Reyhaneh Eskandari: برای سالهای متمادی ، هوش مصنوعی ، یکی از بزرگترین انقلابهای تکنولوژیکی ، پای خود را در زمینه های مختلف هنر و صنعت باز کرد. از نوشتن و ترتیب گرفته تا بازسازی صحنه های پیشرفته و حتی ایجاد بازیگرانی که وجود نداشتند ، این فناوری می تواند محدودیت بین تخیل و واقعیت را کمتر از همیشه ایجاد کند. سینمای ایران از این موج جهانی مستثنی نبود و ما نمونه هایی از استفاده از هوش مصنوعی در پروژه های اخیر را مشاهده کرده ایم. به منظور ارائه دقت و لطف بیشتر به آخرین تصویر ، فناوری هوش مصنوعی در فیلم “موسی کلیم الله” گنجانده شده است که با استفاده از حرکات کتری و حرکات بازیگر زن نوزاد تجدید می شود.
با این حال ، سؤالات اساسی ادامه می یابد: آیا معرفی هوش مصنوعی می تواند به رشد خلاقیت در سینمای ایران کمک کند ، یا به تدریج جایگزین منابع انسانی و کاهش کیفیت و اصالت آثار خواهد شد؟ آیا تجربیات در ایران به دور از استانداردهای جهانی یا نقطه شروع برای جهش جدید می تواند باشد؟
برای کشف این موضوع ، ما به یک فیلمنامه نویس و کارگردان عباس رافی رفتیم تا نظرات وی را در مورد تأثیر هوش مصنوعی بر آینده سینما ، نقش مدیریت و تنظیم و موفقیت نمونه های داخلی جستجو کنیم.
RAFI ، هوش مصنوعی ، ویراستاران و کارگردانان به آرامی رد می کنند یا حداقل آنها را در گفتگو با ما در گفتگو با ما ، با اشاره به گذشته سینما ، برای آنها رقابتی تر می کنند. “
رافی با اشاره به نکات مثبت وجود هوش مصنوعی در سینما ، گفت: “برای مثال ، ما می توانیم استراتژی های مختلفی را در فیلمنامه به کار ببریم. وقتی می خواهیم مسیر داستان خود را توصیف کنیم و شخصیت داستان خود را انتخاب کنیم ، باید ببینیم شخصیت داستان ما چیست.
عباس رافی
وی همچنان به نقش هوش مصنوعی در سازماندهی آثار و تأکید بر اینکه این یک مشکل خلاق و نیاز به منابع انسانی است ، بازی کرد. یک ثانیه ، من می توانم صفحه و صحنه را حرکت دهم ، اما باید احساس یک بازیگر در فیلم را بر اساس این تغییر درک و ساخته شود. به عنوان مثال ، اگر بازیگر اشک در صحنه باشد ، نباید بریده شود. این ویرایشگر انسانی می تواند آن را تشخیص دهد و تصمیم بگیرد. با این حال ، اگر این ترتیب به هوش مصنوعی واگذار شود ، به عنوان مثال مبتنی بر داده های ورودی فنی است ، به عنوان مثال ، فیلم باید خیلی زیاد باشد یا اینکه ریتم ویرایش باید به این شکل باشد. “این حالت جنبه عاطفی اثر را از بین می برد.”
“من احساس می کنم که در پایان بحث در مورد هوش مصنوعی و جایگزینی با کارگردان یا فیلمنامه نویس ، نتیجه می گیرد که این فقط یک ابزار است و باید منابع انسانی تغییر یابد و باید از آن استفاده شود.” “این کارگردان را می توان به عنوان دستیار و ابزار به مدیر داد و او می تواند وظایف خود را بیش از یک دستیار انسانی انجام دهد.”
“وقتی ما از سینمای جهانی و هالیوود عقب مانده ایم و هوش مصنوعی را می بینیم و ترس و نگرانی آنها را می گذرانیم ، وقتی نیازی به تمایل به فرهنگ نداریم.”
در بخش دیگری از صحبت های خود ، Rafi به نمونه های داخلی مانند بازسازی حرکات صورت کودک در فیلم “موسی کلیم الله” یا بازسازی صدا در فیلم “فیشر” اشاره می کند و در سریال “میهمان ناخواسته” استفاده می کند و می گوید: “بله ، انسداد بی پروا. اما متأسفانه من نمونه های زیادی از آن را دارم ، در نظر من ، به نظر می رسد که به نظر می رسد ، به نظر من طبیعت و ذاتاً ذات است.
هنگامی که کار انسانی به هوش مصنوعی در پشت صحنه نیاز دارد و اینکه آیا نیروی کار روی صحنه مثبت است ، “من فکر می کنم ، از دست دادن نیروی انسانی ، خواه آنها بهتر باشند در جایی که به آنها احتیاج ندارند. وقتی ما یک محصول ویژه را به مخاطب ارائه می دهیم ، هوش مصنوعی ، هرچه سریعتر و در زمینه هایی به همان روشی که در زمینه های همان محصول مورد استفاده قرار می گیرد.
“اگر از آن به عنوان ابزاری صاف و کمکی استفاده شود ، ممکن است جای خود را در سینمای ایران پیدا کند.” با این حال ، نباید فراموش کنیم که احساسات ، خلاقیت و ظاهر انسان مهمترین بخش سینما است. “
۵۹۲۴۴
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین