ریحانه اسکندری: هنرمندی که سال ها با صدای خود الهام بخش نسل ها شده، اکنون سکوت کرده است. درگذشت بهرام بیضایی در هشتاد و هفتمین سالگرد تولدش جامعه هنری ایران و کاربران شبکه های اجتماعی را به شدت متأسف کرد. میراث او نه تنها در آثار تئاتر و سینما، بلکه در صدای مستقل و شجاع اوست که همیشه مرزهای فکری را جابجا می کرد.
واکنش ها در Beranaje X با اندوه و احترام شروع شد:
یکی از کاربران نوشت: مذهبی ها نمی میرند؟!
دیگری شاعرانه نوشت: می روم و تنها چیزی که با خود می برم نگاه توست. خداحافظ بهرام بیضایی بزرگ.
کربلایی با اشاره به اهمیت صدای متفاوت بیضایی در عرصه روشنفکری خاطرنشان کرد: بهرام بیضایی در کنار اهمیت هنری اش همواره صدایی متفاوت در سیطره مطلق روشنفکران چپ بوده است و به برکت این صداها گاهی توانسته از چارچوب روایی معمول روشنفکران خارج شود.
فقدان در روز تولدش اندوه کاربران را دوچندان کرد: «بهرام بیضایی در روز تولدش درگذشت». خدا رحمتش کند. چند ماه پیش فیلم “غریبه و مه” را تماشا کردم. چه شاهکاری بود.»
دیگری نوشت: چرا فکر می کنم بعضی درام ها برای همیشه می مانند، بهرام بیضایی یکی از آنها بود.
دیگری با بیان اینکه از دیدن آثار جدیدش پشیمان است، نوشت: «اما من همچنان منتظر دیدن نمایش دیگری از او بودم».
کریمی با بیان اینکه بیضایی مظهر دوستی ایرانی و خلاقیت نمایشی بود، خاطرنشان کرد: بهرام بیضایی بزرگ ماست. مظهر دوستی ایرانی. استاد بی نظیر هنرهای نمایشی درگذشت. “چقدر احساس ناتوانی می کنم.”
کربری در تشریح عظمت هنری خود با نگاهی احساسی گفت: جامی است آفریده ذهن، صد بوسه از مهر بر پیشانی اش. این سفالگر یک فنجان را آنقدر ظریف می کند که آن را دوباره به زمین می زند.
کریمی با اشاره به اینکه سینمای مولف ایران وجه مهمی را از دست داده است، خاطرنشان کرد: پس از درگذشت علی حاتمی، عباس کیارستمی، ناصر تقوایی و داریوش مهرجویی آخرین بال سینمای مولف، بهرام بیضایی استاد بی نظیر سینمای ایران از دنیا رفت. بهترین کارگردانان سینمای ایران در آرامش ابدی هستند، روحشان شاد و یادشان زنده است.
دیگری با بیان اینکه تاثیر آثارش بر نسل ها هنوز محسوس است، گفت: اندیشه ای عمیق و قلمی تاثیرگذار، آثار او بازتابی از تاریخ، اسطوره و هویت ایرانی است، ظاهر مستقل و شجاع او الهام بخش نسل های مختلف است، او را به یاد نمی آورم.
برخی از کاربرانی که این بازی ها را به یاد آوردند، عمق میراث خود را نشان دادند: «موبد: باید به همه ایران هشدار بدهیم». زن میلر: ای موبد پیغام بده، اما نان به آن اضافه کن… ما مردم از پند افندی آمده ایم و تشنه نان هستیم! “مرگ یزدگرد”. بهرام بیضایی هم رفت…»
بیدایی در طول هفت دهه فعالیت هنری خود همواره صدایی مستقل، جسور و الهام بخش بوده است. صدایی که نسل ها را به تفکر، احساس و تجربه با آثارش دعوت می کند. مرگ او پایان یک فصل نیست، بلکه یادآور ارزش هنر و اندیشه در فرهنگ ایرانی است.
۵۹۲۴۴
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین