امیدوارم در دولت آقای مزیکیان فرهنگ در اولویت باشد، با هنرمندان همدلی شود و مدیران از انتقاد نترسند.

مهسا بهادری: پس از دو دوره انتخابات در ۲۵ تیرماه، مسعود مزیکیان به عنوان رئیس دولت چهاردهم آغاز به کار کرد. پس از این اتفاق باید منتظر تغییر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی بود؛ اما موضوع اصلی این است که دغدغه کنونی سینماگران چیست و از هنرمندان عرصه فرهنگ و هنر به ویژه سینما چه انتظاری می رود که مدیران آینده باید به آن پاسخ دهند. به همین منظور گفت وگویی با محمدرضا لطفی، کارگردان، منتقد و عضو هیئت مدیره انجمن منتقدان انجام دادیم که در ادامه می خوانید.

در حال حاضر دولت متشکل از پزشکان است و احتمالا وزیران تغییر خواهند کرد. سوال اصلی این است که از وزیر آینده فرهنگ و ارشاد و رئیس آینده سازمان سینمایی چه انتظاری می توان داشت.

مشکل این است که فرهنگ اغلب در همه دولت ها اولویت کمتری دارد. لذا امیدوارم در گام اول فرهنگ در دولت آقای مزیکیان اولویت اصلی باشد و حاکمان بدانند که از طریق فرهنگ می توانیم جامعه ای سالم، پویا، بانشاط و با نشاط داشته باشیم.

وزیر ارشاد و به خصوص رئیس سازمان سینمایی که می خواهد روی کار بیاید برای رفع نواقص چه باید بکند؟

به نظر من آنچه مهم است این است که در گام اول با همه سینماگران از طبقات و طیف ها و نگرش های مختلف صلح و دوستی و رفاقت برقرار کنند. فکر می کنم در میان برخی از هنرمندان نوعی دلسردی و ناراحتی وجود دارد و این مکان به نوعی تعطیل شده است. به نظر من اولین کاری که یک مدیر سازمان سینمایی باید انجام دهد اگر بخواهد پویایی ایجاد کند این است که; اگر تا چهار سال آینده سینمای فعال و خوبی دارند، این دوستی و همدلی را به جامعه سینما برگردانند.

در گام دوم به نظر می رسد بخشی از مسئولیت را باید از دوش دولت برداشت و به سینماگران واگذار کرد. با رفع سفتی سلیقه ای که در حال حاضر در پروانه ساخت و پروانه نمایشگاهی وجود دارد، فضایی باز می شود که به فیلمسازان اجازه می دهد حرف بزنند، فیلم بسازند و نقد کنند. امیدوارم مدیران جدید سازمان سینمایی از انتقاد نترسند و بدانند که نقد رمز پیشرفت یک جامعه است. جامعه سینما به عنوان قشر فرهنگی و جامعه پیشرو در هر کشوری می تواند با نقد سازنده چراغی روشن کند و امیدوارم مدیران جدید این چراغ را خاموش نکنند.

این چراغ چگونه روشن می شود؟

دلیل این موضوع این است که سینمای اجتماعی دوباره رواج پیدا کرده است. متاسفانه در حال حاضر شاهد فروپاشی سینمای اجتماعی هستیم.

موضوع دیگر این است که مشکلی که سینما در حال حاضر دارد این است که از جامعه عقب مانده است. این نکته را واضح‌تر بیان می‌کنم، مسائل و دغدغه‌های جامعه، به‌ویژه در بعد اجتماعی، اکنون بر مسائل نمایش داده شده در اکران سینما اولویت دارد. اگر سینمای پویا داریم به این دلیل است که موضوعات مطرح شده بیشتر از مشکلات جامعه پیش رفته است. در چند سال اخیر اقدامات سختگیرانه ای که در مراحل پروانه ساخت و پروانه نمایشگاهی انجام شده و جهش هایی که جامعه در مسائل مختلف تجربه کرده است باعث شده تا لباس با سرعتی سریع پیش برود و سینما با سرعتی سریع به قهقرا برود. رانش و این موضوع باعث شد مردم در زندگی خود آن چیزی را که روی پرده سینما می بینند احساس نکنند.

سینما باید در مقابل جامعه باشد و از مسئولان می خواهم که به فیلمسازان اعتماد کنند و اجازه دهند سینماگران مسئولیت خود را بر عهده بگیرند و از این نگاه های تند، سنگین و سلیقه ای در مرحله پروانه ساخت و سانسورهای سنگین در مرحله تولید عبور کنند. ما مجوز اکران را گرفتیم تا بتوانیم سینمای پویا تری داشته باشیم که به جامعه نزدیکتر باشد. اگر این اتفاقات رخ دهد قطعا روزهای خوبی به سینما برمی گردد اما اگر این روند ادامه پیدا نکند سینما به همین مسیر ادامه می دهد.

2455555