علی آرداهی ، کارشناس مدیریت اکوسیستم آب در همشاهری ، نوشت: من سالها جوان بودم و برای اولین بار در دریاچه اومیا شنا کردم. اتومبیل های شناور در یک طرف دریاچه از طرف دیگر.
منطقه وسیع و آبی دریاچه ارومیا جلوه ای از طبیعت و زندگی بود که من هرگز به یاد نمی آوردم.
بعداً ، به عنوان یک متخصص ، من از نزدیک دریاچه ارومیا بازدید کردم ، اوضاع را بررسی کردم و استراتژی های توانبخشی را بررسی کردم. با این حال ، هنوز هم برجسته ترین و زیباترین ظاهر دریاچه است. انگیزه و خاطره علمی و حرفه ای من که به احساسات انسانی و عاطفی من از این منطقه زیبا تبدیل شده است.
با این حال ، امروز ، گزارش ها و تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که این منطقه در طول زندگی به حداکثر خشکی دریاچه رسیده است. بسیاری از آنها برای نگرانی در مورد این حقیقت و آینده ، حتی در مورد سایر مناطق آب ، مانند دریای خزر ، دشوار هستند. با این حال ، منشأ ، شرایط ، طبیعت ، تأثیرات و پیامدهای فرزند پسر خزر البته نگران کننده است ، اما با دریاچه ارومیا متفاوت است.
بحران ارومیا فقط یک مشکل آب و هوایی نیست. این نتیجه مدیریت نامشخص منابع آب ، سیاست های بخش ، توسعه آب و تضاد شعارها با واقعیت عملی است. بیش از 5 سد در حوضه حوضه ساخته شده است ، منطقه کشت در بخش کشاورزی بیش از دو برابر افزایش یافته و قطرها به کشت آب تبدیل شده اند.
مشارکت مردم و کشاورزان به دلیل عدم اعتماد و انگیزه اقتصادی محدود است و اجرای برنامه های احیا را دشوار می کند.
راه حل واضح است: کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی در یک برنامه پنج ساله و تعادل کسری تحویل به دریاچه ارومیا. برنامه ای همراه با آموزش و توسعه ظرفیت کشاورزان محصولات کم و اقتصادی و اقتصادی را ارائه می دهد و یک بازار قابل اعتماد برای آنها فراهم می کند. سیاست های تشویقی (مانند تسهیل دسترسی مستقیم به بازار برای محصولات کم مصرف) و مجازات (مصرف آب واقعی از محصولات با مشخصات بالا) باید در همان زمان اعمال شود.
علاوه بر این ، اصلاح شبکه های بازیافت آب شهری و کشاورزی و بازیافت آب برای کاهش ضایعات با افزایش انعطاف پذیری و سازگاری با تغییرات آب و هوا و افزایش بازیافت آب ضروری است.
به دریاچه آرال نگاه کنید تا الهام بگیرید. این دریاچه بین قزاقستان و ازبکستان تقسیم شده است. قزاقستان ، کشوری نزدیک به ما ، با سازماندهی مجدد سیاست های کشاورزی و احیای قسمت شمالی با تولید ناخالص داخلی از ایران توانست دریاچه آرال را بازسازی کند. اما او قسمت جنوبی ازبکستان را از دست داد. این مقایسه نشان می دهد که حتی یک کشور با فرصت های اقتصادی در صورت وجود اراده و برنامه ریزی مناسب می تواند موفقیت آمیز باشد.
درس باز: آیا می توانیم قزاقستان یا ازبکستان را انتخاب کنیم؟ وضعیت فعلی و از دست دادن دریاچه ارومیا یا تغییر تدریجی و احیای اکوسیستم؟
آخرین پست باز است: ناامیدی ممنوع است. توقف منجر به مرگ اکوسیستم ها می شود. تجربه قزاقستان نشان می دهد که اکوسیستم ها امکان پذیر هستند.
ما باید فعال یا مسئول باشیم ، چه به عنوان یک شهروند ، یک متخصص یا مسئول ، و دولت ها را مسئول می دانیم. دریاچه Urmia ، Bakhtegan ، Hurrazim ، Gavkhuni ، Anzali ، Hamoon و سایر اکوسیستم ها از جمله سایر تالابها و دریاچه های کشور در معرض خطر خواهند بود.
اکوسیستم های طبیعی همیشه فرصتی برای بازسازی دارند. اوضاع اراده جدی و تقاضای مداوم است. هنوز فرصتی برای دریاچه Umia وجود دارد. ما باید این فرصت را در نظر بگیریم و از آن برای نجات زندگی ، طبیعت و آینده کشور استفاده کنیم.
خاطرات دریاچه اومیا شبیه نمادی از طبیعت و زندگی و آزمایش اراده ما است. ما نمی توانیم تسلیم شویم و نباید.