آقای استابلی! کاش با خداحافظی ما را خوشحال می کردی

بهترین برای: رئیس حسین ثابتی روز گذشته با رفتار و اظهارات خود در دستور کار رسانه ها قرار گرفت. البته او به دلیل موقعیت سیاسی که برای خودش ایجاد کرده، تریبون های زیادی دارد. رسانه های نزدیک به سعید جلیلی نیز از کانال تلگرامی ثابت تغذیه می کنند و اقدامات او را در جلسات عمومی بازنشر می دهند.

البته امیرحسین ثابتی در ابتدای ورودش به مجلس با نشان دادن رفتاری مشابه با رفقای خود مانند حضور در نمایشگاه تهران با موتور سیکلت، اما در مواقعی مانند مجلس، سعی در اثبات مردمی بودن خود داشت. او می گفت هر جا منافع خود و رفقایش به خطر می افتد در کنار مردم است و این از نظر مردم نه ربطی به ایران دارد و نه این را ثابت می کند به نظر می رسید که او هدف قرار گرفته است. این امر مانند حضور سعید جلیلی در صداوسیما به جای همسرش، بیش از هر زمان دیگری ماهیت زن ستیزی نزدیکان سعید جلیلی را آشکار کرد.

استراتژی استارتاپ؛ محل

استدلال اصلی او این است عباس مخالف عراقچی و برجام بود: «تقریباً هیچ، اظهارات من و امثال من مربوط به برجام نبود، اما آقای دکتر سیف، رئیس کل بانک مرکزی دولت روحانی این اظهارات را مطرح کردند، بعدها بسیاری از دست اندرکاران برجام گفتند: یا ما اشتباه کردیم، یا ساده کردیم، یا چیز دیگری».

خبرآنلاین درباره رفتار دیروز طبتی نوشت: گروه تندرو یک روال سنتی دارد; ادعا می کنند و روی این مانور می دهند. آنقدر مانور می دهند که ادعاهایشان در ضمیر ناخودآگاه عمومی جا افتاده و هیچکس حقیقت ماجرا را دنبال نمی کند، همان طور که دیروز در سخنرانی مخالفت نماینده جدید تهران علیه عباس عراقچی انجام شد.

اما ثابتی ادعایی را مطرح کرد که بارها تکذیب شده است. اولین مورد ادعای تخریب رآکتور اراک بود. ادعایی که دوستان ثابتی در کیهان و رجانیوز و دیگر رسانه های تندرو و دیگر شخصیت های سیاسی تندرو منتشر کردند. از زمان انعقاد برجام، این جریانات سیاسی از روش آغازین استفاده کردند. جابنداز تلاش کرد این نکته را بیان کند که رآکتور آب سنگین اراک با اجرای تعهدات ایران در برجام منهدم شده است.

ثابت، نامحدود مخالف

روزنامه شرق در واکنش به رفتار برخی نمایندگان مانند طبتی، آنها را «مخالفان نامحدود» خواند. البته ادعاهای دولت سایه برآمده از زبان ثابتی و جریان رادیکال بی پاسخ نماند و عراقچی خطاب به ثابتی گفت: آقای ثابتی من مرگ بر وطن شهروندم نمی گویم عراقچی گفت: من به کشوری احترام می گذارم که منتقدانش بدون لکنت صحبت می کنند و حتی مشروعیت مجلس را زیر سوال می برند.

این در حالی است که اخیرا توئیتی از سال ۲۰۱۹ (نزدیک به پنج سال پیش) توسط امیرحسین ثابتی در خصوص حضور پناهجویان افغان در ایران با واکنش‌های متفاوتی در شبکه‌های اجتماعی مواجه شد. از چهار سال پیش که دوباره طالبان در افغانستان روی کار آمد، موج مهاجرت غیرقانونی افغان ها به ایران به حدی شدت گرفت که پلیس مجبور شد وارد عمل شود و اعلام کند که مهاجران غیرقانونی باید تا پایان بحران به کشورشان بازگردند. سال

در واقع این توییت و صحبت های طبتی بوی خوبی نمی دهد. گویی هر روز میهن ستیزی را در درون خود تقویت می کند و معلوم نیست او و همرزمانش در چه مقطعی در خواست وطن ایستاده اند.

انتقاد تند رسانه های اصولگرا از ثابتی و یاران سیاسی او

در واقع، آش چنان پرشور شده است که رسانه های جریان اصلی مواضع اخیر او را مورد انتقاد قرار داده اند.

روزنامه فرهیختگان نوشت: اگر برخی از نمایندگان یا افراد دیگری از رهبر انقلاب برای رای دادن به وزیر خارجه پیشنهادی استفاده کردند، این کاملا مذموم است. صرف نظر از موقعیت سیاسی عراقچی و اینکه آیا او را شایسته وزارت می دانیم، اتکا به رهبری برای رای دادن به وزارت یک نفر غیر منطقی است. البته دولت محترم و شخص رئیس جمهور هم می دانند که رهبری مانند همه دولت ها از قوه مجریه که بار اصلی کشور را به دوش می کشد حمایت می کند، اما این به معنای توصیه و دستوری برای رأی دادن نمایندگان نیست.

با این فرض هم آقای نماینده موضع خوبی نگرفتند، چون در مقابل دفاع بد برخی (کسی را نمی شناسم) مخالفت بدی کردند. چون ترکیب جملات به گونه ای بود که دفاع رهبری از عراقچی درست بود اما من دلایل دیگری دارم و صلاح را رای اعتماد نمی بینم. این نگرش فردی با پیشینه سیاسی خاصی مانند طاوی تعجب آور بود. او توانست استدلال های ضد عراقچی خود را توضیح دهد، اما نمی توانست توضیح دهد که مجلس مستقل از دیدگاه های دیگر است.

تصویری که این نگرش نماینده محترم مجلس از خود و همدستان سیاسی اش ایجاد می کند این است که ما نظرات خودمان را داریم و کاری به حرف دیگران نداریم. اینکه نمایندگان مجلس به تشخیص خودشان به وظایف شرعی و قانونی خود عمل کنند یک موضوع است، اما اینکه از چه منظری این قضاوت را تبیین کنند بحث دیگری است.

افکار عمومی ممکن است با استدلال هایی که علیه عراقچی مطرح می شود همدردی کنند یا نکنند. این نکته ای است که مدت زیادی در ذهن شما باقی نمی ماند. اما این جایگاه که در مجلس تشخیص می دهیم و مستقل از دیگران تصمیم می گیریم قطعا در ذهن مردم نقش می بندد. حالا مشکل کجاست؟ مشکل این است که ما رفتارهای متناقضی داریم. بیایید حماسه ای از یک جلسه برای تبلیغ خودمان منتشر کنیم و هرکسی را که در مقابل آن حماسه انتقاد می کند را با چاقوی اپوزیسیون بکشیم و جای دیگر از دیوار استقلال مجلس بالا برویم! اگر معیاری رفتار و کردار سیاسی مردم را تعیین می کند، یا در سایه روایت های پرشور «ایتای» می مانید یا استقلال خود را حفظ می کنید. احتمالا همین برای بیان داستان کافی است.