رافائل واران برای اولین بار در مصاحبه ای با روزنامه لوموند در مورد مشکلات روحی شدیدی که در طول دوران حرفه ای خود تجربه کرده است صحبت کرد.
واران که در 18 سالگی از لنس به رئال مادرید منتقل شد، می گوید: “اولین مشکلات روحی من در ماه های اول مادرید شروع شد. من یک نوجوان معمولی نداشتم، تنها بودم، تمام مدت تمرین می کردم و به سختی بازی می کردم. احساس می کردم رویاهایم خراب شده اند. کاملاً روی زمین تمرکز کرده بودم، اما بعد از تمرین نمی خواستم به خانه بروم.”
واران اعتراف کرد که در آن زمان با کسی صحبت نکرد: “فکر می کردم این بهای موفقیت است. هزاران سوال در ذهنم بود، آیا با آمدنم تصمیم درستی گرفتم؟ بروم یا صحبت کنم؟ در تنهایی کامل گیر کرده بودم و احساس می کردم همه چیز دارد به هم می ریزد.”
حتی پس از قهرمانی در جام جهانی 2018، او دوباره دچار یک شکست روحی جدی شد: “بعد از رسیدن به اوج در فوتبال، سقوط وحشتناکی داشتم. این ممکن است بسیار عجیب باشد، اما همه گیری کرونا مرا نجات داد؛ “بالاخره توانستم احساساتم را پردازش کنم و دوباره شروع کنم.”
واران می گوید یکی از دلایل اصلی بازنشستگی زودهنگام خود در سن 31 سالگی برنامه دیوانه کننده مسابقات بود: “9 روز بعد از فینال جام جهانی 2022 برای منچستریونایتد بازی کردم؛ حتی فرصتی برای باخت نداشتم. برنامه مسابقات بزرگترین مشکل است. یا 100% نیستی یا مثل یک ربات بازی می کنی. ما یکی از دلایل بسیار جدی مصدومیت جسمی و روانی بازیکنان من بود. بازنشستگی وجود نداشت تا از نظر جسمی و روحی ریکاوری کنیم، فوتبال همیشه بیشتر و سریعتر شده است.
واران در پایان درباره تابوی سلامت روان در فوتبال گفت: “همه مشکلات خود را در رختکن پنهان می کنند. سلامت روان هنوز یک موضوع تابو است. مهم این است که بگوییم آسیب پذیر بودن به معنای ضعیف بودن نیست. ما فقط بهترین لحظات را در شبکه های اجتماعی نشان می دهیم، اما لحظات سختی هم پشت صحنه وجود دارد. ما انسان هستیم. ابتدا صحبت کردن در مورد این موضوع می تواند به شما کمک کند.”






ارسال پاسخ