به گزارش خبرگزاری انتخابتو، همشهری آنلاین نوشت: آنا دی آرماس گفت که بیش از یک دهه پیش با بازی ریوز در اولین نقش آمریکایی خود در «تق ناک» به کارگردانی الی راث ملاقات کرده است: زمانی که من به تازگی وارد لس آنجلس شده بودم، با هم در فیلم «ناک ناک» کار می کردیم و در آن زمان خیلی انگلیسی بلد نبودم، چون می توانستم یک تجربه کامل از آن نداشتم. با هم ارتباط برقرار کنیم، اما زمان خوبی را با هم گذراندیم، بسیار صمیمی شدیم و دوستی زیبایی ایجاد شد.”
دی آرماس ریوز را “بسیار مهربان و سخاوتمند” خواند و گفت که او یکی از اولین افرادی بود که باعث شد او در هالیوود احساس خوشامد کند. بازگشت به کار با ریوز بر روی اسپین آف جان ویک که اخیراً منتشر شد، Ballerina بسیار پرمعنی بود: “این مانند یک تجربه همه جانبه بود. کیانو و چاد. [استاهلسکی] آنها با این فیلم ها دنیای زیبایی را خلق کردند و ده سال بعد حضور و حمایت او برای من ارزش زیادی داشت.»
دی آرماس گفت که مسیر ستاره شدن اکشن کاملا غیرمنتظره بود: “هیچ وقت فکر نمی کردم ورزشکار شوم یا در فیلم های اکشن بازی کنم. این مسیر با “زمانی برای مردن نیست” شروع شد، سپس “مرد خاکستری” و “شبح” و “بالرینا” قدم دیگری بود، بسیار چالش برانگیز و دشوار. اما شخصیت هیجان انگیزی بود و من واقعا از گسترش آن دنیا لذت بردم.”
وی درباره آمادگی بدنی شدید برای این نقش گفت: تمرینات بسیار طاقت فرسا بود که از ماه ها قبل از تیراندازی شروع می شد و در طول فیلمبرداری ادامه پیدا می کرد، در حالی که نمی شد همه چیز را تمرین کرد باید یاد می گرفت و تطبیق می داد، خسته کننده بود اما از آن لذت بردم و چیزهای زیادی یاد گرفتم.
دی آرماس در این گفتگو از دوران کودکی خود در کوبا و در آنجا که با دوستان همسایهاش برنامه اجرا میکرد، توضیح داد: کودکی بسیار شاد، آزاد و اجتماعی داشتم. برای همسایههایمان برنامه اجرا میکردیم، حرکات موزون انجام میدادیم و حتی عضو گروه اسپایس گرلز بودم، همیشه میدانستم که میخواهم بازیگر شوم. «برنامه دومی نداشتم».
او اولین تجربه بازیگری خود را در سینما در زمانی که هنوز در مدرسه تئاتر هاوانا دانشجو بود تجربه کرد: «دانشجویان مجبور به کار نبودند، اما من تست دادم و نقش را دریافت کردم.» «باید یک سال از مدرسه مرخصی می گرفتم و ترک دوستانم برایم سخت بود، اما حضور روی صحنه بیشتر از کلاس درس به من آموخت.
پس از پس انداز پولی که از فیلم های اول به دست آورده بود، در سن 18 سالگی تصمیم گرفت به تنهایی به مادرید برود تا فرصت های بزرگ تری داشته باشد: “حدود 300 یورو از فیلم هایی که در کوبا بازی می کردم پس انداز کرده بودم. در آن زمان 300 یورو در کوبا پول زیادی بود، فکر می کردم کافی است. اما وقتی به اسپانیا آمدم خیلی زود متوجه شدم که این پول تمام می شود.”
او چند ماه روی مبل دوستش خوابید تا اینکه در یک سریال تلویزیونی اسپانیایی نقش آفرینی کرد که به سرعت او را به شهرت رساند. اما این موفقیت با محدودیت های نقش ها به دست آمد: “به خاطر آن سریال، سال ها همان نقش های دختر جوان را بازی کردم. سینمای اسپانیا و کارگردان هایش را دوست دارم، اما نتوانستم به فیلم هایی که می خواستم برسم. آن موقع بود که احساس کردم باید ترک کنم.”
او به لس آنجلس مهاجرت کرد: “من با سه چمدان و سگم رسیدم. من انگلیسی صحبت نمی کردم – صفر. این تواضع ترین کاری بود که تا به حال انجام داده ام. هیچ کس نمی دانست من کی هستم و کارم در اسپانیا و کوبا آنجا نبود. اما تصمیم گرفتم اگر می خواهم موفق باشم باید تمام تلاشم را بکنم.”
برای او، نقطه عطف واقعی با Blade Runner 2049 دنیس ویلنوو رقم خورد: «کار با دنیس، رایان [گاسلینگ]هریسون فورد و راجر دیکینز فیلمبرداران بزرگی بودند. دنیس یکی از کارگردانان مورد علاقه من است، او بسیار دقیق و حساس است. نحوه ارتباط و کار او با بازیگران در هر صحنه این روند را خاص می کند. “من دوباره احساس کردم بچه هستم.”
اینجا بود که زمان مرگ وجود ندارد: “آن پانزده دقیقه روی پرده زندگی من را تغییر داد. کری فوکوناگا با من تماس گرفت و گفت: “هنوز فیلمنامه ای وجود ندارد، اما یک مامور کوبایی وجود دارد.” و من گفتم: “اگر یک مامور کوبایی در فیلم باند وجود داشته باشد، من هستم.”
بازی او در نقش مرلین مونرو در فیلم بلوند جایزه اسکار را برای او به ارمغان آورد و حرفه بازیگری او را تغییر داد: “این ترسناک ترین کار زندگی من بود، اما همچنین زیباترین کار بود. اندرو. [دومینیک] به من این امکان را داد که به جاهایی بروم که نمی دانستم می توانم. نه ماه تحقیق و تمرین برای یادگیری صدا، حرکات و انرژی مرلین طول کشید. این دیدگاه من را نسبت به بازیگری تغییر داد.»
دی آرماس در پایان درباره جستجوی مداوم خود برای نقشهای چالشبرانگیز و انواع جدیدی از بازیگران که ممکن است اکنون با موفقیت در فیلمهای اکشن مواجه شود، صحبت کرد: “گاهی اوقات آنچه صنعت ارائه میدهد آن چیزی نیست که من میخواهم انجام دهم. باید به کارهای بعدی نگاه کنم. گاهی فکر میکنم مردم میگویند بلوند یک اتفاق است، اما من همیشه کاری را انجام دادم که میخواستم انجام ندادم.”
۵۹۲۴۳
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین