بسیاری از علم جانورشناسی در 60 سال گذشته نشان می دهد که ما هوش حیوانات را دست کم می گیریم. علاوه بر این، رنه دکارت در قرن هفدهم ادعا کرد که حیوانات ماشین های بی جانی هستند که نه تنها قادر به احساس هستند، بلکه قادر به تجربه احساسات و افکار نیز نیستند.
با این حال، به گزارش یورونیوز، این دیدگاه امروز منسوخ شده است و بحث ها به طور کلی حول این موضوع است که حیوانات چقدر فکر می کنند، نه اینکه آیا فکر می کنند یا خیر.
آیا حیوانات هوشیاری دارند؟
پاسخ به این سوال بسته به معنای اساساً آگاهی در حیوانات می تواند بسیار متفاوت باشد.
مفهوم «آگاهی» آنقدر گسترده است که شاید بهتر باشد به «ادراک حسی» توجه شود. احساس مفهومی است که به «توانایی حیوان برای داشتن تجربیات ذهنی و شخصی» اشاره دارد.
از آنجایی که حساسیت ذهنی است، اندازه گیری آن دشوار است.
به حدی که علیرغم چندین دهه شواهد علمی، اختاپوس و ماهی مرکب تنها در سال 2021 در بریتانیا به‌عنوان موجودات هوشیار شناخته شدند. این موضوع همچنان در آمریکا در حال بررسی است.
نکته دیگری در مورد این موضوع که توجه فیلسوفان یونان باستان را به خود جلب کرد این بود که آیا حیوانات می توانند «استنتاج کنند» یا به طور خاص، آیا می توانند «استنتاج منطقی» کنند.
با این حال، حتی پس از گذشت بیش از دو هزار سال، وجود منطق حیوانی هنوز مورد بحث است و نمی توان آن را تأیید کرد.
آیا می توان هوش حیوانات را اندازه گیری کرد؟
دیدگاه رایج در مورد هوش حیوانات تمایل به سلسله مراتب دارد و طبیعتاً ما انسان ها خود را در صدر این لیست می بینیم.
در حالی که شامپانزه‌ها، ماهی‌های دریایی (پستانداران دریایی)، فیل‌ها و گونه‌های مختلف پرندگان اغلب به خاطر هوششان مورد تحسین قرار می‌گیرند، سایر حیوانات در پایین‌ترین رتبه قرار دارند.
با این حال، برخی از دانشمندان سودمندی چنین سلسله مراتبی را به چالش می کشند و استدلال می کنند که “هوش” مفهومی دشوار برای تعریف است و حتی یک آزمون “عادلانه” برای اندازه گیری آن وجود ندارد.
اما در اکثر موارد مهم نیست که آنها درجات مختلفی از هوش داشته باشند. بلکه مهم این است که آنها از طرق مختلف به اندازه کافی باهوش هستند تا در طبیعت زنده بمانند و رشد کنند.
ما خیلی روی انواع هوشی که داریم تمرکز می کنیم، اما حیوانات هوش باورنکردنی دارند که ما هرگز به آنها دسترسی نداریم.
وقتی برخی از حیوانات را با استفاده از ابزارها یا برنامه نویسی خود مشاهده می کنیم، دشوار است ادعا کنیم که آنها فکر نمی کنند. با این حال، ما انسان ها کمتر احتمال دارد که این ویژگی را به حیوانات پایین تر در سلسله مراتب فکری نسبت دهیم.
این طرز فکر به طور قابل توجهی بر نحوه رفتار ما با گونه های مختلف حیوانات تأثیر می گذارد. برای مثال، اگرچه همه از نگهداری شامپانزه‌ها در قفس‌های کوچک آزمایشگاهی ناراحت هستند، اما افراد زیادی از خوردن تخم مرغ‌هایی که در شرایط تنگ نگهداری می‌شوند اذیت نمی‌شوند.
اما بیشتر تحقیقات در مورد هوش بر روی گونه هایی متمرکز شده است که انتظار می رود باهوش تر باشند. این بدان معناست که ما در واقع شواهدی مبنی بر اینکه گونه های دیگر باهوش نیستند نداریم. بنابراین رتبه ما از ابتدا عادلانه نبوده است.
کلاغ‌ها با تکیه بر حافظه اجتماعی خود بهترین و کم‌ترددترین مکان‌ها را برای مخفی کردن غذای خود انتخاب می‌کنند، اما پرندگان دیگر با هر ابزاری که برای یافتن غذا دارند، زمین را حفر می‌کنند. با این حال، توانایی استفاده از ابزار بیشتر به انسان نسبت داده می شود.
حیوانات به یکدیگر چه می گویند؟
با پیشرفت فناوری و ابزارهای هوش مصنوعی، تا سال 2025 شاهد استفاده از هوش مصنوعی و ابزارهای یادگیری ماشینی برای درک ارتباطات حیوانات خواهیم بود.
در حال حاضر حجم زیادی از داده ها در مورد صداهای حیوانات به منظور شناسایی الگوریتم های زبان حیوانات از طریق هوش مصنوعی جمع آوری شده است.
این موضوع مستلزم شناخت همه جانبه موقعیت ها و صداهای حیوانات مختلف است.
شاید توالی صداهای حیوانات شبیه ساختار معنادار در زبان انسان باشد.