به تازگی ، تعاونی ها ، معاون وزیر کار و رفاه اجتماعی ، سید مالک حسینی گفت که نیروی کار خارجی بزرگ در ایران در حال حاضر مهاجران افغانستان است و به ویژه به ایجاد سیاست های مدیریت کار خارجی شهروندان افغانستان در ایران اشاره می کند. اگر تعداد کار غیررسمی را وارد کنیم ، اعداد بسیار متفاوت خواهند بود. قبل از تطبیق با آمار در دو سال گذشته ، مهاجران افغان تا 5 ٪ از جمعیت این کشور را داشته اند که این یک آمار نادر در سراسر جهان است.
به گفته ایرنا ، حسینی تا پایان ماه ژوئن در ایران فعال است. این تنها 2 درصد از بازار کار در مقایسه با 5 میلیون نیرو اشتغال ایران است. تعداد کمی از اینها کارشناسان خارجی هستند و تقریباً 6000 نفر کار خارجی غیر ویژه هستند. بیشتر بازار کار خارجی در بازار کار ایران ، یعنی حدود 6000 شهروند افغان وجود دارد ، کمتر از 3000 نفر از آنها در صنعت کارفرما و بقیه با کارت ویزیت کار می کنند.
با مراجعه به توزیع کار خارجی در بخش های مختلف ، تقریباً 2 ٪ در ساختمان ، تقریباً 2 درصد در این بخش ، تقریباً 2.5 درصد در کشاورزی و تقریباً 2.5 درصد در معدن سخنرانی خود را به پایان رسانده است.
حسینی همچنین توضیح داد: تا 5 ٪ از نیروی کار خارجی در خلیج بصره ، اما تنها 5 ٪ از کل نیروی کار در ایران رسماً خارجی است. فقط در صورت عدم وجود یک جایگزین ایرانی ، مجوز کار خارجی دارد. طبق استانداردهای جهانی ، سه روش ورود به بازار کار متداول است. سرمایه گذاری ، دریافت پیشنهاد شغلی (JABRAF) یا دادن ویزای شغلی توسط کارفرما در نهایت شغلی خواهد داشت.
تخمین زده می شود که تعداد این آثار تقریباً 5 میلیون مهاجر در بازار کار ایران است که با اشاره به حضور شجاع خانواده های افغان در گروه ها و شرکت های خانوادگی ، و بیش از 5 ٪ از آنها در امور خانوادگی و حدود 5 میلیون کشور افغان در بازار کار است.
با توجه به این وضعیت ، مرکز تحقیقات اتاق بازرگانی گزارشی را منتشر کرد که به بررسی لزوم حضور و نقش مهاجران خارجی در بازار کار ایران پرداخت.
پنجره جمعیت فرصتی برای ایرانیان در دست کارگران خارجی است.
طبق نتایج این گزارش ، ایران هنوز در “پنجره جمعیتی” حضور دارد. دوره ای با بیش از یک سوم جمعیت مشاغل و می تواند دلیل جهش اقتصادی باشد. با این حال ، افزایش آهسته سهم جوانان در بازار کار ، افزایش سریع سهم سالمندان و نسبت باروری پایین ، آینده را نامشخص می کند.
در عین حال ، متوقف کردن تجمع سرمایه ، کاهش بهره وری و محدودیت در تحریم ها باعث کاهش ظرفیت نیروی کار خانگی شده است. بیشتر تولد دهه 1980 هرگز پایدار نبود و بدون بیمه بازنشستگی به پیری نزدیک شد.
رشد اقتصادی مبتنی بر منابع انسانی و سرمایه است ، اما همه چیز در ایران محدود است. کیفیت منابع انسانی به دلیل افزایش آموزش و کمبود سرمایه و فناوری ترجیح داده نمی شود. داده های تاریخی نشان می دهد که شاخص کار و بهره وری سرمایه برای سالها منفی است.
مهاجرت مسکن است یا راه حل؟
در چنین تنگنا ، به ویژه وجود کارگران مهاجر یک راه حل کوتاه مدت برای پر کردن شکاف تولید است. آمارهای رسمی نشان می دهد که هشت درصد از مهاجران صالح در مناطقی مانند کشاورزی ، پوشاک و چرم و 2 درصد سهم قابل توجهی در بازار کار ایران دارند. با توجه به نیروی غیرمجاز ، این وابستگی 5 برابر است.
اما این به شخص دیگری بستگی دارد. هر کارگران خارجی که با دستمزد پایین تر و معیشت پایین کار می کنند ممکن است جایگزین یک قدرت ایرانی شود ، که می تواند نیرویی باشد که به دستمزدهای منصفانه و شرایط کار بهتری برای بقا در بازار کار نیاز داشته باشد.
با گذشت زمان ، مهاجران نسبت به مطالعات ساده و فصلی به فعالیتهای فنی و ویژه بیشتری دست یافته اند و حتی گروه های کاری کامل را تشکیل داده اند. این به روزرسانی ها باعث افزایش بهره وری در برخی از صنایع می شود ، اما همچنین باعث افزایش رقابت در مشاغل نیمه راه و با استعداد بین کارگران ایرانی و مهاجران می شود.
علاوه بر رقابت مستقیم ، فشار بر زیرساخت های شهری ، آموزش ، بهداشت و حمل و نقل نتیجه وجود گسترده مهاجران است. عدم نظارت مؤثر بر کار غیرقانونی با خانواده یا مجرد می تواند این فشار را بدتر کند.
نسخه پیشنهادی تولید کننده سیاست
گزارش اتاق بازرگانی ایران بر “نیروهای اجرای قانون هوشمند” تأکید می کند: ضبط جامع دانش مهاجران ، کار صدور مجوز برای قحطی محلی ، مهارتهای آموزشی که با توجه به نیازهای کشور طراحی شده است و تعداد مهاجران در مناطقی که کارگران ایرانی امکان پذیر هستند.
در صورت اولویت بندی ظرفیت محلی ، این توصیه ها معتبر هستند. در غیر این صورت ، حتی مهاجران ممکن است فرصت های داخلی را کاهش دهند و می توانند بازار کار را از نیروی کار که فرصت محدودی برای فعالیت اقتصادی دارد ، بگیرند.
سه سناریو در جلو
کارشناسان اتاق بازرگانی ایران سه سناریو را به عنوان یک راه حل قابل اجرا پیشنهاد می کنند:
1. روند فعلی را ادامه دهید: حفظ تولید کوتاه مدت ، اما برای کاهش فرصت اشتغال محلی و افزایش پیامدهای اجتماعی.
2. خروجی ناگهانی مهاجران: یک بحران فوری در زنجیره تأمین و کاهش شدید تولید.
1. تعادل بین هدف قرار دادن محلی: حفظ تولید و افزایش اشتغال ایران سناریویی است که مزایای مسیر اول را ترکیب می کند.
هشدار جدی برای آینده بازار کار ایران
کارشناسان می گویند بهترین زمان برای استفاده از کار خانگی قبل از از دست دادن یک فرصت تاریخی.
در این زمینه ، الهام فتی ، رئیس گروه آمار جمعیت مرکز آمار ، به نیمی از پنجره جمعیت اشاره کرد ، گفت: “اگر در حال حاضر از نیروهای آماده کاملاً مورد استفاده قرار نگیرند ، این فرصت غیرواقعی به جمعیتی از جمعیت تبدیل می شود.”
این یک هشدار جدی برای آینده اقتصادی ایران و بازار کار است ، اگر ما به مهاجران این فرصت را بدهیم که به جای استفاده از نیروی کار ایران ، کار و مدیریت نیروی کار را انجام دهند ، ایران باید سعی کند مهاجران بیشتری را برای ادامه زندگی تولید خود بپذیرد.
Fathi تجربه کشورهایی مانند ژاپن و کره جنوبی را نشان می دهد که با مشارکت زیاد و بهبود شرایط کار زنان از این دوره سود می برد.
رئیس مرکز آمار ایران تأکید می کند که استفاده از این دوره نیاز به گسترش فرصت های شغلی و سرمایه گذاری مثبت و مشارکت جامع زنان در بازار کار دارد.
تسکین کوتاه مدت یا کوتاه مدت؟
مهاجران مشابه بازار کار ایران هستند. درد در کوتاه مدت کمبود نیروی کار را تسکین می دهد ، اما درمان واقعی استفاده کامل از نیروی کار داخلی است.
پنجره جمعیت ایران بسته است. این ممکن است فرصتی نداشته باشد که فردا سهم ایران امروز را به بازار کار بیاندازد.