنها به سرنوشت مشابهی دچار شوند. با این حال، این مقاله می گوید که احتمال انتقال میراث سیاسی ترامپ به ونس یا روبیو باید جدی گرفته شود، زیرا هر دو حول محور او می چرخند و مخالفت موثری در حزب وجود ندارد.
گاردین این رقابت را اینگونه توصیف می کند: «بین پیت بول و پودل، یکی سگ درنده و دیگری یک سگ آپارتمانی بی آزار!» این گزارش جی دی ونس 41 ساله را فردی تهاجمی، پر سر و صدا و گاهی بی پروا توصیف می کند که در نظرسنجی های اولیه پیشتاز است و به عنوان جانشین مورد نظر ترامپ شناخته می شود. لحن او “زشت و کم عمق” است و از رسانه های اجتماعی برای حمله به لیبرال ها و دفاع از اظهارات نژادپرستانه جمهوری خواهان استفاده می کند.
به گزارش گاردین، ونس شخصیتی متناقض دارد و به خصوص در سیاست خارجی ناسازگار بوده است. ترامپ که زمانی ترامپ را “احمق” خطاب می کرد و مخالف جنگ بود، اکنون از حملات یکجانبه آمریکا به ایران، یمن و ونزوئلا حمایت می کند. ونس در کتاب خود از فرهنگ پوپولیستی نیز انتقاد کرد، اما اکنون به یکی از چهره های اصلی پوپولیسم تبدیل شده است.
در مقابل، مارکو روبیو، 54 ساله، شخصیتی ساکت‌تر و منفعل‌تر است که نقش تأثیرگذاری به عنوان وزیر امور خارجه ندارد. به نوشته گاردین، ترامپ سیاست خارجی خود را به سمت رژیم صهیونیستی، اوکراین و چین هدایت می کند و روبیو فقط سعی دارد تصمیمات عجولانه خود را مشروعیت بخشد. گاردین از «تاخیر خطرناک» او در اجرای طرح صلح غزه انتقاد کرد.
مقاله استدلال می کند که ضعف فعلی روبیو با گذشته او در تضاد است. او از اتحادهای سنتی و حقوق بشر دفاع کرد و سیاست های روسیه را در انتخابات 2016 محکوم کرد، اما از زمان پیوستن به دولت ترامپ از این مواضع دور شده است. گاردین می نویسد که در دوران تصدی وی، کمک های خارجی کاهش یافت، پروژه های آمریکایی تحت عنوان “ترویج دموکراسی” کنار گذاشته شد و حمایت از اوکراین ضعیف شد.
نفوذ روبیو در وزارت امور خارجه تحت الشعاع افرادی مانند «استیو ویتکاف» قرار گرفته است که گاردین از او به عنوان «سفیر همه کاره ترامپ» یاد کرد. اما روبیو در خصومت خود با دولت های چپ آمریکای لاتین ثابت قدم است و تلاش ها برای برکناری نیکلاس مادورو را رهبری می کند. او حملات مرگبار نیروی دریایی به قاچاقچیان مظنون مواد مخدر در دریای کارائیب را اینگونه توجیه کرد: “آنها فقط زمانی متوقف می شوند که ما آنها را منفجر کنیم.” گاردین همچنین نوشت که روبیو از سیاست های تندرو ترامپ علیه پاناما، برزیل و مکزیک و اخراج دسته جمعی مهاجران به زندان های السالوادور حمایت می کند. سیاست هایی که پایه های جناح راست را خشنود می کند اما رأی دهندگان میانه رو را می ترساند.
در نهایت، گاردین هر دو شخصیت را “خائن” و نه “پیشگام” توصیف کرد و آنها را جاه طلب اما فاقد صداقت و شایستگی ارزیابی کرد. رسانه های بریتانیایی پیش بینی می کنند که انتخابات 2028 می تواند الگوی سال 2016 را تکرار کند، زمانی که منتقدان ظهور ترامپ را جدی نگرفتند. لحن گاردین نوعی ناامیدی است و نشان می دهد که حزب جمهوری خواه همچنان در سایه ترامپ گرفتار است و در حال حاضر بین دو نسخه کم رنگ ترامپ، ونس و روبیو تقسیم شده است.